Norweski leśny

Inne nazwy : Skogkatt, Norwegian Forest Cat, Chat des Forêts Norvégiennes

„Norsk Skogkatt” po norwesku dosłownie oznacza „kota z lasów północy”. Nazwa ta bardzo do norwega pasuje, bowiem jest to przepiękne, a jednocześnie dostosowane do trudnych warunków życia stworzenie. Norweg to mocne i silne zwierzę ukształtowane przez zimny i surowy klimat północy. Rasa ta jest naturalna – człowiek nie miał udziału w jej powstawaniu, czego dowodzi brak pokrewieństwa kotów norweskich z kotami jakiejkolwiek innej rasy. Jego cechy, począwszy od wspaniałego futra i mocnej budowy ciała, a skończywszy na zdolnościach łowieckich oraz wrodzonej umiejętności adaptacji, sprawiają, że jest niezwykle popularny. A na dodatek ma cudowny charakter!

Zweryfikowane przez eksperta

Komentarz •

Długość życia	Norweski leśny średnio żyje od 14 do 16 lat
Charakter	Lubiący zabawę Inteligentny
Wielkość dorosłego osobnika	Kotka pomiędzy 30 i 35 cm Kot pomiędzy 35 i 40 cm
Waga dorosłego osobnika	Kotka pomiędzy 4 i 6 kg Kot pomiędzy 5 i 8 kg
Kolor umaszczenia	Czarne Białe Kremowy Niebieskie/szare
Rodzaj szaty	Długa
Kolor oczu	Niebieskie Zielone Żółty/złoty Brązowe Różnooki

Ciekawostki

Pomimo że jest podobny do maine coona lub kota syberyjskiego, kot norweski leśny różni się od nich dość znacznie. Pod jakimi względami? Przede wszystkim jego głowa tworzy trójkąt równoboczny, a u maine coona kufa jest kwadratowa. U kota syberyjskiego jest z kolei bardziej zaokrąglona. Koty te mają też inne oczy – u norwega są to delikatnie zaokrąglone migdały, u syberyjczyka są one prawie idealnie okrągłe, a u giganta z Ameryki Północnej – bardzo szeroko rozstawione.

Więcej informacji na temat rasy Norweski leśny

Pochodzenie i historia rasy Norweski leśny

Nie wiadomo do końca, jak koty trafiły do Skandynawii i jakie jest pochodzenie kota norweskiego. Być może koty przywieźli na północ Wikingowie, zabierając je ze sobą podczas jednej ze swych podróży na Bliski Wschód bądź do Wielkiej Brytanii, gdzie koty domowe były już od czasów rzymskich. W wyniku pierwszych wypraw krzyżowych do krajów północnej Europy trafiły również długowłose koty Iranu, Turcji i Rosji. Być może skrzyżowały się z obecnymi już na skandynawskich ziemiach kotami, a te z nich, które najlepiej dostosowały się do surowych warunków życia, przetrwały i przekazywały dalej swoje cechy. Ponieważ Półwysep Skandynawski jest dość mocno odizolowany, tutejsze koty krzyżowały się poniekąd w zamkniętej grupie, przez co pewne charakterystyczne cechy osobnicze mogły się utrwalić i stać się normą. Dlatego też wygląd kota norweskiego leśnego nie zmienił się przez wiele stuleci, a człowiek w niego nie ingerował.

Dopiero na początku XX wieku hodowcy zdecydowali się kontrolować, ale przede wszystkim chronić tę rasę. W istocie, dziś obecność w Norwegii coraz większej liczby krótkowłosych kotów jest zagrożeniem dla typowego długowłosego, norweskiego półdzikiego kota, który zamieszkuje ten kraj od wieków. Po zakończeniu II wojny światowej odłowiono najpiękniejsze osobniki, niekiedy bezpośrednio w lasach, aby hodowcy mogli chronić czystość tej rasy. Dzisiaj kot norweski leśny jest w Norwegii oficjalną, narodową rasą kota.

Wygląd

Kot norweski leśny jest dłuższy i wyższy niż statystyczny kot domowy. To zwierzę mocno zbudowane, o dobrze rozwiniętym kośćcu i muskulaturze. Mimo że jest duży, nie przestaje być elegancki. Długi, gęsty ogon przypomina pióropusz. Głowa kota tej rasy ma kształt trójkąta równobocznego z profilem tworzącym linię prostą. Delikatnie owalne, duże oczy o migdałowatym kształcie oraz kołnierz w formie serca dodają mu dostojnego, ale i uroczego wyglądu. Jednak niewątpliwie to szata jest najbardziej charakterystyczną cechą tego kota. Jego futro ma dwie warstwy. Pierwsza to wełnisty i gęsty podszerstek, drugą zaś tworzy śliski, lśniący i nieprzemakalny włos okrywowy, który jest krótszy na łapach, a dłuższy na bokach oraz wokół szyi, gdzie tworzy kryzę. Portki „uszyte” z podszerstka oraz włosy w uszach i na spodzie łapek („kapcie”) dodatkowo chronią go przed zimnem. Latem jego futro dostosowuje się do łagodniejszych temperatur, stając się krótsze i znacznie mniej gęste, nawet w okolicach kołnierza.

Kot norweski leśny - charakter

Raczej czuły

Kot norweski leśny uwielbia pieszczoty, szczególnie ze swoją rodziną, choć ceni sobie również chwile samotności.

Bardzo lubi zabawę

Uwielbia zabawę. Potrafi ganiać wyimaginowaną zdobycz i zasadzać się na zabawki. Ale najbardziej kocha się wspinać, wszędzie i bez przerwy! W domu trzeba zainstalować drzewa-drapaki, a z półek zdjąć bibeloty…!

