Kot burmski (burmański)

Inne nazwy : kot burmański, Burmese

Choć nazwa tej rasy po angielsku znaczy „birmański” (ang. Burmese), kot burmański zupełnie nie przypomina świętego kota birmańskiego, a w USA niektóre jego odmiany znane są też pod nazwą „kot malajski”. Protoplastką wszystkich burmańczyków jest przywieziona z Birmy kotka o brązowej szacie i ciemniejszych kończynach – stąd właśnie wywodzi się nazwa rasy. Istnieją dwie linie kotów burmańskich – brytyjska i amerykańska. Różnią się one kilkoma cechami anatomicznymi głowy i pyszczka.

Zweryfikowane przez eksperta

Komentarz •

Długość życia	Kot burmski (burmański) średnio żyje od 13 do 15 lat
Charakter	Pieszczoch
Wielkość dorosłego osobnika	Kotka pomiędzy 26 i 28 cm Kot pomiędzy 28 i 30 cm
Waga dorosłego osobnika	Kotka pomiędzy 3 i 5 kg Kot pomiędzy 4 i 6 kg
Kolor umaszczenia	Czekoladowe/ brązowe Rude Kremowy Niebieskie/szare
Rodzaj szaty	Krótka Długa
Kolor oczu	Żółty/złoty Niebieskie
Cena zakupu	Kot burmski (burmański) kosztuje pomiędzy 1500zł a 3000zł

Ciekawostki

Kociaki rodzą się z oczami w kolorze niebieskim i z jasnym futerkiem, ale z biegiem czasu oczy przybierają odcień żółtego, a na najchłodniejszych częściach ciała sierść ciemnieje.

Więcej informacji na temat rasy Kot burmski (burmański)

Pochodzenie i historia rasy Kot burmski (burmański)

Pewien tajski zbiór wierszy zatytułowany zbiorczo „Księga poezji o kotach”, którego korzenie sięgają być może nawet do XIV wieku, opisuje kota przypominającego burmę.

W Tajlandii istnieje jednak osobna rasa naturalna, zwana Suphalak, przypominająca kota burmskiego – i to prawdopodobnie Suphalak wspominany jest w wiekowym zbiorze. Być może był on jednak przodkiem kotów burmskich? Tego nie wiemy. Natomiast pewność na temat pochodzenia rasy możemy mieć jedynie w przypadku tonkijskiej kotki Wong-Mau, którą emerytowany lekarz wojskowy amerykańskiej marynarki wojennej, Joseph G. Thompson, przywiózł w 1930 r. z Birmy, a następnie skrzyżował z syjamem o umaszczeniu seal point. Jeden z kotków, które przyszły na świat, został następnie skojarzony z Wong-Mau, aby zachować przepiękną, brązową maść i żółte oczy. W ten sposób narodziły się pierwsze burmskie kocięta oraz powstał pierwszy program hodowlany tej rasy. Sześć lat później, rasa kot burmański została uznana przez organizację felinologiczną CFA.

W Europie pierwsze burmy pojawiły się w Wielkiej Brytanii w 1947 roku, a następnie w 1956 roku we Francji. Pierwsze europejskie osobniki krzyżowano z syjamami o orientalnych cechach, przez co kolejne pokolenia wykształciły bardziej klinowatą głowę niż burmy amerykańskie. Również dzięki temu programowi hodowlanemu, w Europie na przestrzeni lat uznano inne maści kotów burmskich (rudy, kremowy, szylkret).

Wygląd

Odmiana amerykańska ma okrągłą głowę i ogólnie jest kotem nieznacznie masywniejszym od swojego brytyjskiego odpowiednika, który jest smuklejszy, a jego głowa kształtem jest bardziej zbliżona do klinu. Poza tym fizycznie są takie same.

Muskulatura burmy jest dobrze rozwinięta i silna, dzięki czemu kot może unieść swoje średniej wielkości, eleganckie, ale stosunkowo ciężkie ciałko. Ten czworonożny atleta bacznie wszystko obserwuje dużymi, okrągłymi oczami o mieniącej się, żółtej barwie. Ma jedwabiste, przylegające do ciała futerko o delikatnym połysku. Jest to być może najmilsze w dotyku futro spośród wszystkich domowych kotów!

Kot burmański - charakter

Bardzo czuły

Kot burmski bardzo lubi bliskość człowieka; jest towarzyski i niezwykle ujmujący.

Raczej lubi zabawę

Uwielbia wszystko, co się rusza. Dlatego dobrym pomysłem jest rozmieszczenie różnych zabawek w otoczeniu kota, tak aby miał ciągłą stymulację i mógł się samodzielnie bawić. Niemniej jednak najlepiej sprawdzają się zabawki typu wędka, dzięki której opiekun może ganiać z kotem po całym domu. Mruczek będzie zachwycony!

Raczej spokojny

Po wysiłku kot burmański bardzo lubi chwilę odsapnąć u boku opiekuna, a czasem samotnie, w zależności od tego, czy chce się oddać pielęgnacji futerka i sjeście w pojedynkę.

Dość szybko się uczy

Kot burmski jest inteligentnym i ciekawskim zwierzątkiem, które w domu chodzi jak cień za swoim opiekunem i interesuje się wszystkim, co się dzieje wokół.

Raczej ufny wobec nieznajomych

W stosunku do obcych jest bardziej ciekawski, niż nieufny. Do nowych osób w domu potrafi się przyzwyczaić, jeśli będą się z nim zapoznawać stopniowo i pozwolą obdarzyć się zainteresowaniem.

Średnio niezależny

Kot burmski nie jest samotnikiem – nie powinien zostawać w domu zbyt długo sam. Przez pewien czas będzie mógł się sobą zająć, o ile ma urozmaicone otoczenie i dostęp do różnych form aktywności i zabawy. Będzie jednak wyczekiwał powrotu swojego opiekuna! Jest niezwykle przywiązany do człowieka.

