Kot egzotyczny

Inne nazwy : Exotic, Exotic Shorthair

Kot egzotyczny, występujący pod międzynarodową nazwą Exotic lub Exotic Shorthair, naprawdę wygląda jak pluszowy miś. Ma bardzo gęste futro, któremu wprost nie można się oprzeć, jest okrąglutki, miły i spokojny, ale ze szczyptą dziecięcej fantazji. Adaptuje się do każdego rodzaju lokum, choć najbardziej lubi przytulne mieszkania, najlepiej pełne zabawek. Chwyta za serce miłośników kotów perskich, którzy chcieliby uniknąć kłopotów z pielęgnacją długiej sierści!

Zweryfikowane przez eksperta

Komentarz •

Długość życia	Kot egzotyczny średnio żyje od 12 do 15 lat
Charakter	Pieszczoch Spokojny
Wielkość dorosłego osobnika	Kotka pomiędzy 30 i 35 cm Kot pomiędzy 30 i 35 cm
Waga dorosłego osobnika	Kotka pomiędzy 3 i 5 kg Kot pomiędzy 3 i 6 kg
Kolor umaszczenia	Czarne Czekoladowe/ brązowe Białe Rude Kremowy Niebieskie/szare
Rodzaj szaty	Krótka
Kolor oczu	Niebieskie Zielone Brązowe

Ciekawostki

Gen odpowiedzialny za krótką sierść jest genem dominującym. Kot egzotyczny może być jednak homozygotyczny lub heterozygotyczny, a więc niektóre z kociąt w miocie mogą okazać się… długowłose! Pewne stowarzyszenia felinologiczne uznają je za koty egzotyczne długowłose, zaś dla innych pozostają kotami rasy perskiej.

Konieczne jest również, aby rasa utrzymywała krew kota perskiego, w przeciwnym razie wyjątkowa jakość sierści zmienia się wraz z pokoleniami i futro staje się mniej gęste.

Więcej informacji na temat rasy Kot egzotyczny

Pochodzenie i historia

Pochodzenie i historia rasy Kot egzotyczny

Kot egzotyczny narodził się w USA w latach pięćdziesiątych, w wyniku prób krzyżowania kota perskiego z krótkowłosymi, które miały na celu ulepszenie istniejących już ras. Efekty pod pewnymi względami nie były zadowalające, ale dały początek powstaniu całkiem nowej rasy.

Najpierw skrzyżowano kota rasy American Shorthair ze srebrnym persem. Chciano uzyskać kota amerykańskiego krótkowłosego o srebrzystej szacie, ale niestety kocięta nie spełniły w wystarczającym stopniu oczekiwań odnośnie uzyskanej barwy. Kotki o charakterystycznej urodzie doceniła za to Jane Martinke, która zaproponowała zarejestrowanie nowej rasy. Początkowo nazwano ją Sterling, jednak nazwa została zmieniona na Exotic Shorthair, aby rozszerzyć możliwości dopuszczalnych kolorów futra.

W tym samym czasie Carolyn Bussey, właścicielka hodowli New Dawn, skrzyżowała jednego ze swoich kotów z burmańczykiem, aby uzyskać brązowego persa. Otrzymane kocięta skłoniły hodowczynię do powołania rasy kot perski krótkowłosy. Jej prace znacząco przyczyniły się do ukształtowanie jakości rasy, po oficjalnej rejestracji.

Aby otrzymać pluszową fakturę futerka, wykorzystano kota rosyjskiego niebieskiego. Być może inne rasy również miały swój udział w tworzeniu rasy Exotic, ale ponieważ gen krótkiej sierści jest dominujący, a celem było stworzenie krótkowłosego persa, w późniejszym rozwoju kotów egzotycznych i utrzymaniu dobrej puli genetycznej brały udział niemal wyłącznie persy.

Charakter

Kot egzotyczny - charakter

Bardzo czuły

Kot egzotyczny krótkowłosy jest bardzo czuły – to prawdziwa przylepa! Nie trzeba go dwa razy prosić o zgodę na głaskanie!

