Brytyjski krótkowłosy

Inna nazwa: British Shorthair

Zdjęcie: kociak rasa Brytyjski krótkowłosy

Ten kot jest ulubieńcem Anglików. Urocza okrągła mordka, pluszowe futerko i wygląd „misia” bez wątpienia mogą oczarować każdego. Gdy jeszcze w starożytności pojawił się na angielskich ziemiach, miał za zadanie tępić szczury. Jego wyjątkowa uroda, a także niebieski kolor futra u najpopularniejszej odmiany sprawiają, że często mylony jest z kartuzem. Kot brytyjski krótkowłosy to niezmiennie bardzo popularna rasa kotów. Występuje również w odmianie długowłosej, o nazwie British Longhair – kot brytyjski długowłosy.

Zweryfikowane przez eksperta

5 komentarze •

Długość życia	Brytyjski krótkowłosy średnio żyje od 14 do 18 lat
Charakter	Pieszczoch Spokojny
Wielkość dorosłego osobnika	Kotka Około 28 cm Kot Około 30 cm
Waga dorosłego osobnika	Kotka pomiędzy 3 i 4 kg Kot pomiędzy 5 i 8 kg
Kolor umaszczenia	Czarne Czekoladowe/ brązowe Rude Kremowy Białe Niebieskie/szare
Rodzaj szaty	Krótka
Kolor oczu	Niebieskie Zielone Żółty/złoty Różnooki Brązowe

Ciekawostki

Podobnie jak w przypadku innych ras, kocięta brytyjskie rodzą się z niebieskimi oczami. Tęczówki zaczynają wybarwiać się, gdy kociak ma około 2 i pół miesiąca, po czym powoli w miarę dojrzewania zwierzęcia osiągają swą ostateczną barwę.

Więcej informacji na temat rasy Brytyjski krótkowłosy

Pochodzenie i historia rasy Brytyjski krótkowłosy

Kot brytyjski po raz pierwszy został zaprezentowany na pierwszej wystawie kotów, która odbyła się w Londynie w Crystal Palace w 1871 roku. Rasa otrzymała oficjalną nazwę British Shorthair (kot brytyjski krótkowłosy), aby nie mylić jej z rasami długowłosymi obecnymi na wystawie. Twórca współczesnej brytyjskiej felinologii i organizator wystawy, Harrison Weir, pokazał wówczas swą czternastoletnią kotkę brytyjską.

Po II wojnie światowej kot brytyjski, podobnie jak i wiele innych ras, stał się na tyle rzadki, że rasie groził całkowity zanik. Pula genetyczna stała się bardzo uboga. Aby dostrzyknąć brytyjczykom świeżej krwi, zaczęto je krzyżować z kotami perskimi, dzięki czemu odzyskały puszystość futra oraz zaczęły wyraźnie różnić się od innych ras, na przykład od kota kartuskiego.

Kot brytyjski krótkowłosy - charakter

Bardzo czuły

Ten misiak nie tylko ślicznie wygląda, ale ma też ujmujący charakter. Możemy liczyć na regularne pieszczoty i chwile przyjemności, jaką daje dotyk mięciutkiego futerka w momentach czułości.

Raczej lubi zabawę

Aktywność fizyczna jest dla kotów tej rasy konieczna, aby utrzymać silną muskulaturę i uniknąć nadwagi. Z powodu ciężkiej budowy ciała, brytyjczyk nie ma reputacji bardzo dynamicznego kota.

Spokojny

Ten salonowy kot wie, co to prawdziwy relaks. Ponieważ nie jest ani lekki, ani smukły, to po osiągnięciu dojrzałości przeważnie staje się bardzo stateczny.

Dość szybko się uczy

Wie, czego chce, i potrafi to komunikować opiekunom, o ile jest wystarczająco zmotywowany.

Nieco nieufny wobec nieznajomych

Koty brytyjskie krótkowłose cenią towarzystwo członków swojej rodziny, lecz potrzebują czasu, aby zaufać komuś nowemu. Wszystko zależy od stopnia nieśmiałości danego kota, ale na pewno socjalizacja i oswajanie, które przebiegają stopniowo i nie na siłę, dają większe szanse na sukces.

Średnio niezależny

O ile podczas waszej nieobecności kot będzie miał zapewnione rozmaite zajęcia, ciekawość zwycięży nudę. Po powrocie domowników przyjdzie im dotrzymać towarzystwa, sprawdzić co robią i czy coś dla niego mają.

