Biały kolor futra to tak naprawdę… brak koloru. Odpowiadają za niego geny hamujące wytwarzanie melaniny – barwnika nadającego kolor włosom.
Białe koty - jakie rasy mogą mieć białe umaszczanie?
W białym umaszczeniu występują popularne rasy kotów, takie jak persy czy maine coon, niewiele jednak osób zna kocie piękności takie jak Foreign White czy Khao manee.
Oto 9 ras kotów, które mogą mieć białe umaszczenie.
Turecka angora
Angora to nazwa używana na określenie długowłosych białych kóz, królików, a także kotów. Choć dziś koty angorskie występują w całej palecie odmian barwnych, za klasyczne umaszczenie uznaje się biel. Zresztą w swej ojczyźnie, Turcji, wyłącznie białe koty uznawane są za „pełnoprawnych” przedstawicieli rasy.
Turcy ocalili swą rodzimą rasę od całkowitego zaniku dzięki programowi hodowlanemu Ogrodu Zoologicznego w Ankarze. Dlatego do dziś możemy nazywać angorę rasą naturalną, a jej wygląd nie odbiega od tego znanego z najstarszych fotografii oraz rysunków – w przeciwieństwie do kotów perskich.
Angora turecka to kot o eleganckiej sylwetce i półdługiej, lekkiej, jedwabistej sierści. Choć wygląda na arystokratę, potrafi być żywiołowym zawadiaką. To koty sprawne, przyjacielskie, ciekawskie, chętne do zabawy i bardzo inteligentne. Uwielbiają kontakt z człowiekiem i przywiązują się do wszystkich członków rodziny. Często wybierają natomiast „swojego” domownika, z którym łączy je szczególna więź.
Turecki van
To kolejna rasa pochodząca z Turcji. Warto zaznaczyć, że turecki van opisany w standardach międzynarodowych organizacji felinologicznych różni się od kota znanego jako „van” w Turcji. Zgodnie ze standardem rasy, sierść tureckiego vana jest półdługa i w większości biała, a pigment występuje wyłącznie we włosach na ogonie oraz na głowie (w postaci dwóch łat między uszami).
Turcy natomiast za tureckiego vana (Van kedisi) uznają kota pochodzącego z okolic jeziora Van we wschodniej części kraju, o białej sierści bez łat i najczęściej różnobarwnych oczach (jedno oko niebieskie, drugie złociste). Zarówno tradycyjny turecki van, jak i forma uznana przez organizacje felinologiczne słyną z zamiłowania do wody.
Uważa się, że turecki van z rudymi łatami (koty rudo-białe zostały uznane jako pierwsze, później uznano też koty czarno-białe i kolejne) jest rezultatem selektywnej hodowli oryginalnych tureckich vanów.
Biały kot perski
Biała odmiana kota perskiego to jedna z klasycznych i uznawanych za najpiękniejsze. Długa, gęsta, jedwabista sierść o barwie śniegu wymaga oczywiście odpowiedniej pielęgnacji. Biały pers był zwycięzcą pierwszej w historii wystawy kotów, zorganizowanej w londyńskim Crystal Palace w 1871 r. przez Harrisona Weira.
Te puchate białe koty są bardzo przyjacielskie, wesołe, spokojne, potrzebują opieki i uwagi człowieka.
Khao manee
Khao manee to rzadka rasa białych kotów pochodząca z Tajlandii. Po tajsku jego nazwa oznacza „biały klejnot”, a pierwsze wzmianki o nim pochodzą z zabytkowego dzieła „Tamra Maew” („Traktat o kotach”), w którym pojawiają się także kot syjamski czy korat. W swej ojczyźnie uważany jest za kota przynoszącego szczęście.
Khao manee to wyłącznie koty białe. Mogą mieć oczy niebieskie, złociste lub jedno niebieskie, a drugie złociste. To koty dobrze umięśnione, średniej wielkości, ale eleganckie i dystyngowane. Słyną z oddania swojemu opiekunowi.
Khao manee to jedna z najrzadszych ras świata. Większość hodowli znajduje się w Tajlandii, choć pojawiają się już i hodowle na Zachodzie, głównie w USA. Kot zakupiony z hodowli poza Tajlandią powinien otrzymać dokumenty potwierdzające pochodzenie od tajskich przodków i zostać zarejestrowany. Rasa uznawana jest na razie tylko przez amerykańską organizację CFA.
Foreign white
Podczas gdy niebieskookie białe koty większości ras mogą być obarczone dziedziczną głuchotą, Foreign white jest od niej całkowicie wolny. Koty te przez niektóre organizacje felinologiczne uznawane są za osobną rasę, przez inne – za białą odmianę kota syjamskiego.
Genetycznie nie różnią się zresztą zbytnio od syjama – podobnie jak u niego, umaszczenie jest warunkowane genem albinizmu. Gen ten nie ma wpływu na słuch kota.