Raczej lubi zabawę

Instynkt łowiecki kota egzotycznego jest trochę mocniej rozwinięty niż u jego długowłosego kuzyna, zapewne za sprawą genów jego krótkowłosych przodków.

Spokojny

Podobnie jak pers, kot egzotyczny jest ostoją spokoju, choć mimo wszystko wykazuje się nieco większą aktywnością.

Dość szybko się uczy

Być może nie jest to rasa, która nauczy się otwierać drzwi (choć może nas zaskoczyć!), ale kot egzotyczny jest uważny i ciekawy oraz ma bez wątpienia wysoko rozwiniętą inteligencję emocjonalną i społeczną.

Nieco nieufny wobec nieznajomych

Wszystko zależy od osobnika, ale ogólnie rzecz biorąc, krótkowłosy pers jest raczej towarzyski i ciekawy świata.

Średnio niezależny

As they are capable of keeping themselves entertained they won’t get too bored without their owners for company, as long as toys have been left for him and a cat tree. But of course, your cat will be happy to see you return at the end of the day.

Kot egzotyczny - temperament

Cichy

Ma cichutki głosik, który trudno dosłyszeć, dlatego woli porozumiewać się wzrokiem oraz mową ciała.

Spokojny/ nie wymaga dużo ruchu

Codzienne chwile zabawy dobrze mu zrobią, nawet jeśli będą krótkie, ponieważ pomogą w walce z nudą i nadwagą.

Domator bez skłonności do ucieczek

Kot egzotyczny nie ma skłonności do uciekania. Zdecydowanie woli komfort domowych pieleszy!

Bardzo łakomy

Koty tej rasy są znane ze skłonności do objadania się, trzeba więc dopilnować, żeby nie miały nadwagi.

Dla kogo ta rasa?

Dla kogo rasa Kot egzotyczny ?

Dość dobrze dogaduje się z innymi kotami

Sekret tkwi w metodzie zapoznania obu kotów. O ile przebiegło ono zgodnie z zasadami socjalizacji z izolacją, futrzaki będą się tolerować, a może nawet po kociemu się zakolegują.

Dość dobrze dogaduje się z psami

Ponieważ to bardzo spokojna rasa kotów, trzeba zadbać o odpowiednie zapoznanie zwierząt ze sobą (na zasadzie socjalizacji z izolacją) oraz dopilnować, żeby pies był opanowany w obecności kota.

Rasa idealna do domu z dziećmi

Generalnie kot egzotyczny lubi obecność dzieci oraz wspólną z nimi zabawę, jednak trzeba się upewnić, że temperament kota nie za bardzo odbiega od usposobienia małych członków rodziny. Cierpliwość ma swoje granice! Uważajmy też na zbyt hałaśliwe dzieci! Maluchy powinny być uczone odpowiedniego obchodzenia się ze zwierzątkiem.

Rasa odpowiednia dla starszych osób

Spokojny, uczuciowy i niewymagający wielu zabiegów pielęgnacyjnych – to kot idealny do mieszkania pod jednym dachem z opiekunem o podobnym usposobieniu – w tym i z seniorem.

Cena i koszt utrzymania

Kot egzotyczny - cena

Średnia cena kociaka z hodowli wynosi od 1200 do 3000 zł. Płeć, wiek, pochodzenie, budowa ciała (bliskość wzorca), odmiana barwa czy status kota (do dalszej hodowli czy na kolana, z obowiązkiem kastracji) – te wszystkie czynniki mają wpływ na wysokość ceny. Trzeba się również przygotować na wydatek rzędu 120-150 zł miesięcznie na utrzymanie kota.

Pielęgnacja

Kot egzotyczny - linienie

Obfite

Choć zostawia mniej sierści niż swój długowłosy kuzyn, kot egzotyczny krótkowłosy także gubi jej stosunkowo dużo, ponieważ ma bardzo gęste futro i gruby podszerstek.

