Cypr to wyspa Afrodyty – grecka bogini miłości i piękna miała się narodzić z morskiej piany u jej wybrzeży. Trudno więc o lepszą nazwę dla wyjątkowo urodziwego, rodzimego kota cypryjskiego, niż kot Afrodyty.
Kot Afrodyty - pochodzenie
Św. Helena, cesarzowa rzymska żyjąca na przełomie III i IV w. n.e., to niewątpliwie postać wielce zasłużona w dziejach cypryjskich kotów. To do jej czynu odnosi się najstarsza pisemna wzmianka o kotach domowych przebywających na wyspie.
Cesarzowa wedle tradycji miała sprowadzić na Cypr prosto z Egiptu setki kotów, aby uwolnić założony przez siebie klasztor od panoszących się tam węży. Klasztor ów istnieje do dziś (choć oryginalny budynek nie zachował się) i wciąż mieszkają tam koty. Miejsce znane jest jako Klasztor św. Mikołaja od Kotów. Od sprowadzonych przez cesarzową kotów ma pochodzić populacja cypryjskich mruczków i, co za tym idzie, cała rasa kotów Afrodyty.
Mieszkańcy Cypru, podobnie zresztą jak niektóre kluby felinologiczne, jak WCF, który uznał kota Afrodyty za pełnoprawną rasę, upatrują korzeni tego kota w czasach o wiele, wiele dawniejszych.
Wywodzą go od pierwszych kotów zamieszkujących Cypr. A było to u początków rolnictwa i kultury osiadłej, ponad 9000 lat temu – na ten okres datuje się bowiem najstarszy znaleziony na Cyprze koci pochówek. Problem w tym, że nie był to jeszcze kot domowy, lecz jego przodek, kot nubijski, i nie istnieje żadne powiązanie, żadna ciągła linia zwierząt, dzięki której można by faktycznie wyprowadzić rasę kota Afrodyty bezpośrednio od tych prehistorycznych, oswojonych zwierząt.
Kot Afrodyty - droga na salony
Kot Afrodyty to potomek zdziczałych kotów, które przybyły na Cypr w późnych czasach starożytnych – być może faktycznie pierwszym skupiskiem większej kociej populacji był wspomniany klasztor.
Rasa ukształtowała się w górskich rejonach wyspy (stąd zwana jest również Cyprus Mountain Cat), w odizolowaniu od innych kocich populacji. Dość trudne warunki panujące w cypryjskich górach (chłodne, śnieżne zimy, suche lato, niezbyt dużo pożywienia) wpłynęły na wygląd rasy.
Grube, wspaniałe futro pomaga przetrwać różne warunki pogodowe, natomiast dzięki pokaźnym rozmiarom kotu Afrodyty nie straszne nawet niemałe ofiary, jak chociażby wyrośnięte szczury, nie mówiąc już o wężach, z których tępienia koty te słyną.
Kot Afrodyty obecny był na Cyprze od wieków, jednak dopiero niedawno na nowo odkryto jego piękno i wyjątkowość. Aby podtrzymać szczególne cechy rasy, stworzono specjalny program hodowlany i zaczęto ubiegać się o uznanie cypryjskiego mruczka za pełnoprawną rasę.
W 2009 r. rasie nadano oficjalnie nazwę „kot Afrodyty”. W 2012 r. WCF uznała go za odrębną rasę. W 2017 r. wstępnie uznała rasę organizacja TICA. Dzięki tym staraniom coraz większa liczba miłośników kotów zaczęła interesować się starą, cypryjską rasą. Hodowle kotów Afrodyty istnieją w Europie, w tym w Polsce, choć nie są jeszcze liczne. To rasa ekskluzywna – choć pochodzi od cypryjskich „dachowców”.
Kot Afrodyty - charakterystyka rasy
Kot Afrodyty to kot średnio duży do dużego (waży zwykle 4–6 kg), muskularny, ale elegancki i zgrabny. Jego tułów jest długi, mocny, łapy również długie, tylne nieco dłuższe od przednich.
Ogon średnio długi lub długi, proporcjonalny do tułowia. Zwęża się ku końcowi, co jest szczególnie wyraźne u odmiany krótkowłosej.
Głowa kota Afrodyty ma kształt wydłużonego trójkąta, czoło jest delikatnie zaokrąglone. Nos jest długi i prosty, uszy duże lub średnie, szeroko rozstawione. Są ustawione względem siebie w formie litery V.
Kot ten występuje w odmianach krótkowłosej i półdługowłosej, ale znacznie częściej można spotkać koty półdługowłose.
Futerko kota Afrodyty jest bardzo miękkie, delikatne, ale jednocześnie stanowi doskonałą termoizolację w porze zimowej. Jest też wodoodporne. Latem kot traci większość podszerstka, a sierść jest wyraźnie krótsza. U odmiany półdługowłosej ogon jest dobrze owłosiony i zakończony pióropuszem.
Standard rasy uznaje większość kolorów umaszczenia. Niedopuszczalne są tylko maści czekoladowa, liliowa, cynamonowa, płowa oraz wszelkie odmiany colorpoint (zarówno umaszczenie syjamskie, jak i burmskie).
Koty Afrodyty to zwierzęta wytrzymałe, wesołe, a jednocześnie spokojne i bardzo rodzinne. Są towarzyskie, dobrze czują się w grupie kotów. Chętnie się bawią, są skoczne i zwinne, a po skończonych harcach chętnie zasiadają na kanapie i odpoczywają z opiekunem. To koty zrównoważone, cierpliwe.
Nie przysparzają także problemów pielęgnacyjnych – ich futerko nie ma tendencji do kołtunienia się. Wystarczy przeczesać je raz w tygodniu. Jedynie w okresie linienia powinno się to robić częściej.
Kot Afrodyty – hodowla
Kot Afrodyty to jak na razie rasa rzadka. W Europie żyje około 50 osobników. Na Cyprze także ich populacja nie jest już tak liczna – w niektórych regionach są to zwierzęta podziwiane i chętnie pokazywane jako element narodowego dziedzictwa, w innych jednak – nie są darzone jakąś szczególną estymą, padają nawet ofiarą myśliwych.
Hodowle kotów Afrodyty mają na celu zachowanie tej starej rasy i jej wyjątkowych cech – zarówno wyglądu, jak i wspaniałego charakteru. Kotów tych nie można krzyżować z przedstawicielami innych ras.
Kot Afrodyty - cena
Polsce istnieją dwie hodowle kotów Afrodyty: Kicia*PL oraz Rasowy Kot*PL. Cena kota Afrodyty zależy od ubarwienia, przodków kociaka, decyzji hodowcy co do ceny (nie rodzi się wiele miotów) oraz przeznaczenia – do hodowli bądź „na kolanka” (obowiązkowa kastracja). Cena za kocię „na kolanka” z jednego z ostatnich miotów wynosiła 1200 zł.
Założenie hodowli kotów Afrodyty nie jest proste. Każda hodowla podlega rygorystycznym zasadom mającym na celu niedopuszczenie do krzyżowania się tych kotów z innymi rasami czy nawet cypryjskimi kotami posiadającymi domieszkę innej krwi.
Aby zarejestrować hodowlę, należy posiadanego kota poddać badaniu genetycznemu, wykonywanemu w USA. Jednocześnie niedopuszczalny jest chów wsobny. Dlatego zakup kociaka z takiej hodowli to gwarancja, że otrzymamy pupila czystej krwi cypryjskiej, mogącego się poszczycić wielopokoleniowym drzewem genealogicznym.
Przeczytaj również:
