Krysia: Dorosła kotka do adopcji

Dzień dobry, jestem Krysia - kocia seniorka. Pomoc dla mnie przyszła niemal w ostatniej chwili. Kiedy trafiłam z ulicy do lecznicy, to byłam w bardzo złym stanie, a moje życie wisiało na włosku. Mam demencję, moja świadomość i czynności ruchowe nie są prawidłowe, co utrudnia mi normalne funkcjonowanie. Radzę sobie z tym naprawdę świetnie. Jestem zdeterminowana, mądra i bardzo bystra, lecz często bezradna. Na co dzień jestem gadającą i aktywną kotką, prawie ciągle chodzę za opiekunką, nie odstępując jej na krok. Poruszam się dobrze, choć często się chwieję i zastygam w bezruchu, wpatruję się w ściany, przedmioty i koty. Próbuję wskakiwać na kanapę, raz mi się uda, nieraz potrzebuję pomocy. Wplątuję się w kable, wchodzę w szczeliny, z których trudno mi wyjść. Lubię żuć różne zabawki i trzeba uważać, żebym się nie zadławiła. Uwielbiam się bawić np. wędką. Choć zachowuję się tak, jakbym nie widziała, to mam na tyle wyczulone inne zmysły, że zwijam się w zabawie, jak bystry drapieżnik. Ładnie korzystam z kuwety, ale nie zawsze załatwiam się do niej - są to rzadkie przypadki, często wtedy, gdy kuweta nie jest zbyt czysta. Nie ma dla mnie przeszkód nie do pokonania - jak trzeba, to wejdę na wszystko i we wszystko - zazwyczaj sobie radzę doskonale - jak już wiecie, jestem małym uparciuchem. Choć nie rozumiem sygnałów innych kotów, w domu tymczasowym stworzyłam relację z jednym kotem tak piękną, że razem śpimy, razem się myjemy, razem odpoczywamy. Mało odpoczywam, dużo się kręcę po domu i gadam. Jeśli odpoczynek, to z opiekunką. Nie ogarniam wielu rzeczy, ale wiem doskonale, gdzie opiekunka przebywa i wskakuję do niej, żeby się w nią wtulić i zasnąć. Bywa, że zasypiam niemalże na stojąco, ważne, żeby być przy opiekunce - w łazience, w pokoju, w którym pracuje, gdziekolwiek, byle blisko. Czuję się wtedy bezpiecznie i w końcu odpuszczam czuwanie i zapadam w głęboki sen. To jest relacja, której nie da się stworzyć z każdym zwierzęciem. Jestem wyjątkowa.