Foreign white ma króciutką, przylegającą do ciała białą sierść i szafirowoniebieskie oczy. Jego sylwetka jest szczupła i wydłużona, elegancka, dobrze umięśniona. Głowa ma kształt klina, uszy są duże. To koty bardzo żywiołowe, niezwykle inteligentne, ogromnie przywiązane do człowieka.
Biały maine coon
Koci olbrzym w białym futerku wygląda niesamowicie i dostojnie. Kocury maine coon mogą osiągać wagę 10 kg lub więcej i być naprawdę pokaźnych rozmiarów. Biała kita długich włosów na ogonie oraz biała kryza okalająca szyję sprawiają, że białe kocury tej rasy prezentują się szczególnie efektownie, nieco lżejszej budowy kotki wyglądają natomiast na dystyngowane elegantki.
Białe maine coony nie różnią się charakterem i wymaganiami od innych przedstawicieli swojej rasy.
Kot brytyjski biały
Brytyjczycy kochają szczególnie odmianę niebieską swej rodzimej rasy (przez brytyjską federację GCCF jest ona uznana za rasę osobną). Jednak białym kotom brytyjskim krótkowłosym (oraz kotom długowłosym) nie można także niczego zarzucić. Ta mniej popularna odmiana robi wrażenie muskularną budową, szerokim pyszczkiem z drobnymi uszami i głębokim kolorem tęczówek oczu kontrastującym z białym umaszczeniem.
Jak wszystkie brytyjczyki, tak i te są przyjacielskie i przywiązane, lubiące głaskanie, ale nie nadmiernie wylewne; są dystyngowane i raczej spokojne.
Kot norweski leśny
Kot norweski leśny to naturalna, półdługowłosa rasa ze Skandynawii. Jego gęste, ale niefilcujące się futro jest znacznie grubsze i obfitsze zimą niż latem. Biały kot tej rasy będzie mógł się pochwalić okazałą okrywą w chłodniejszym sezonie („grzywa” włosów u kocura jest szczególnie godna podziwu), natomiast latem, gdy dużą część zimowego futra zgubi, może przypominać większą wersję tureckiej angory (zwłaszcza delikatniejsze i mniejsze kotki).
Kot norweski to sprawny, zdrowy kot i idealny domownik. Przywiązuje się do człowieka, chętnie się bawi - jest bardzo inteligentnym kotem.
Kot syberyjski
Koty syberyjskie białe nie są może tak popularne jak odmiany rude, brązowe tabby, szylkretowe czy łaciate, ale mają swój urok. Zwłaszcza, jeśli przywołamy w myślach syberyjskie śniegi, kot ten wyda nam się naturalnym elementem takiego krajobrazu.
Białe syberyjczyki nie różnią się wymaganiami i charakterem od innych odmian. Kot syberyjski to wspaniały przyjaciel, inteligentny, przywiązany, chętny do zabawy i ciekawy świata.
Inne białe rasy kotów
Wymienione wyżej rasy nie są jedynymi, które dopuszczają odmianę białą. W białej szacie możemy podziwiać m.in.
- koty europejskie,
- koty amerykańskie krótkowłose,
- szkockie foldy,
- amerykańskie curle,
- wszystkie typy reksów oraz sfinksów,
- LaPerm,
- koty egzotyczne krótkowłose,
- japońskie bobtaile,
- manksy i cymrice,
- koty Afrodyty i inne śródziemnomorskie rasy rodzime (np. koty egejskie).
Wyhodowano nawet białe odmiany ras, które tradycyjnie występują w innym umaszczeniu, jak np. kota rosyjskiego, natomiast nie są one jak na razie uznawane przez wszystkie federacje felinologiczne.
Skąd się bierze białe umaszczenie u kota?
U kotów aż trzy różne geny mogą odpowiadać za białą sierść:
- Gen W – dominujący gen powodujący brak barwnika. Pigmentu pozbawione są włosy (koty te są całkowicie białe – gen W „maskuje” wszelkie inne barwy), a niekiedy i tęczówki oczu – wówczas oczy kota są niebieskie. Ponieważ produkcja melanocytów wpływa nie tylko na pigmentację, ale i na przewodzenie elektryczne w ślimaku w uchu wewnętrznym, część niebieskookich białych kotów dotknięta jest wrodzoną głuchotą.
- Gen C – dominujący gen C warunkuje prawidłową produkcję melaniny, natomiast recesywny allel c wywołuje albinizm. Może on być całkowity (w dwóch odmianach – niebieskooki biały kot lub klasyczny kot albinos o białej sierści i różowych tęczówkach) lub częściowy – np. u kotów colorpoint (w typie syjamskim). Koty te nie są obarczone dziedziczną głuchotą.
- Gen S – dominujący gen łaciatości. Odpowiada za umaszczenie bikolor, ale w skrajnej postaci może wyeliminować jakiekolwiek inne kolory poza bielą. Niebieskookie białe koty mogą być dotknięte głuchotą.
Zarówno wśród kotów rasowych, jak i nierasowych białe umaszczenie u kota może być więc warunkowane różnymi genami.
