Wymioty należą do objawów nieswoistych, czyli mogą wskazywać na przeróżne schorzenia. Czy było wykonywane badanie USG jamy brzusznej?
Warto odróżnić też wymioty od ulewania, czyli zwracania praktycznie niestrawionej karmy krótko po jej zjedzeniu. Wymioty następują z żołądka i wymieszane są z sokami trawiennymi, ulewanie - z przełyku.
Martwi mnie pozycja bólowa - może wskazywać na uogólniony ból, w tym właśnie w jamie brzusznej. Przychylam się do rady co do drugiej konsultacji, z innym lekarzem. Nie jest to wyraz braku zaufania do Pana lekarki, jest to druga opinia, inne spojrzenie, może inny lekarz miał podobne przypadki? Proszę poszukać opinii o dobrym specjaliście w okolicy.
Zacytuję też fragment artykułu o diagnozowaniu podłoża wymiotów (często wskazują na nieswoiste zapalenie jelit - czy pod tym kątem kot był sprawdzany?)
"Algorytmy diagnostyczne u kotów z przewlekłymi wymiotami mogą się różnić w zależności od danych uzyskanych z opisu, wywiadu i badania klinicznego oraz od doświadczenia lekarza. W rozpoznawaniu każdej jednostki chorobowej początkowym i bardzo istotnym etapem planu badania klinicznego (po uprzednim opisie zwierzęcia) jest wywiad.
W diagnostyce wymiotów wywiad powinien być początkowo ukierunkowany na zróżnicowanie wymiotów od ulewania. U kotów często dochodzi do dysfagii przełykowej, której podstawowym objawem są tzw. wymioty rzekome, czyli ulewanie. Jest to proces bierny, w którym nie biorą udziału mięśnie tłoczni brzusznej, nie występują objawy zwiastunowe, a zwrócona treść nie jest strawiona.
Pytania zadawane właścicielom bądź opiekunom powinny również dotyczyć karmy podawanej zwierzęciu (rodzaj diety, dostosowanie do wieku, liczba posiłków w ciągu dnia, nagła zmiana itp.). W wywiadzie należy uwzględnić pytania dotyczące wyglądu zwróconej treści (obecność żółci, krwi, włosów, pasożytów) oraz jej zapachu (np. kałowy przy niedrożnościach). Istotna jest też informacja na temat czasu, jaki upłynął od podania pokarmu. Wymioty pojawiające się 12 godzin po spożyciu pokarmu mogą sugerować zwężenie lub niedrożność odźwiernika. Brak zależności między wymiotami a spożywaną karmą często występuje przy chorobach metabolicznych. Ważna jest również informacja o podawanych lekach i zastosowanych szczepieniach. Nie mniej istotne są informacje dotyczące zachowania się zwierzęcia czy współistnienia innych objawów, np. biegunki, nadmiernego pragnienia, wielomoczu albo bardzo silnych bólów.
W przypadku dobrego stanu ogólnego pacjenta i występowania sporadycznych wymiotów wskazane jest przeprowadzenie postępowania diagnostycznego etapami. Należy wykonać podstawowe badania laboratoryjne oraz obrazowe i zastosować ścisłą głodówkę przez 24 godziny. Można potem wprowadzić lekko strawną dietę z lekami osłaniającymi błonę śluzową żołądka i jelit. Dalsze postępowanie terapeutyczne zależy od uzyskanych wyników badań.
Jeżeli wstępne działania nie przyniosą efektów lub stan ogólny pacjenta jest zły, konieczne jest bardziej zdecydowane działanie. Należy wykonać badania laboratoryjne krwi, moczu i kału w kierunku wtórnych przyczyn występujących wymiotów oraz przeprowadzić badania obrazowe. Wyniki badań u pacjentów z pierwotną chorobą przewodu pokarmowego są często prawidłowe.
Artykuł Garego D. Norsworthy oraz Jen Olson stanowi syntetyczną próbę opisu postępowania lekarza weterynarii u kotów z przewlekłymi wymiotami. Przedstawiony algorytm jest ukierunkowany na diagnostykę przewlekłych zapaleń jelit [przeważnie nieswoistych zapaleń jelit (NZJ, ang. IBD)] i chłoniaka, które według danych autorów stanowiły 95% przyczyn wymiotów po przeanalizowaniu 100 przypadków.
Autorzy w procesie diagnostycznym do ostatecznego rozpoznania zastosowali pobieranie materiału do badania histopatologicznego za pomocą sztancy biopsyjnej, z pominięciem badania endoskopowego. Pobranie wycinka zawierającego wszystkie warstwy ściany jelita z miejsc o zwiększonej grubości, zlokalizowanych za pomocą badania USG lub palpacyjnie w trakcie laparotomii, jest najlepszą metodą umożliwiającą rozpoznanie chłoniaka. Badanie endoskopowe z pobraniem wycinka błony śluzowej, po wykluczeniu chorób ogólnych i innych enteropatii, może być wystarczające do rozpoznania nieswoistych zapaleń jelit." (dr hab. Andrzej Rychlik, prof. UWM, Spojrzenie polskiego lekarza weterynarii, "Weterynaria po dyplomie")
