Akita Inu

Ten japoński pies jest zdystansowany, ale czuły wobec członków swojej rodziny. W przeciwieństwie do wielu pierwotnych ras potrafi okazywać uczucia. Jedynie wobec obcych wydaje się zimny i kompletnie obojętny. 

Zabawa nie stanowi dla akity źródła motywacji. Z wyższością będzie patrzeć na swojego pana, który spróbuje nawiązać z nią kontakt poprzez zabawę. 

Szczenięta tej rasy są jednak bardzo ekspresyjne i uwielbiają się bawić. Po osiągnięciu dorosłego wieku pies traci ochotę na rozrywkę i potrafi sam się sobą zająć.

Akita inu to bez wątpienia jedna z najspokojniejszych ras psów. Zrównoważone usposobienie jest typową cechą tych psów. Akity są łagodne i spokojne do tego stopnia, że możemy niemal zapomnieć o mieszkającym z nami pod jednym dachem psie.

Akita Inu jest inteligentny, szybko rozumuje, a czasem potrafi nawet zaskoczyć swojego pana. Inteligencja ta chowa się jednak czasem pod uporem. To mało posłuszny pies i czasem trudno jest uzyskać jego uwagę. 

Inteligencja akity jest jednak widoczna w łatwej adaptacji psa do różnych trybów życia. 

Początkowo psy te były wykorzystywane do polowań. Szybko jednak zmieniono ich przeznaczenie i akity stały się psami stróżującymi i używanymi do walk. Do dziś zachowały pewien instynkt drapieżnika, ale nie jest on u nich najistotniejszy. 

Obecnie akita to raczej pies do towarzystwa lub wystawowy.

Akita nie skacze na nieznajome osoby podczas spacerów. Wobec tych, których uznaje za obcych, a nawet za zagrożenie, okazuje dystans, powoli obserwując i analizując sytuację przed jakąkolwiek reakcją. 

W wielu przypadkach postanawia odwrócić się plecami i zająć własnymi sprawami. Nie łatwo obdarza zaufaniem.  Niezbyt dobrze również znosi pieszczoty i kontakt fizyczny ze strony obcych osób, nawet jeśli mają one dobre intencje. 

Jak wiele szpiców, japoński pies akita ma niezależny charakter. Jest raczej pewny siebie i samodzielnie podejmuje decyzje. Jednak dzięki współczesnej selekcji wzmacniającej cechy psa do towarzystwa, okazuje wielkie przywiązanie do swoich właścicieli. 

Samotność nie leży w charakterze akity inu, ale też specjalnie się jej nie boi. Podczas nieobecności właściciela potrafi zachowywać się spokojnie. Konieczne jest jednak zapewnienie psu ruchu przed i po każdym okresie samotności.

Pod spokojną powłoką kryje się nieraz ognisty temperament i uparta natura. Nie ufajmy pozorom, akita nie jest zbyt posłusznym psem. 

Rozumie i szybko przyswaja to, czego od niej chcemy, ale potrafi stosować strategie, by nas zignorować, jeśli uzna, że polecenia nie mają dla niej sensu. 

Akita nie jest psem skorym do zabawy, nie przejawia też specjalnego łakomstwa, konieczne jest zatem nawiązanie odpowiedniej relacji, by pies współpracował z właścicielem. Bez zaufania między zwierzęciem a panem skuteczne wychowanie akity inu nie odniesie skutku. 

Szkolenie psa powinno być konsekwentne, a jednocześnie łagodne, by nie naruszyć psychiki tego wrażliwego psa. 

Akita szczeka niewiele. Jest spokojnym i opanowanym psem, który nadaje się do życia w mieszkaniu.