Zachowanie rasy Brytyjski krótkowłosy

Cichy

Do komunikacji z opiekunem kotu brytyjskiemu wystarcza wymowne spojrzenie. Ma znacznie słabszy głosik niż koty innych ras. Ale warto mu odpowiadać i nagradzać każde miauknięcie, bo może go to ośmielić do częstszych rozmów.

Średnio aktywny

Nie ma nic lepszego niż chwile zabawy z opiekunami, gdy można odpowiednio zaprezentować świetną formę fizyczną.

Ma umiarkowaną skłonność do ucieczek

Ponieważ koty tej rasy są z natury ciekawskie, lubią odkrywać to, co nieznane. Dlatego zaleca się dobrze zabezpieczyć okna i drzwi.

Bardzo łakomy

Ze względu na mocną i umięśnioną budowę ciała, brytyjczyki mają skłonność do objadania się, a nie do szukania aktywności fizycznej. Niemniej jednak spokojnie można zająć kota brytyjskiego zabawą, na przykład za pomocą interaktywnej miski, dzięki czemu będzie mniej łapczywie jeść.

Dla kogo rasa Brytyjski krótkowłosy ?

Dość dobrze dogaduje się z innymi kotami

Brytyjczyki mogą bez problemu obdarzyć sympatią innego kota, o ile zwierzęta będą sobie przedstawiane stopniowo, na zasadzie socjalizacji z izolacją. Stosując tę metodę zapoznania, zwiększamy szanse, że nasze kotki się polubią!

Dobrze dogaduje się z psami

Czy kot brytyjski i pies w jednym domu to dobry pomysł? Początkowo kot może mieć trudności z komunikowaniem się i rozumieniem psich zamiarów. Ale cierpliwość opiekunów i odpowiednie wychowanie psa mogą sprawić, że zwierzęta się zakolegują.

Warto zapewnić kotu na wyłączność miejsce, w którym może się ukryć – najlepiej jakiś w miarę wysoko położony punkt.

Rasa odpowiednia do domu z dziećmi

Choć ten kot o wyglądzie misia i futerku mięciutkim jak plusz naprawdę przypomina maskotkę, dzieci pod żadnym pozorem nie mogą tak go traktować. Pod warunkiem właściwej socjalizacji i odpowiedniego przygotowania dzieci do obchodzenia się ze pupilem, jest duża szansa na rozwinięcie się między nimi pięknej relacji.

Rasa raczej odpowiednia dla starszych osób

Budowa ciała kota brytyjskiego sprawia, że jest mniej ruchliwy niż inne rasy. Dlatego dojrzały brytyjczyk może być odpowiednim wyborem dla spokojnych osób starszych.

Kot brytyjski krótkowłosy - cena

Średnia cena zakupu kociaka brytyjskiego krótkowłosego w hodowli wynosi od 1300 do 2500 zł, ale cena może niekiedy przekraczać nawet 4000 zł. Kwota waha się w zależności od różnych czynników, między innymi od pochodzenia kota (m.in. tytułów zdobytych przez rodziców), renomy hodowli, przeznaczenia kota (do dalszej hodowli lub „na kolana”), wieku kota w chwili zakupu, a nawet płci.

Ze względu na ogromną popularność tej rasy, należy szczególnie uważać na pseudohodowle hodujące koty "w typie rasy". Hodowla, w której zamierzamy kupić kociaka powinna być zarejestrowana w FIFe lub innym związku felinologicznym. Wystrzegajmy się ogłoszeń o "kotach brytyjskich za darmo". Kocięta "rasowe" za darmo lub w niepokojąco niskiej cenie pochodzą prawdopodobnie z niepewnego źródła są narażone na najróżniejsze choroby i powikłania zdrowotne.

Listę wybranych hodowli kotów brytyjskich krótkowłosych w Polsce znajdziesz tutaj.

Miesięczny koszt utrzymania kota tej rasy wynosi około 120-150 zł, co pozwala zapewnić mu wszystko co niezbędne, czyli m.in. żwirek i dobrej jakości karmę.

Brytyjski krótkowłosy - linienie

Niewielkie

Ponieważ brytyjczyk ma krótkie futerko, poza okresem linienia wystarczy czesać go raz w tygodniu.

