Kot dachowiec

Czarny / seal, niebieski / łupkowy, czekoladowy, liliowy, cynamonowy, płowy, rudy, biały.
U kota dachowego można zaobserwować ogromną różnorodność kolorów i wzorów szaty, jeden piękniejszy od drugiego.

Jednorodny, tabby / pręgowany, kolorpoint, bikolor, trikolor, norka / sepia.

Długi, półdługi, krótki

Niebieski / akwamaryna, złoty / żółty, zielony, dwubarwny / różnooki

Do wyboru do koloru, czarny, biały, łaciaty, jednorodny, puszysty lub krótkowłosy, dachowiec występuje we wszelkich możliwych odmianach szaty. Jest zwierzęciem kosmopolitycznym, co oznacza, że zamieszkuje prawie wszystkie regiony świata, za wyjątkiem Bieguna Północnego i Południowego. Tak więc poszczególne cechy biologiczne mogą się różnić w zależności od środowiska i warunków życia kota, oraz jego predyspozycji genetycznych.

Popularny dachowiec potrafi być bardzo czuły, gdy zaskarbimy sobie jego zaufanie.

Zaleca się codzienne wspólne zabawy kota z opiekunem, ponieważ dachowiec jest energiczny i lubi figle. Poświęcenie kotu czasu buduje relacje trwałe i wzbogacające wszystkich członków rodziny, tych małych i dużych.

Odpoczynek jest kluczowy dla zachowania fizycznej i psychicznej równowagi. Kotu trzeba zaaranżować kryjówki oraz wysoko położone punkty do obserwacji otoczenia, a nawet legowisko w nasłonecznionym miejscu, gdzie będzie mógł się wygrzewać.

Generalnie koty dachowe są ciekawskie i bystre. Wbrew powszechnej opinii, kota da się wychować i nauczyć pożądanych zachowań. Wspólne treningi to świetny sposób na nawiązanie dobrej relacji z kotem, oraz zajęcie stymulujące go fizycznie i umysłowo.

Ta cecha charakteru kształtuje się głównie w okresie socjalizacji, gdy kotek jest młody. Dlatego niektóre koty są bardziej bojaźliwe, niż inne. Strachliwego kota można wesprzeć pozwalając mu oswajać się z nowymi osobami w tempie, które mu odpowiada i nie zmuszając do niechcianego kontaktu.

Wiele kotów jest na tyle niezależnych, że dobrze znoszą samotność. Niemniej jednak trzeba zaobserwować, jakie potrzeby ma nasze zwierzę. Wiek, przeszłość oraz stan zdrowia to czynniki, które mogą mieć wpływ na jego samodzielność.

Niektóre koty są bardziej gadatliwe od innych, lecz jedno jest pewne - im częściej zwracamy uwagę na miauczącego kota, tym bardziej będzie rozmowny. O pewnych porach, na przykład w środku nocy, głośnego kota możemy zupełnie ignorować. W ten sposób zwierzę nauczy się używać głosu w określonych sytuacjach i porach dnia.

Wszystkie koty potrzebują fizycznej aktywności, aby zachować dobrą formę i psychiczną równowagę. W zależności od wieku, stanu zdrowia i osobowości, każdy ma inne potrzeby. Aby zachęcać kota do aktywnego trybu życia, warto wprowadzić plan codziennych zabaw i spacerów na smyczy.

Trudno jest przewidzieć prawdopodobieństwo ucieczki kota, ale niefortunnych zaginięć można z pewnością uniknąć, ucząc zwierzę chodzenia na smyczy i w szelkach. Dzięki temu wyprawy na świeżym powietrzu są stymulujące i bezpieczne.

Aktywny kot może jeść więcej, niż mało ruchliwe zwierzę, ale zdarza się, że znudzony dachowiec zaczyna się objadać, aby rozwiać monotonię codziennego życia. Dobrym rozwiązaniem jest interaktywna miska, która, z jednej strony, pozwala ograniczyć ilość spożywanej karmy, a z drugiej, zapewnia mu rozrywkę.

Relacja dachowca z drugim dachowcem lub kotem rasowym może być przyjemna i zdrowa. Kluczem do sukcesu jest stopniowe zapoznawanie zwierząt. Aby uniknąć konfliktów, wszystkie koty koniecznie muszą mieć zapewniony stały i wolny dostęp do wszelkich udogodnień (miska, kuweta itp.).

Wspólne mieszkanie kota z psem jest jak najbardziej możliwe, ale pod warunkiem, że zwierzęta poznają się stopniowo i z poszanowaniem wzajemnych granic oraz mowy ciała. Otoczenie wyposażone w liczne wysoko położone miejsca do wskakiwania ułatwia dzielenie wspólnej przestrzeni, ponieważ kot ma dokąd uciec przed niechcianym kontaktem z psem. Ogromne znaczenia dla zachowania kota w stosunku do psów ma też zakres socjalizacji kotka za młodu.

To oczywiste, że zapoznanie kota z dzieckiem musi przebiegać łagodnie i ze zrozumieniem. Nikogo nie wolno do niczego zmuszać. Wręcz przeciwnie, poświęcenie czasu na wzajemne poznanie nauczy dziecko troskliwego podejścia do zwierzątka i zrodzi zrozumienie między wszystkimi domownikami. 

Z historycznego punktu widzenia, koty często towarzyszyły raczej spokojnym i samotnym osobom. Trzeba tylko pamiętać, że każdy, kto przyjmuje zwierzątko pod swoją opiekę, musi być w stanie zaspokoić jego potrzeby.

W zależności od długości szaty, gubienie sierści może być mniej lub bardziej dokuczliwe.

Kot pospolity żyje średnio od 13 do 17 lat, ale wiele dachowców przekracza ten wiek. Pojedyncze przypadki osiągnęły ponad 30 lat!

Dachowce są niezwykle odporne na zmiany pogody i skrajne temperatury powietrza. Ogólnie uważa się je za niechorowite, o ile ich potrzeby są zaspokojone.

Na otyłość wpływa wiele czynników, takich jak wiek, środowisko, dieta i fizyczna aktywność kota. Dachowcom nie powinna grozić nadwaga, o ile mają zapewnioną odpowiednią ilość ruchu i zbilansowaną dietę.

O ile wszystkie ich potrzeby są zaspokojone, dachowce nie mają predyspozycji do żadnych konkretnych chorób, co zawdzięczają dużej genetycznej różnorodności. Niemniej jednak raz w roku warto udać się do weterynarza na kontrolę, szczególnie jamy ustnej i ewentualnych oznak starzenia.
 
Pomimo to, mogą mu doskwierać te same dolegliwości, co wszystkim innym kotom, na przykład choroby jamy ustnej i przyzębia.

Oczywiście można je krzyżować z dowolną rasą.
Mioty zazwyczaj liczą około pięciu kociąt.