Raczej spokojny

Kiedy nie szaleje z zabawkami, ten dostojny kot w gruncie rzeczy jest bardzo spokojny.

Szybko się uczy

Jest bardzo inteligentny, uważnie obserwuje i szybko się uczy. Ta bardzo przydatna dla przetrwania w naturze cecha w sposób naturalny pozostała mu w genach.

Nieco nieufny wobec nieznajomych

Ponieważ kot norweski leśny jest bardzo niezależny, może się wydawać nieufny w stosunku do obcych. Kluczem do złotego serca tego miłego giganta są czas i cierpliwość.

Bardzo niezależny

Niezależny jako myśliwy, przystosowany do zmiennego i srogiego klimatu, lubi chodzić swoimi ścieżkami. Po prostu kot w każdym calu!

Zachowanie rasy Norweski leśny

Dość dużo miauczy

Pół na pół. Niektóre koty norweskie są gadatliwe, a inne ciche.

Średnio aktywny

Choć ma bardzo spokojny charakter, uwielbia też chwile intensywnej zabawy połączonej z szaleńczą wspinaczką. Dlatego warto w domu zainstalować specjalne drzewa-drapaki dla kota, a najlepiej gdy zwierzę po prostu może wychodzić na dwór, do odpowiednio zabezpieczonego ogrodu.

Ma umiarkowaną skłonność do ucieczek

Miłość do otwartej przestrzeni kot norweski leśny ma zakodowaną w genach, więc może go ciągnąć poza dom.

Niezbyt łakomy

Ogólnie rzecz biorąc, kot norweski leśny jest w stanie sam regulować ilość spożywanego pokarmu. Ale zawsze są wyjątki, zwłaszcza jeśli otoczenie kota nie jest wystarczająco urozmaicone i nie dostarcza kotu odpowiedniej ilości rozrywki i stymulacji.

Dla kogo rasa Norweski leśny ?

Dość dobrze dogaduje się z innymi kotami

Tak jak z psami, tak i z innymi kotami kot norweski leśny spokojnie może zamieszkać pod jednym dachem. Choć przypuszczalnie trzeba będzie kupić kolejne drzewko-drapak.

Dobrze dogaduje się z psami

Odpowiednio przeprowadzone, stopniowe zapoznanie obu zwierząt jest gwarancją porozumienia. Oprócz tego kot powinien mieć miejsce, gdzie może się wspiąć, pobyć sam i odetchnąć, gdy ma taką potrzebę.

Rasa odpowiednia do domu z dziećmi

Kot norweski leśny może być świetnym towarzyszem rodziny z dziećmi. Niemniej jednak maluchy trzeba nauczyć, jak szanować zwierzę i jego potrzeby.

Rasa raczej odpowiednia dla starszych osób

Jeśli kot norweski leśny podoba się spokojniejszej osobie starszej, nie zapominajmy, że ten mruczek jest nieco cięższy od przeciętnego kota, jak również, że do szczęścia potrzebuje wysoko położonych miejsc do wskakiwania.

Kot norweski leśny - cena

Na zakup kociaka norweskiego leśnego trzeba przeznaczyć od 1000 do 2800 zł. Różnice w cenie wynikają z takich czynników jak tytuły zdobyte przez rodziców, renoma danej hodowli, wiek, płeć kociaka, jego przeznaczenia (do dalszej hodowli lub „na kolana”), a nawet odmiany barwnej (do najrzadszych i najcenniejszych należą np. kolory bursztynowy i jasnobursztynowy). Utrzymanie kota to koszt w wysokości około 15-200 zł miesięcznie, nie licząc kosztów ponoszonych sporadycznie, np. wizyt weterynaryjnych.

Norweski leśny - linienie

Obfite

Podczas zmiany futra zimowego na letnie norweg gubi bardzo dużo sierści.

Norweski leśny - pielęgnacja

Poza okresami linienia, o dziwo pielęgnacja kota norweskiego leśnego nie jest skomplikowana, ponieważ jego sierść się nie kołtuni. Za to podczas linienia konieczne jest codzienne szczotkowanie, aby usunąć martwe włosy, których kot gubi wówczas bardzo dużo.

Norweski leśny - długość życia

Długość życia

Koty norweskie leśne żyją średnio około piętnastu lat.

Odporność/wytrzymałość

Jest bardzo wytrzymały i zimno mu nie straszne. A kiedy wiosną pogoda się ociepla, kot odpowiednio dostosowuje grubość swojej sierści do nowych warunków.

Skłonność do tycia

Jeśli ma zapewnioną odpowiednią ilość ruchu i wspinaczki, raczej trudno go utuczyć.

Częste choroby

●   Kardiomiopatia przerostowa – choroba polegająca na zgrubieniu ściany lewej komory serca, w rezultacie prowadzi do niewydolności serca.
●   Dysplazja stawu biodrowego jest dziedziczną wadą stawu biodrowego, która niekiedy może powodować krótko- lub długotrwały, bardzo silny ból.
●   Choroba spichrzeniowa glikogenu typu IV (GSD IV) jest genetyczną chorobą typową dla kotów norweskich leśnych. W młodym wieku choroba jest śmiertelna i nieuleczalna. Można wykonać badanie przesiewowe. Jedynym sposobem na jej pokonanie jest badanie wszystkich osobników i rozmnażanie tylko tych, które są zdrowe.

Rozmnażanie

Kotów norweskich leśnych nie można krzyżować z kotami żadnej innej rasy.