W krajach rozwiniętych nie tylko średnia długość życia człowieka stale rośnie – podobnie rzecz się ma ze średnią życia kota.
Postępy w dziedzinie medycyny weterynaryjnej i diagnostyki, profilaktyka, zabiegi kastracji, zdrowa dieta oraz troska opiekunów – to wszystko sprawia, że koty rzadziej zapadają na groźne choroby, są odpowiednio leczone, chronione przed niebezpieczeństwami. W związku z tym kot pozostający w domu ma dziś szansę na znacznie dłuższe życie niż przeciętny kot wolno żyjący.
Jak długo żyją koty domowe?
Znany zoolog Desmond Morris, autor książki „Catwatch” (polskie wydanie – „Dlaczego kot mruczy?”, Wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1996), szacuje średnią długość życia kota na 10 do 12 lat. Mają na nią wpływ oczywiście warunki bytowe danego zwierzęcia. Warto przy tym mieć na uwadze, że autor pisał swą książkę ponad 30 lat temu (I wydanie 1986 r.).
W międzyczasie medycyna weterynaryjna poczyniła ogromne postępy, a i świadomość oraz troska opiekunów zwierząt w zakresie profilaktyki, dietetyki, jest obecnie na wyższym poziomie niż wówczas.
Są też i rekordziści – także w Polsce – którzy tę magiczną dwudziestkę przekraczają, a prawdopodobnie najstarszy kot na świecie ma ponad 30 lat!
A ile żyją koty dachowce?
Średnia wieku kota wolno żyjącego jest znacznie niższa ze względu na wysoką śmiertelność kociąt pozostających bez opieki weterynaryjnej. Niemały wpływ na długość życia zwierzęcia mają też choroby, pasożyty, odżywianie się kota, niebezpieczeństwa nań czyhające. Uznaje się, że na wolności kot ośmioletni jest już staruszkiem. Koty dachowce zdecydowanie żyją dłużej.
Ile lat żyją koty rasowe?
Na żywotność kotów ma wpływ wiele czynników. Jednym z nich jest rasa zwierzęcia. Pamiętajmy, że poniższe informacje nie oznaczają, że dany kot rasowy zapadnie na jakąś chorobę czy będzie żył krócej niż inny. Są to uśrednione dane statystyczne, mające na celu uczulenie zarówno opiekunów, jak i lekarzy weterynarii na potencjalne problemy zdrowotne tych kotów.
Statystyczne najdłużej żyją otoczone opieką koty nierasowe (lub, jak kto woli, europejskie krótkowłose) – z tej prostej przyczyny, że ich pula genetyczna jest zdecydowanie największa. Hodowla selektywna kotów rasowych przyczynia się natomiast w pewnym stopniu do większej niż u kotów nierasowych zapadalności na niektóre choroby. Są jednak i rasy długowieczne, więc to stwierdzenie również nie jest regułą.
Do długowiecznych kotów rasowych należą chociażby:
- koty syjamskie - 15 -20 lat
- koty balijskie - 15-10 lat
- koty burmskie (burmańskie) - 13-15 lat
- tureckie angory - 15-18 lat
- koty australijskie mist,
- koty brytyjskie krótkowłose - 14-18 lat
- japońskie bobtaile - 14-16 lat
- koty kalifornijskie spangled,
- koty rosyjskie niebieskie - 13-20 lat
- nebelungi - 15-19 lat
- savannah - 13-20 lat
Większość innych kotów rasowych żyje średnio ok. 15 lat. Natomiast są też rasy, których średnia długość życia jest nieco niższa. Te przedziały oznaczają, że zarówno hodowcy, jak i opiekunowie muszą uważać na ewentualne oznaki chorób, do których mają skłonność koty danej rasy.
Do takich ras należą na przykład:
- kot bengalski – jak na razie koty tej dość nowej rasy cechują się najkrótszą średnią życia spośród kotów rasowych,
- maine coon – ma genetyczną skłonność do kardiompatii przerostowej oraz zespołu torbielowatości nerek – przed zakupem kociaka należy poprosić hodowcę o zaświadczenie dotyczące zdrowia rodziców oraz tego, że są wolni od mutacji,
- manks,
- szkocki zwisłouchy.
Przedstawiciele trzech ostatnich ras żyją średnio do 14 lat, co nie znaczy, że nie pojawiają się wśród nich również osobniki bardzo sędziwe.
