Nebelung

Niebieski jest jedynym dopuszczanym umaszczeniem nebelunga, ale dozwolone są różne jego odcienie. Włos okrywowy jest na końcu srebrzysty, przez co futro kota zdaje się lśnić.

Kocięta mogą mieć delikatne znaczenia tabby, które z biegiem czasu zanikają. U dorosłych osobników powinny być całkiem niewidoczne, choć pierścienie na ogonie potrafią utrzymywać się dość długo.

Podszerstek nebelunga jest delikatny i nieprzemakalny. Włos okrywowy jest gęstszy. Sierść na kończynach może być nieznacznie dłuższa i tworzyć tzw. portki. Kocury mają wyraźniejszy kołnierz niż kotki.

Kocięta (podobnie jak i u wszystkich innych ras) rodzą się z oczami w kolorze niebieskim; wybarwiając się, tęczówki stają się najpierw żółto-zielone, a w pierwszym roku życia stopniowo zyskują intensywnie zieloną barwę.

Nebelung ma wydłużone, umięśnione ciało o delikatnym kośćcu. Jego głowa ma kształt klina zwieńczonego dużymi, wpisanymi w kwadrat uszami, które na końcach są przyozdobione pędzelkami (ang. „lynx tips”). Podobnie jak u kota rosyjskiego niebieskiego, głowa nebelunga jest nieco spłaszczona. Czoło wraz z nosem tworzą kąt wypukły. Poduszeczki łap nebelunga mają kolor ciemnoliliowy. Jego średniej długości ogon jest gęsto owłosiony i szeroki u nasady.

Niezwykle czuły w stosunku do swojego opiekuna i całej rodziny.

Nebelung z chęcią oddaje się wspólnym zabawom z opiekunem, z którym uwielbia spędzać czas.

Uwielbia spędzać całe dnie na wylegiwaniu się w przytulnym miejscu, rozkoszując się ciszą i spokojem, które tak lubi.

Kiedy ma ochotę, potrafi zaprezentować się także z aktywnej i energicznej strony; jest inteligentny i ciekawy świata.

Obcych traktuje z dystansem, ale odpowiednia socjalizacja we wczesnym wieku pozwala zniwelować tę cechę.

Ponieważ jest mocno przywiązany do opiekuna, niedobrze znosi samotność. Będzie idealnym towarzyszem dla kogoś, kto może poświęcić mu czas.

Nebelung miauczy delikatnie, melodyjnie i raczej cichutko. Niemniej jednak każdy kot ma indywidualne cechy charakteru związane z jego osobowością i nabytym doświadczeniem.

To żywy i aktywny kot, potrzebujący codziennie rozładowania energii podczas zabawy czy stymulacji podczas jedzenia, którą może zapewnić interaktywna miska.

Niezbyt odważny, zdecydowanie woli spokojne życie rodzinne niż samotne spacery na łonie natury.

Ma wilczy apetyt, który może prowadzić do nadwagi, jeśli wymknie się spod kontroli.

Ponieważ jest spokojny i tolerancyjny, może mieszkać pod jednym dachem z innymi kotami. Oczywiście pod warunkiem, że zwierzęta zostały sobie odpowiednio przedstawione, a całe otoczenie (zwłaszcza dostęp do zasobów, czyli misek, kuwet itd.) jest dostosowane do liczby kotów.

Bez problemu dogada się z psem, o ile zwierzęta zostały odpowiednio sobie przedstawione, a kotu zapewnimy w domu wysoko położone miejsca do wskakiwania.

Choć ze względu na zamiłowanie do zabawy może dobrze czuć się w towarzystwie spokojnych i niehałaśliwych dzieci, w gwarnym i niespokojnym otoczeniu nie będzie mu dobrze.  

Ponieważ nebelung jest spokojny, może być idealnym towarzyszem dla osób starszych. To kot, który doceni cichy i powolny tryb życia.

Gubienie sierści staje się nieco intensywniejsze w okresie linienia, ale czesząc kota metalowym grzebieniem, usuniemy martwy włos.

Nebelung jest stosunkowo odpornym i zdrowym kotem. Spokojnie dożywa 15 lat, a nawet więcej.

Dzięki jedwabistej sierści, nebelung jest dość odporny na zimno.

Jeśli ma za mało ruchu i jego dieta nie jest kontrolowana, będzie miał skłonność do nadwagi.

Nie grożą mu choroby dziedziczne. Do tej pory nie odnotowano żadnych schorzeń charakterystycznych dla tej rasy. Z drugiej strony, ponieważ jest to rasa nowa, nie można mieć całkowitej pewności co do jej predyspozycji. Niemniej jednak, tak samo jak inne koty domowe, nebelung może podłapać wszelkie typowe kocie choroby.

Niektóre organizacje felinologiczne, np. CFA, nie dopuszczają krzyżowania nebelungów z kotami innych ras. Inne, jak WCF czy TICA, dopuszczają krzyżowanie z kotem rosyjskim niebieskim, przede wszystkim w celu wzbogacenia puli genetycznej nebelunga.

Długowłose koty rosyjskie niebieskie pojawiały się co pewien czas w Rosji, w miotach kotów krótkowłosych. Przez wiele wieków nie wyselekcjonowano jednak tych kotów w celu stworzenia nowej rasy. Rasa nebelung narodziła się więc nie w Rosji, a dopiero… w USA – dzięki Zygfrydowi i Brunhildzie, parce kotów, które były własnością niejakiej Cory Cobb. Co ciekawe, kocięta w typie rosyjskiego niebieskiego, i to z długim włosem przyszły na świat w miocie czarnej kotki domowej! Mówi się też jednak o więzach krwi łączących linie amerykańskie ze współczesnymi półdługowłosymi niebieskimi kotami z Rosji. Właśnie stamtąd pochodził pierwszy holenderski nebelung, który przybył do Niderlandów w latach dziewięćdziesiątych i okazał się być nosicielem genu długiej sierści. Potwierdza to, że kot rosyjski niebieski może być nosicielem tego recesywnego genu, który niekoniecznie musi się ujawnić w fenotypie kotów, i to przez wiele pokoleń.

Obecnie jest to dość rzadka rasa, w Polsce istnieje kilka hodowli.