Munchkin

Umaszczenie : czarny / seal, niebieski / szary-łupkowy, czekoladowy, liliowy, cynamonowy, płowy, rudy, kremowy, biały.

Dopuszczalne są wszystkie kolory umaszczenia.

Dopuszczalne są wszystkie typy umaszczenia oraz odcienie, z wyjątkiem bursztynowego.

Występują dwa rodzaje sierści: krótki, lśniący włos o umiarkowanie gęstym podszerstku, oraz drugi typ – długi włos, tworzący delikatny kołnierz

Dopuszczalne są wszystkie kolory oczu. Niektóre kolory idą w parze z konkretnym umaszczeniem, np. koty colorpoint mają niebieskie oczy.

Przez wzgląd na nietypową sylwetkę, do munchkina bardzo pasuje określenie kot-jamnik. Krótkie łapki zalicza się do budowy typu semi-foreign, a wygląd ogólny jest bardzo zbliżony do kota europejskiego. Munchkin ma proporcjonalne ciało o szerokiej klatce piersiowej, lecz nie może być zbyt ciężki ani przesadnie szczupły oraz mieć wklęsłego grzbietu. Kończyny powinny być pionowe i pozbiawione cech utrudniających chodzenie.

Ten kotek to mały słodziak, który uwielbia pieszczoty i intensywnie się ich domaga, pchając się prosto pod dłoń, która ma go głaskać. Lubi też zwyczajnie się do nas przytulić podczas snu albo położyć się na kolanach. 

Choć jest malutkim kotkiem, w sprawności fizycznej pod żadnym względem nie ustępuje innym kotom. Dlatego tak samo jak one potrzebuje regularnego wysiłku fizycznego.

Wie, kiedy zwolnić i odpocząć. Tak jak wszystkie koty, robi sobie chwile przerwy w ciągu dnia.

Choć krótkie łapki nieco utrudniają mu wskakiwanie tak wysoko jak potrafią to robić inne koty, munchkin nie ustępuje w innych kwestiach pozostałym kotom. Jest równie sprawny umysłowo co jego pozostali koci kuzyni. Tak samo jak oni potrafi analizować sytuacje i szukać rozwiązań.

Naturalnie wszystko zależy od tego, w jakiej rodzinie był chowany dany kot, ale jeśli munchkin za młodu miał do czynienia z różnymi typami ludzi, z reguły będzie miły i towarzyski w stosunku do gości.

Choć ceni sobie towarzystwo podczas zabawy i uwielbia pieszczoty z opiekunem, nie przeszkadza mu, że zostaje sam w domu na pewien czas. Powrót ludzi najzwyczajniej bardzo go ucieszy!

   Na tle innych ras kotów nie jest ani szczególnie cichy, ani gadatliwy.  

To, że jest mniejszy niż inne koty, wcale nie znaczy, że nie potrzebuje ruchu! Podobnie jak w przypadku innych ras, pamiętajmy, żeby zapewnić mu odpowiednią porcję aktywności fizycznej i umysłowej, co przełoży się na dobre samopoczucie kotka.

Choć ten miniaturowy kotek z łatwością daje sobie radę z wszelkimi normalnymi kocimi czynnościami, jego specyficzna budowa ciała może jednak okazać się kłopotliwa poza domem. Dlatego hodowcy kształtują go na kota stricte domowego (ale mimo wszystko potrzebującego ruchu), dzięki czemu raczej nie ciągnie go do ucieczek. Naturalnie trzeba zachować czujność, ponieważ ciekawość może go zwieść na nieznane tereny…

Podobnie jak koty wielu innych ras, munchkin może mieć skłonność do nadmiernego objadania się. Dlatego należy kontrolować spożywaną przez niego ilość kalorii, żeby zachował zdrową masę ciała.

Jeśli wszystkie osobniki w grupie zostaną ze sobą odpowiednio zapoznane (socjalizacja z izolacją), munchkin chętnie zakoleguje się z kotami – zarówno z drugim munchkinem, jak i z kotami innych ras.

O ile zwierzęta zostaną sobie odpowiednio przedstawione, ten malutki kotek chętnie zaprzyjaźni się z psem. Ze względu na krótsze łapki, nie potrafi skakać tak wysoko, jak pozostałe koty. Dlatego trzeba mu zapewnić miejsca odpoczynku na właściwej dla niego wysokości, aby mógł spokojnie odsapnąć od psiego towarzystwa.

Zawsze trzeba uczyć dzieci szacunku dla kota i wszystkich innych zwierząt. Nie zapomnijmy zwrócić ich uwagę na fakt, że ten kotek jest mniejszy niż inne, więc trzeba go traktować z jeszcze większą ostrożnością i delikatnością.

Nawet w ramach tej samej rasy zdarzają się wyjątki od reguły, lecz co do zasady, ten mały kotek może być bardzo dobrym towarzyszem dla spokojnej osoby starszej. Niemniej jednak trzeba dopilnować, żeby opiekun był w stanie zapewnić kotu regularne zabawy.

Nie można powiedzieć, że munchkin gubi więcej sierści niż inne koty. Wystarczy dobrze dbać o jego futro, szczotkując je raz w tygodniu, jeśli jest krótkowłosy, lub dwa razy, gdy sierść jest długa.

Munchkin osiągnąć może wiek od 13 do 20 lat. Średnia długość życia to około 15 lat.

Munchkin to wytrzymały kot, a jego szczególna budowa fizyczna w najmniejszym stopniu nie stanowi utrudnienia.

Metabolizm munchkina nie odbiega od przemiany materii kotów innych ras, więc jego wydatek energetyczny jest normalny. W związku z tym, wraz z weterynarzem lub dietetykiem należy wyliczyć odpowiednią dzienną rację żywieniową uzależnioną od wagi kota.

Munchkiny są raczej odporne; trudno wyliczyć wiele chorób charakterystycznych dla tej rasy – z wyjątkiem jednego schorzenia – na szczęście rzadkiego – dotykającego szczególnie właśnie koty krótkonogie. Jest to lordoza, choroba kręgosłupa polegająca na tym, że mięśnie podtrzymujące kręgosłup są za krótkie, wskutek czego opada on do środka klatki piersiowej, uciskając płuca, tchawicę i serce. Schorzenie to klasyfikuje się jako łagodne lub umiarkowane. Najcięższe przypadki rozpoznaje się u kociąt, które na ogół nie dożywają dwunastu tygodni. Kotki cierpiące na łagodną postać choroby mogą żyć normalnie, choć mogą doświadczać duszności podczas wysiłku fizycznego.

Istotny jest staranny wybór osobników do reprodukcji, aby jak najbardziej poszerzać pulę genetyczną, ponieważ u munchkinów występują szczególne cechy dziedziczne. Allel odpowiedzialny za krótkie łapki (M) jest dominujący, a allelem recesywnym jest ten odpowiedzialny za normalną długość kończyn (m). Nie wolno dopuścić, aby na świat przychodziły kocięta homozygotyczne, czyli MM, ponieważ umierają one bardzo szybko (czasem nawet w okresie życia płodowego).

Możliwe są następujące kombinacje:
Mm = krótkie łapki
mm = łapki normalnej długości
MM = kot niezdolny do życia

Z powyższego wynika, że kot krótkołapy powinien być kojarzony z osobnikiem o łapkach normalnej długości.

Mutacja, która dała początek tej rasie, nie jest nowa. Pojawiła się samoistnie u kota dachowego, a od 1944 roku na całym świecie odnotowano wiele przypadków kotów z mutacją krótkich łapek. W latach osiemdziesiątych pewna kobieta znalazła pod samochodem ciężarną kotkę z nienaturalnie krótkimi nogami i dała jej na imię Blackberry. Od tamtej pory, kocica wielokrotnie rodziła kocięta z genem krótkich łap.

Jeden z narodzonych kotów (o imieniu Toulouse), posłużył jako reproduktor i tak Blackberry oraz Toulouse, poprzez krzyżowanie z kotami dachowymi, by jak najbardziej zróżnicować pulę genetyczną, dali początek rasie w takiej postaci, jaką znamy dzisiaj.