Kot brytyjski krótkowłosy – zalety i wady do rozważenia przed zakupem

Znane ze swojego pulchnego pyszczka i spokojnego usposobienia koty brytyjskie krótkowłose są jedną z najstarszych ras kotów na świecie. 

Ich dzieje sięgają czasów podboju Wysp Brytyjskich przez Rzymian. Od tej pory koty brytyjskie znacznie się zmieniły i zamiast w obejściu spotkamy je raczej na fotelu. 

Najsłynniejszy – i uwielbiany w swej ojczyźnie – jest niebieski kolor futerka brytyjczyków, choć występują one w całej palecie barw. 

Kot brytyjski - zalety rasy

Bez względu na umaszczenie, ciepła i przyjazna osobowość kotów brytyjskich w połączeniu z ich niezależnym charakterem sprawiają, że są one ulubieńcami wielu rodzin.

Spokojny i zrównoważony charakter

Koty brytyjskie krótkowłose są przyjaznymi, spokojnymi zwierzakami, które lubią towarzystwo człowieka. Są bezkonfliktowe, dobrze czują się zarówno w domu, jak i w mieszkaniu.

To kot idealny dla osób, które cenią sobie ciszę i spokój w domu. Jest obecny, ale nie nachalny.

Lojalny, ale nie nachalny

Są lojalnymi i kochającymi towarzyszami. Lubią przebywać w pobliżu ludzi, choć niekoniecznie chcą być brane na ręce lub przytulane, o czym napiszę dalej. Być może zauważysz, że Twój kot czuje się najszczęśliwszy, siedząc obok Ciebie na kanapie lub po prostu przebywając w tym samym pomieszczeniu.

Idealny dla rodzin z dziećmi

To jedna z ras, która najlepiej znosi obecność dzieci. Jego cierpliwość, łagodne usposobienie i brak agresji sprawiają, że świetnie odnajduje się w domach rodzinnych. Nie denerwuje się łatwo i zazwyczaj nie reaguje gwałtownie na zaczepki maluchów.

Należy oczywiście pamiętać, że dzieci powinny obchodzić się z kotem delikatnie i szanować jego granice.

Dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami

Kot brytyjski jest towarzyski, ale niezaborczy.  Dobrze czuje się się w kocich grupach, ale także potrafi ułożyć dobre relacje z psami. Jeśli zwierzęta są wprowadzane stopniowo i z szacunkiem do siebie, ta rasa nie ma problemów z adaptacją w wielozwierzęcym domu.

Kot parterowy

Koty brytyjskie lubią się bawić, natomiast nie mają tendencji do szaleństw po całym domu – zwłaszcza koty dorosłe. Brytyjczyki z pewnością docenią wysokie drapaki i półki naścienne, ale generalnie są to koty, które nie będą miały ochoty wspinać się po regałach i zrzucać rzeczy z półek.

Jeśli masz dużo bibelotów i nie wiesz, jak uchronić je przed kocimi zakusami lub nawet przypadkowym strąceniem, przy kocie brytyjskim zapewne odetchniesz z ulgą.

 Kochający z dystansem - zaleta czy „wada” kota brytyjskiego?

Większość kotów brytyjskich krótkowłosych to zwierzęta, które kochają towarzystwo człowieka, ale niekoniecznie lubią być brane na ręce czy tulone. Jeśli marzysz o kocie bardzo wyraźnie okazującym swoje uczucia, kot brytyjski może nie być rasą dla Ciebie. Do bardzo wylewnych ras należą rasy orientalne, jak kot syjamski, orientalny krótkowłosy, balijski, tonkiński czy burmski.

Warto zaznaczyć, że poza cechami typowymi dla rasy w grę wchodzą oczywiście także cechy osobnicze. Każdy kot ma indywidualną osobowość i naturalnie możesz trafić na brytyjczyka, który będzie bardziej wylewny. 

Przedstawiciele tej rasy wolą jednak zwykle zachować nieco dystansu i choć kochają głaskanie, będą się go domagać z umiarem, nie narzucając się zbytnio. Trudno traktować tę cechę jako wadę – dla wielu osób będzie to wręcz zaleta. Trzeba natomiast wziąć to pod uwagę przed zakupem brytyjczyka.

Kot brytyjski — wady i problemy zdrowotne

Choć kot brytyjski ma wiele zalet, jak każda rasa ma też swoje słabsze strony. Warto je znać, zanim zdecydujesz się na jego adopcję.