Dodatkowo należy zwrócić uwagę na rasy, które generalnie cechują się dobrym zdrowiem i średnią długością życia do 15 lat, lecz mają genetyczną skłonność do pewnych poważnych schorzeń. Przed zakupem kociaka należy poprosić hodowcę o zaświadczenie wskazujące na to, że jego rodzice byli przebadani pod kątem tych chorób, są zdrowi i wolni od mutacji:
- koty abisyński i somalijski – skłonność do postępującego zaniku siatkówki oka oraz niedoboru kinazy pirogronianowej prowadzącej do anemii,
- koty brytyjski krótkowłosy, egzotyczny krótkowłosy, perski – mają genetyczną skłonność do kardiompatii przerostowej i zespołu wielotorbielowatości nerek.
Jaki wiek osiągnął najdłużej żyjący kot?
Dotychczasową rekordzistką jeśli chodzi o długość życia pozostaje była kotka Creme Puff, która całe swoje długie życie mieszkała w Austin w stanie Teksas i zmarła w wieku 38 lat i 3 dni. W 2010 roku została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa. Jej właściciel, Jake Perry, żywił pupilkę suchą karmą uzupełnioną brokułami, jajkami, bekonem z indyka, kawą ze śmietanką i - co dwa dni - "kroplomierzem pełnym czerwonego wina". Perry twierdził, że ten element diety miała kluczowy wpływ na długość kociego życia Puff... Nie naśladujcie jednak tego zachowania. Alkohol przedostaje się do kociego krwiobiegu bardzo szybko.
Perry dbał również o to, aby kotka prowadziła aktywny tryb życia. Garaż przemienił w kino, gdzie puszczał jej filmy przyrodnicze. Drewniane schody były wbudowane w ściany domu Perry'ego, aby Mruczka mogła się po nich wspinać, a na podwórku miała własny plac zabaw.
Co ma wpływ na długość życia kota?
To, w jakich warunkach żyje kot ma ogromne znaczenie. Na długość ich życia wpływają przede wszystkim dieta, profilaktyka (szczepienia, profilaktyka przeciwpasożytnicza), szybkie reagowanie na problemy zdrowotne i chronienie kota przed niebezpieczeństwami sprawią, że mruczek będzie miał większe szanse na dożycie sędziwego wieku.
Nie jesteśmy oczywiście w stanie przewidzieć, czy nie przytrafi mu się jakaś choroba, albo został obarczony poważnymi chorobami genetycznymi, lecz możemy zapewnić mu jak najlepsze warunki, aby mógł się spokojnie zestarzeć. Co powinniśmy zrobić?
- wykastrować kota – dzięki zabiegowi kastracji (czyli sterylizacji całkowitej) przyczyniamy się do zmniejszenia bezdomności wśród kotów, chronimy kocura przed zakusami do bójek o samice (oraz przed znaczeniem terenu moczem), a kotkę – przed męczącymi rujami, licznymi porodami oraz chorobami, takimi jak ropomacicze i nowotwór listwy mlecznej;
- zapewnić kotu zdrową dietę – posiłki oparte o wysokomięsne, mokre karmy gotowe bądź surowe mięso uzupełnione suplementami (BARF) są biologicznie odpowiednimi metodami karmienia kota; dieta wykluczająca węglowodany przekłada się na niższe ryzyko wystąpienia takich schorzeń jak otyłość, choroby nerek czy wątroby, cukrzyca;
- zapewnić kotu odpowiednią dawkę ruchu;
- nie wypuszczać kota samopas – grozi mu wówczas mnóstwo niebezpieczeństw, od samochodów przez psy i inne zwierzęta po wrogich zwierzętom ludzi;
- stosować profilaktykę – szczepienia, profilaktykę przeciwpasożytniczą;
- badać kota regularnie u weterynarza (zwłaszcza, gdy mruczek jest już seniorem) i reagować niezwłocznie na wszelkie niepokojące sygnały, które mogą świadczyć o rozwijającej się chorobie.
Powyższych wskazówek powinien przestrzegać każdy odpowiedzialny opiekun kota. Dzięki zapewnieniu mruczkowi troski, odpowiedniej opieki lekarskiej, zdrowej diety i bezpieczeństwa możemy cieszyć się jego towarzystwem przez długie lata.
Przeczytaj również:
- Cytaty o kotach – czy znasz je wszystkie?
- Przysłowia i powiedzenia o kotach – sprawdź, czy znasz je wszystkie
- Poznaj 10 niesamowitych faktów o kotach, o których być może nie wiesz!
- Jak założyć hodowlę kotów rasowych? Poradnik krok po kroku
-
Ciekawostki o kotach: poznaj 11 fascynujących faktów, o których być może nie wiesz!