Kot egzotyczny - pielęgnacja

Często nazywany „persem dla leniwych”, kot egzotyczny wymaga minimalnych zbiegów pielęgnacyjnych. Wystarczy raz w tygodniu uczesać go grzebykiem bądź delikatnym zgrzebłem – szczotką drucianą o zaokrąglonych końcówkach. Trzeba mu regularnie czyścić oczy, szczególnie gdy mają skłonność do łzawienia, ponieważ wilgoć może prowadzić do szybkiego rozwoju infekcji w obrębie spojówek oraz fałdów skóry twarzy.

Zdrowie

Zdrowie rasy Kot egzotyczny

Długość życia

Kot egzotyczny żyje średnio od 12 do 15 lat.

Odporność/wytrzymałość

Kot egzotyczny krótkowłosy nie jest dużo odporniejszy od swojego kuzyna i lepiej mu się żyje w otoczeniu o stałej temperaturze – czyli w mieszkaniu.

Skłonność do tycia

Podobnie jak wszystkie koty typu „cobby” (o krępej budowie ciała), kot egzotyczny ma skłonność do nadwagi.

Częste choroby

Wielotorbielowatość nerek: autosomalna, dominująca choroba genetyczna, dość często występująca u kotów perskich. Symptomy pojawiają się zwykle około siódmego roku życia. Istnieje badanie genetyczne pozwalające wykryć chorobę zanim nastąpią objawy. Jedynym sposobem na powstrzymanie choroby jest rozmnażanie wyłącznie nieobciążonych nią osobników.
Kardiomiopatia przerostowa: choroba prowadząca do niewydolności serca.
Przepuklina przeponowa: przemieszczenie trzewi do osierdzia, czyli jamy, w której znajduje się serce.
Stopniowy zanik siatkówki: choroba dziedziczna, przejawia się utratą widzenia w pierwszych miesiącach życia. Obecnie trwają badania mające na celu odkrycie genu lub genów odpowiedzialnych za to schorzenie, dzięki czemu będzie można opracować przesiewowe badanie genetyczne.
Sekwestracja rogówki: choroba rogówki charakterystyczna dla kotów, szczególnie rasy perskiej.
Zapalenie pęcherza i kamienie pęcherza moczowego.
Przeciek wrotno-systemowy: choroba związana z dopływem krwi do wątroby, polegająca na tym, że toksyny w normalnych warunkach metabolizowane przez wątrobę nie mogą się do niej dostać i gromadzą się we krwi.
Wielotorbielowatość wątroby: wiąże się z wielotorbielowatością nerek.
Choroby skórne: idiopatyczne zapalenie skóry twarzy, dermatofitoza (grzybica), łojotok pierwotny.
Zespół Chediak-Higashi: choroba dotykająca głównie koty perskie niebieskie dymne; polega na tym, że melanina nie gromadzi się w lizosomach, a płytki krwi i białe krwinki źle funkcjonują.
Polipy nosowo-gardłowe: łagodne guzy występujące w nosie, zatokach, uszach, gardle.
Wnętrostwo: niezstąpienie jąder do moszny podczas dojrzewania narządów płciowych.
Choroby przyzębia: występująca u ras brachycefalicznych zbyt krótka szczęka powoduje nieprawidłowe chwytanie i gryzienie pokarmu, natomiast niewłaściwe ułożenie zębów (liczba zębów jest taka sama jak u innych kotów) prowadzić może do problemów z kamieniem nazębnym, zapalenia dziąseł, a nawet problemów trawiennych.
Problemy z oddychaniem spowodowane brachycefalią.

Oraz wszelkie inne choroby kotów domowych.

Rozmnażanie

Koty egzotyczne osiągają dojrzałość płciową później niż kocięta większości innych ras. Również liczba kociąt w miocie jest niższa niż przeciętnie. Z powodu dość dużej czaszki kociąt, zwiększa się ryzyko komplikacji podczas porodu – stąd warto zawczasu poinformować naszego lekarza weterynarii o terminie porodu kotki, aby był pod telefonem. U tej rasy dość często wykonuje się cesarskie cięcie.

Poza własną rasą, dopuszcza się krzyżowanie wyłącznie z osobnikami rasy perskiej.