Zachowanie rasy Kot burmski (burmański)

Dość dużo miauczy

Dość często wokalizuje, ale jego głos nie jest tak silny jak u syjama; ma przyjemną, głęboką barwę. Chętnie „rozmawia” ze swym opiekunem – powiedz coś do niego, a na pewno udzieli Ci odpowiedzi!

Średnio aktywny

Kot burmski nie może się nudzić. Zapewniając mu różnorakie zajęcia, jednocześnie zacieśniamy więź z kotem!

Ma umiarkowaną skłonność do ucieczek

Spacer w ogrodzie to rozkosz dla zmysłów kota burmskiego. Ale spokojnie, oglądanie świata przez okno też w zupełności mu wystarczy!

Raczej łakomy

Ponieważ jest korpulentnym kotem, może się wydawać małym łakomczuchem. W dodatku linia amerykańska jest okrąglejsza niż brytyjska, więc niezwykle łatwo pomylić duży apetyt konieczny do wykarmienia dużego ciała, ze zwyczajnym obżarstwem.

Burmy są ciekawskimi kotami, które potrzebują stymulacji i jeśli nie mają wystarczająco dużo zajęć, mogą zacząć podjadać z nudów. Dlatego warto zachęcać je do zabawy, a także kupić interaktywną miskę, która łączy przyjemne z pożytecznym – kot ma dodatkową zabawę i stymulację podczas jedzenia.

Dla kogo rasa Kot burmski (burmański) ?

Dość dobrze dogaduje się z innymi kotami

Kot burmski nie musi mieć towarzystwa innego kota, żeby zabić nudę. Ale jeśli myślimy o przyjęciu pod dach kolejnego mruczka, jak najbardziej jest to możliwe. Burma będzie potrzebował czasu i właściwie przeprowadzonego zapoznania, aby zaakceptować obecność nowego kolegi.

Dość dobrze dogaduje się z psami

Na początku burma może podchodzić z rezerwą do obecności psa na swoim terenie. Koniecznie trzeba się dowiedzieć, jaka jest najlepsza metoda zapoznawania zwierząt, tak aby zwiększyć ich szanse na zgodne, wspólne życie pod jednym dachem, co jest jak najbardziej możliwe!

Rasa idealna do domu z dziećmi

O ile dzieci wiedzą, jak szanować kota i opiekować się nim we właściwy sposób, bez problemu zaakceptuje ich towarzystwo i będzie dla nich miły. Kot burmski i dzieci mogą się nawet bardzo zaprzyjaźnić.

Rasa raczej odpowiednia dla starszych osób

Ciekawski i żwawy kociak może nie być najlepszym wyborem dla osoby, która potrzebuje spokoju. Dlatego w takim przypadku najlepiej wyszukać dojrzałego kota burmskiego, który lata szaleństwa ma już za sobą, więc będzie miał ze starszym i spokojnym opiekunem lepszy kontakt.

Kot burmański - cena

Cena burmy waha się od 1500 do 3000 zł, w zależności od konkretnej hodowli, linii, domiany barwnej, wieku, przeznaczenia (do dalszej hodowli czy „na kolanka”). Oprócz tego trzeba przewidzieć wydatek rzędu 120 zł miesięcznie na utrzymanie kota, czyli m.in. dobrej jakości karmę i żwirek.

Kot burmski (burmański) - linienie

Niewielkie

Wiosenne linienie burmy jest na tyle nieznaczne, że nie trzeba zwiększać częstotliwości czesania.

Kot burmski (burmański) - pielęgnacja

Ponieważ kot burmański ma krótkie futerko i bardzo mało podszerstka, w zupełności wystarczy przeczesanie go raz w tygodniu.

Zdrowie rasy Kot burmski (burmański)

Długość życia

Koty burmskie żyją średnio od 14 do 18 lat.

Odporność/wytrzymałość

Ponieważ burma nie ma podszerstka, jego cudowne, lśniące, przylegające do ciała futerko nie zapewnia wystarczającej ochrony przed zimnem.

Skłonność do tycia

Zwarte i mocne ciało burmy musi generować apetyt, zwłaszcza jeśli kot wykazuje ponadprzeciętny poziom energii i ruchliwości. Dlatego trzeba pilnować, żeby naturalna chęć jedzenia nie przerodziła się w obżarstwo!

Częste choroby

Kotom burmańskim mogą doskwierać te same dolegliwości, co wszystkim innym domowym mruczkom, ale również kilka innych specyficznych chorób:

Deformacje twarzoczaszki u amerykańskiej odmiany kota burmskiego (można przeprowadzić w tym kierunku badanie genetyczne)
Miopatia hipokaliemiczna, czyli patologiczne osłabienie i ból mięśni. Można przeprowadzić tu badanie przesiewowe.
Gangliozydoza GM2 – u kota ujawnia się niedobór enzymu, beta-heksozaminidazy, który w konsekwencji może prowadzić do zaburzeń neurologicznych i uszkodzeń w obrębie mózgu. Można wykonać badanie przesiewowe. Hodowca nie może krzyżować dwóch nosicieli tej choroby. Jest ona dziedziczona recesywnie.
Kardiomiopatia przerostowa, którą można wykryć przy pomocy badania echokardiografem uzupełnionego badaniem dopplerowskim. Profilaktycznie powinno się je wykonywać raz w roku.

Rozmnażanie

Kotka osiąga dojrzałość płciową około dziewiątego miesiąca życia. W jednym miocie może przyjść na świat do sześciorga kociąt, co jest wynikiem ponadprzeciętnym w porównaniu z innymi rasami.