Płaski problem – dolegliwości ras brachycefalicznych

Brachycefalia to spłaszczenie czaszki z części twarzowej. Człowiek w procesie hodowli selektywnej stworzył brachycefaliczne rasy psów, a także przekształcił niektóre rasy kotów tak, aby ich pyszczki uległy skróceniu. W ten sposób zmieniony został kot perski, który w swej naturalnej postaci nie miał cofniętych struktur czaszki.

Kot brytyjski krótkowłosy nie ma tak ekstremalnie spłaszczonego pyszczka jak koty perskie w typie pekińczyka, ale i tak może mieć pewne problemy zdrowotne, które są wynikiem zmian anatomicznych. 

Do najczęstszych należy niedrożność kanalików nosowo-łzowych, objawiająca się nadmiernym łzawieniem. W takim wypadku kot potrzebuje zabiegów płukania kanalików. W przeciwnym razie kanaliki mogą zarosnąć. Wówczas lekarz musi naciąć zrost, aby otworzyć ujście z powrotem.

Linienie 

Każdy potencjalny opiekun kota powinien być przygotowany na takie sytuacje jak ofutrzone meble i ubrania czy kłaczek w porannej kawie (chyba, że zdecydował się na sfinksa bądź peterbalda). 

Są jednak rasy, które kłaczą nieco więcej niż inne. Kot brytyjski do takich właśnie należy. 

Jest posiadaczem miękkiego, grubego futerka z obfitym podszerstkiem i potrafi linieć dość obficie, dlatego warto w miarę często szczotkować pupila – przede wszystkim aby uniknąć formowania się kul włosowych w przewodzie pokarmowym.

Tendencja do nadwagi

Szczególną uwagę trzeba poświęcić diecie kota brytyjskiego, a konkretnie dawkowaniu karmy zgodnie z wiekiem, wagą i poziomem aktywności pupila. Koty tej rasy należą do łakomczuchów, przez co mogą mieć tendencję do nadwagi.

Inne potencjalne problemy zdrowotne kotów brytyjskich

Kot brytyjski może być genetycznie obciążony kardiomiopatią przerostową (HCM). Jest to wrodzona choroba mięśnia sercowego, przy której dochodzi do pogrubienia ścian lewej komory tego narządu. Jest to najczęściej diagnozowana choroba kardiologiczna u kotów, prowadząca m.in. do niewydolności serca. 

Ponieważ schorzenie jest głównie następstwem mutacji białek sarkomeru, koty przeznaczone do rozrodu powinny mieć wykonywane testy genetyczne. 

Choć zdarza się, że choroba występuje u kotów, u których nie nastąpiła mutacja, testy pozwalają w bardzo dużym stopniu ograniczyć występowanie tego niebezpiecznego schorzenia przynajmniej u kotów rasowych. Zapytaj hodowcę o wyniki badań na nosicielstwo wadliwego genu u rodziców kociaka.

Drugą chorobą dziedziczną, do której predyspozycje mogą mieć koty brytyjskiej, jest wrodzona wielotorbielowatość nerek (PKD). W nerkach chorego kota znajdują się liczne wypełnione płynem torbiele, które rosną przez całe jego życie i prowadzą do stopniowego pogarszania funkcji nerek, a w końcu do ich niewydolności. 

Również ta choroba może być wykluczona bądź potwierdzona badaniem genetycznym. Warto więc zapytać hodowcę o badania kociaka – testy genetyczne oraz USG nerek, które wykrywa ewentualną obecność torbieli już u kilkutygodniowych kociąt.

Uwaga na grupę krwi

U kotów występują trzy grupy krwi: A, B i AB. Większość kotów posiada grupę A. Na tle ogólnej populacji kociej grupa B jest dość rzadka, ale w przypadku niektórych ras występuje ona u wielu osobników. Do tych ras należy kot brytyjski – szacuje się, że ok. 40% ich populacji ma grupę krwi B.

Dla potencjalnego opiekuna znajomość grupy krwi zakupionego kociaka jest istotna z jednego powodu – w przypadku konieczności przeprowadzenia transfuzji krwi. Poza tym wiedza ta jest ważna dla hodowców ze względu na potencjalny konflikt serologiczny, do którego może dojść, jeśli nowo narodzone kocięta mają grupę krwi A, podczas gdy ich matka – grupę B. 

Kotka wytwarza silne przeciwciała anty-A, które u kociąt w pierwszej dobie po porodzie powodują rozpad czerwonych krwinek. W przypadku takiego konfliktu zaleca się karmienie kociąt butelką przez pierwsze dwa dni, a następnie zwrócenie ich matce. Ewentualnie jeszcze przed wyborem kocura do krycia kotki z grupą krwi B można ograniczyć pulę do kocurów z taką samą grupą krwi.

Masz pytanie? Chcesz się podzielić doświaczeniem? Utwórz post