Kot rosyjski niebieski

Powyższe trzy maści są dopuszczone przez francuski LOOF. Inne stowarzyszenia felinologiczne, Amerykańskie oraz międzynarodowe stowarzyszenia felinologiczne rejestrują wyłącznie koty niebieskie. We Francji dopuszczalne są trzy umaszczenia: czarne (seal), niebieskie i białe. 

Generalnie, sędziowie najwyżej oceniają maści o najjaśniejszym odcieniu. Za sprawą srebrzystych końcówek włosa, szaty niebieska i biała wydają się lśnić. W przypadku szaty seal, włos jest czarny aż do nasady. 

U kociąt rosyjskich niebieskich mogą wystąpić delikatne znaczenia tabby, które później szybko znikają.    

Włos jest krótki i gęsty za sprawą obfitego podszerstka.

Oczy powinny być w kolorze żywej zieleni.

Kot rosyjski niebieski to pełne elegancji zwierzątko o zgrabnym i umięśnionym ciele. Ma długie i szczupłe kończyny, zakończone małymi okrągłymi stópkami. Ogon, gruby u nasady, stopniowo zwęża się ku szpiczastemu końcowi. Kot ma harmonijne i proporcjonalne ciało. Ostre rysy twarzy tworzą siedem różnych płaszczyzn. Lekko uniesione ku górze kąciki ust dodają mu uroku i sprawiają, że kot zdaje się uśmiechać. Patrząc z profilu, czaszka i nos tworzą kąt rozwarty na poziomie brwi. Uszy są szerokie u nasady i wpisują się w kwadrat.

Kot rosyjski niebieski jest niezwykle czuły. Na kolanach opiekuna mógłby się wylegiwać godzinami.

Mimo wszystko, gdy przyjdzie mu ochota, ten spokojny kot potrafi się ożywić i zabrać do zabawy. Jest bardzo dobrym myśliwym.

Niebieski kot rosyjski jest niezwykle spokojny. Długie zimowe wieczory najchętniej spędza wylegując się przed kominkiem lub w pobliżu innego źródła ciepła. 

Jest bystry i bardzo szybko się uczy, ale tylko wtedy, gdy coś go bardzo zainteresuje!

To raczej nieśmiały kot, który trzyma się na dystans w stosunku do nieznajomych. Potrzebuje czasu, aby zaakceptować nowe osoby. 

Jest mocno przywiązany do opiekuna i bardzo nie lubi samotności. Idealnym właścicielem dla kota tej rasy będzie spokojna osoba, która może mu poświęcić dużo czasu. 

Kot rosyjski niebieski miauczy delikatnie i melodyjnie. Samice są nieznacznie bardziej rozmowne niż samce, ale dźwięki, które wydają koty tej rasy są tak subtelne, że można odnieść wrażenie, że kot jest niemową.

Jak każdy kot, potrzebuje codziennej dawki ruchu. Niemniej jednak jest raczej spokojnym zwierzęciem, więc ze względu na duży apetyt, powinien mieć interaktywną miskę. Urządzenie to reguluje ilość spożywanej karmy i zapewnia kotu zajęcie, jest więc dla niego idealne!

Ponieważ jest bardzo przywiązany do opiekuna oraz domu, raczej nie będzie daleko się oddalał.

Kot rosyjski niebieski jest łasuchem i ma duży apetyt.

Dzięki spokojnemu temperamentowi, kot rosyjski niebieski bardzo dobrze odnajduje się w towarzystwie innych kotów. Oczywiście, aby zwierzęta mogły się polubić, najpierw trzeba je ze sobą stopniowo zapoznać.

Ten elegancki, drobny kot bardzo dobrze dogaduje się z psami. Jednak zwierzęta muszą być ze sobą zapoznane zgodnie ze sztuką, a kotu trzeba zapewnić miejsca, na które może wskoczyć, kiedy ma ochotę odpocząć.

Ze względu na spokojną i płochliwą naturę, kot rosyjski nie przepada za hałaśliwym towarzystwem maluchów, choć jego spokój czyni z niego idealnego towarzysza dla starszych dzieci. 

Kot rosyjski niebieski jest idealnym kotem do towarzystwa dla spokojnej osoby. Łatwo dostosuje się do życia w mieszkaniu, pod warunkiem, że ma pod dostatkiem bodźców, miejsc do wskakiwania oraz przytulnych zakamarków.

Koty tej rasy gubią mało sierści. Regularne szczotkowanie zapobiega powstawaniu kłaczków w przewodzie pokarmowym podczas kociej toalety.
 

Jest raczej odpornym kotem i średnio dożywa od 13 do 20 lat. 

Ten kot ma duży apetyt i jeśli go nie kontrolujemy, może szybko utyć. Dlatego mocno zaleca się stosowanie interaktywnych misek do dawkowania karmy. 

Kot rosyjski niebieski nie jest obciążony żadnymi chorobami dziedzicznymi i nie wykazuje predyspozycji do innych schorzeń. Niemniej jednak mogą mu doskwierać te same dolegliwości, co innym kotom domowym, takie jak schorzenia jamy ustnej.  

Dopuszcza się jedynie kojarzenie w ramach tej samej rasy, lub osobników niebieskich z kotem rosyjskim niebieskim długowłosym (nebelung).

Podobnie jak w przypadku wielu ras kotów, pochodzenie rasy rosyjskiej niebieskiej jest owiane tajemnicą. Zdania są podzielone, a jej korzeni doszukuje się w Związku Radzieckim, Wielkiej Brytanii, Skandynawii a nawet w krajach basenu Morza Śródziemnego. Jedna z pierwszych i najczęściej powtarzanych hipotez głosi, że cała gromada kotów została sprowadzona z rosyjskiego portu w Archangielsku przez marynarzy, którzy sprzedali je Anglikom w 1860 roku.

Podobnie jak inne rasy, kot rosyjski niebieski przetrwał II wojnę światową, ale stało się to za sprawą hodowców angielskich i skandynawskich. Poprzez wiele krzyżowań, szczególnie z rasą syjamską, w latach pięćdziesiątych zmieniły się standardy rasy. Z powodu maści, w popularności bardzo długo prześcigały go koty rasy brytyjskiej i kartuskiej.