Dziadunio: Dorosły kot do adopcji

15-letni Dziadunio po omacku rozpoznaje, w jakiej odległości znajdują się pręty klatki i gdzie jest kuweta. Nieraz spędza w niej czas, leżąc na żwirku. Może tak czuje się bezpieczniej — bo przecież wszystko jest nowe i dziwne, a on nie może polegać na wszystkich swoich zmysłach. Dziadunio nie widzi i nie słyszy, przyjmuje również apelkę na nadczynność tarczycy. Do schroniska przyjechał wycieńczony i odwodniony, jest więc też pod kroplówką, a koci katar obecnie utrudnia mu oddychanie — nie wiemy, jakie były jego wcześniejsze losy, ale łamie nam serce myśl o tym bezdomnym kocurku. Ulica nie jest miejscem dla żadnego kota, a co dopiero takiego, który z trudem potrafi się odnaleźć. Dziadunio wie jedynie jedną rzecz — kontakt z człowiekiem to ukojenie. Jest w tym niezwykle łagodny, spokojny, czeka na swoją kolej i nie domaga się jej za wszelką cenę. Gdy jednak już ma kogoś blisko, wtula się w rękę i prosi o to, żeby go nie zostawiać. Dziadunio grzecznie czeka w kolejce do głaskania Marzymy, żeby i dla niego zabłysło światełko, żeby pojawiła się szansa na wyjście z klatki. Ciepłe, znajome otoczenie, kolana, na których można zwinąć się w kłębek i dotyk jakichś kochających dłoni — tego Dziadunio potrzebuje szybko. Mamy pewność, że w domu ten dostojny rudasek odnajdzie się jako wspaniały, wdzięczny i kochany przyjaciel. Sugerujemy zapoznanie się z kwestionariuszem przedadopcyjnym i przyjazd do schroniska z już wypełnioną ankietą: https://napaluchu.waw.pl/wp-content/uploads/2024/01/ANKIETA_PRZEDADOPCYJNA_KOTY.pdf Uwaga: Decydując się na adopcję kota lub rozważając ją, koniecznie weź ze sobą do schroniska transporter lub torbę transportową do przewozu kotów. Przed adopcją upewnij się, że Twój dom / mieszkanie ???? jest bezpieczne i odpowiednio przygotowane do przyjęcia nowego członka rodziny. Pamiętaj, żeby zabezpieczyć okna i balkon.