Kot brytyjski krótkowłosy - pielęgnacja

Zaleca się regularne szczotkowanie i czesanie, aby usunąć martwe włosy, zwłaszcza z gęstego podszerstka. Trzeba pamiętać, że ze względu na niezwykle bujne futro, w okresie wiosennego linienia kot brytyjski krótkowłosy będzie gubił bardzo dużo sierści. Lepiej więc od początku przyzwyczajać go do regularnych sesji pielęgnacyjnych, aby uczynić tę chwilę przyjemną zarówno dla opiekuna, jak i czworonoga. Zaleca się korzystanie od czasu do czasu (maksymalnie raz na tydzień) z furminatora, który usunie dużą część martwego podszerstka. Zapobiegnie to połykaniu dużych ilości sierści przez kota i tworzeniu kul włosowych.

Tu przeczytasz jaką szczotkę warto wybrać dla kota brytyjskiego.

Kot brytyjski - zdrowie

Kot brytyjski krótkowłosy - długość życia

Długość życia kota brytyjskiego wynosi średnio od 14 do 18 lat.

Odporność/wytrzymałość

Jest to kot raczej odporny. Gęste futro zapewnia mu lepszą ochronę przed zimnem, niż mają inne, mniej puchate rasy.

Skłonność do tycia

Pyszczek „pluszaka” dobrze pasuje również do utuczonego ciałka. Słynące ze spokoju brytyjczyki bardzo łatwo tyją. Dlatego należy koniecznie regularnie monitorować przyrost masy ciała kota i konsultować go z weterynarzem, najlepiej specjalizującym się w dietetyce zwierząt, bądź z dietetykiem.

Kot brytyjski krótkowłosy - choroby

Kotom brytyjskim krótkowłosym grożą typowo kocie schorzenia, takie jak choćby choroby jamy ustnej.

Niektóre choroby są jednak dość typowe dla tej rasy – brytyjczyki narażone są na nie statystycznie częściej niż większość innych kotów. Są to:

Wielotorbielowatość nerek. Jest to choroba, która polega na powstawaniu torbieli uniemożliwiających prawidłowe funkcjonowanie nerki. W rezultacie dochodzi do nieodwracalnej niewydolności tego organu. Jedynie opieka weterynaryjna oraz odpowiednio ułożona dieta mogą opóźnić rozwój choroby oraz wydłużyć życie zwierzęcia i polepszyć jego jakość.
Kardiomiopatia przerostowa objawia się zgrubieniem mięśnia sercowego. W miarę postępu choroby, pojawia się niewydolność serca mogąca doprowadzić do arytmii, obrzęku płuc, a nawet zakrzepicy tętniczej. Przesiewowe badanie echokardiografem powinno się przeprowadzać raz w roku.
Hemofilia – dziedziczna choroba krwi objawiająca się występowaniem nieuzasadnionych wybroczyn, siniaków, krwotoków wewnętrznych. Nosicielkami wadliwego genu są kotki, ale choroba ujawnia się tylko u kocurów.
Niedrożność kanalików nosowo-łzowych – charakterystyczna choroba ras brachycefalicznych. Objawia się nasilonym łzawieniem, a leczenie polega na płukaniu kanalików; w przypadku powstania zrostu konieczne może się okazać chirurgiczne otwarcie kanalików.

Rozmnażanie

Liczba kociąt w miocie u kotów brytyjskich mieści się w średniej i wynosi około czterech. Kotki osiągają dojrzałość płciową w wieku sześciu miesięcy, zaś kocury między siódmym miesiącem a pierwszym rokiem życia.

Duża i szeroka głowa brytyjczyka może skutkować pojawieniem się problemów podczas porodu. Zdarza się, że główka kociaka nie mieści się w kanale rodnym kotki, kocię może również w nim utknąć. Konieczne jest wówczas przeprowadzenie cesarskiego cięcia – dlatego warto uczulić naszego weterynarza, aby był w pogotowiu w dniu porodu.

Międzynarodowe Stowarzyszenie Kotów TICA dopuszcza krzyżowanie kotów brytyjskich z rasami Scottish fold (kot szkocki zwisłouchy) oraz manx. Federacja felinologiczna FIFe dopuszcza krzyżowanie wyłącznie z kotem brytyjskim długowłosym, czyli rasą siostrzaną brytyjskiego krótkowłosego.