Kot abisyński

Szczególną maść futra kot abisyński zawdzięcza genowi agouti. Jest to gen, który powoduje, że pigment włosa rozkłada się nierównomiernie, przez co każdy z włosów jest zabarwiony w naprzemienne jasne i ciemne kręgi. A więc maść zajęcza powstaje wtedy, gdy na zmianę występują kręgi w połączeniu kolorów rudego (ciepłego morelowego) z czarnym lub ciemnobrązowym, dając letnią maść zajęczą. Umaszczenie cynamonowe jest połączeniem jasnego odcienia morelowego z ciemnym cynamonowym i jest zbliżone do koloru futra pumy. Szata niebieska i płowa są odcieniami maści zajęczej i cynamonowej. Abisyńczyk może również występować w innych umaszczeniach - czekoladowym, liliowym i naturalny rudym. Każda z maści może też występować w srebrzystej odmianie.

Tabby / tygrysi, ale bez czarnych pręg i plam spotykanych przy innych umaszczeniach typu tabby. Znaczenia występują na całej szacie, przez co rasa bywa nazywana „kotem zajęczym”.

Krótka

złoty / żółty, orzechowy, miedziany, zielony

Kot abisyński jest średniej wielkości i ma budowę ciała typu foreign (szczupłą). Jest dobrze umięśniony i wysportowany, ale nie ciężki, a jego warunki fizyczne i postawa sprawiają, że wygląda, jakby cały czas był w gotowości do skoku. Zdaje się chodzić na palcach, lekko i z gracją. Proporcjonalna, dumnie uniesiona głowa oraz długi, zwężający się ogon stanowią elementy, które dodatkowo dodają mu gibkości i subtelności. Oczy w kształcie migdału, ani okrągłe, ani orientalne, są lśniące i wyraziste. Duże, miseczkowate uczy są szerokie u podstawy i osadzone stosunkowo nisko na głowie. Skierowane ku przodowi, dodają kotu niezwykle czujnego wyglądu.

Abisyńczyk to pełen energii, żywy kot, ale z reguły jest też bardzo czuły i chętny na pieszczoty z opiekunami. Niektóre osobniki potrafią dopraszać się czułości niemal bez przerwy!

Kot abisyński lubi wysokość i potrzebuje codziennej dawki ruchu w postaci częstych zabaw. Interesuje się wszystkim, co się rusza, i niekiedy może sprawiać wrażenie kota nie do zdarcia.

Choć zdarzają się osobniki będące wcieleniem spokoju, abisyńczyki z reguły są pełne wigoru, a czasem wręcz gwałtowne. Przecież natura obdarzyła je sprawnością fizyczną nie bez powodu…

Abisyńczyki to istne małe tornada, które chcą być jednocześnie w kliku miejscach i aktywnie uczestniczyć w życiu swojego domu.

Są raczej ciekawskie, niż bojaźliwe i z reguły łatwo się adaptują, choć niekiedy potrzebują na to trochę więcej czasu.

Przeważnie są dość niezależne i potrafią wymyślać sobie samodzielne rozrywki. Niemniej jednak równie cenią towarzystwo opiekunów.

Abisyńczyk to śpiewak o melodyjnej i bogatej barwie głosu, choć miauczy raczej dyskretnie niż głośno.

To mały koci sportowiec, który codziennie potrzebuje dużej ilości ruchu i zabawy. Może zaskoczyć umiejętnością wykonywania sztuczek!

Abisyńczyk może mieć ochotę na eksplorację nieznanych mu obszarów, aby zaspokoić swoją ciekawość, ale mimo wszystko raczej pozostaje wierny opiekunom.

Ponieważ kot abisyński zużywa olbrzymie ilości energii, w rezultacie pochłania duże ilości jedzenia, czasami nawet podkradając je prosto ze stołu! Interaktywna miska jest najlepszym rozwiązaniem dla tego małego spryciarza.

Nie potrzebuje towarzystwa drugiego kota, ale spokojnie się do niego dostosuje, o ile damy mu czas, a zapoznanie zostanie przeprowadzone tak, jak należy.

O ile zwierzęta zostaną sobie przedstawione zgodnie ze sztuką, abisyńczyk może żyć z psem w zgodzie, a nawet się z nim bawić. Gdy nie ma przyjaźni, wysoko położone miejsca do wskakiwania pozwolą kotu złapać chwilę wytchnienia i spokoju.

Ponieważ koty abisyńskie są żywe i aktywne, świetnie odnajdą się w rodzinie z dziećmi, o ile te ostatnie wiedzą, jak obchodzić się z kotem.

Wielka potrzeba ruchu i fizycznej aktywności sprawia, że kot zajęczy nie jest idealnym towarzyszem dla bardzo spokojnej osoby. Choć bardzo lubi pieszczoty, może się szybko znudzić i znaleźć sobie zajęcia uciążliwe dla opiekuna.

Gubi niedużo sierści, szczególnie jeśli jest regularnie szczotkowany i karmiony dobrej jakości pożywieniem.

Koty abisyńskie żyją średnio od 13 do 15 lat.

Pomimo krótkiego futerka, podszerstek zapewnia mu umiarkowaną ochronę przed zimnem i gorącem.

Na smukłym ciele abisyńczyka można z łatwością dostrzec każdy dodatkowy kilogram, ale gdy kot ma zapewnioną odpowiednia dawkę ruchu, nie powinno to stanowić problemu.

Kotom zajęczym mogą doskwierać te same choroby, co wszystkim innym kotom, ale niektóre schorzenia genetyczne są u nich powszechniejsze:

• Niedobór kinazy pirogronianowej - choroba, która prowadzi do anemii (istnieje badanie przesiewowe).
• Stopniowy zanik siatkówki - prowadzi do ślepoty (istnieje badanie przesiewowe).
• Amyloidoza (skrobiawica) - prowadzi do nieodwracalnej niewydolności nerek z powodu odkładania amyloidów w organizmie (dotychczas nie opracowano badania genetycznego, niemniej jednak ostrożność hodowców pozwoliła w znacznym stopniu ograniczyć występowanie choroby).
• Odnotowano również skłonność abisyńczyków do chorób jamy ustnej i przyzębia (kamień nazębny i zapalenie dziąseł), dlatego zaleca się stosowanie środków zapobiegawczych.

Mimo wszystko, to rasa, która generalnie cieszy się dobry zdrowiem.

Liczba kociąt w miocie wynosi około trzech, a więc mniej niż w przypadku większości ras domowych kotów. Kocięta przychodzą na świat w umaszczeniu bikolor, a ticking pojawia się dopiero około szóstego miesiąca życia. Ostateczna maść szaty kształtuje się od jednego do półtora roku.

Choć dokładne pochodzenie rasy pozostaje nieznane, a nawet owiane tajemnicą, wiadomo na pewno, że pierwszy kot abisyński do Europy został przywieziony w latach 60. XIX w. z brytyjskiej kampanii wojennej. Nowa rasa dostała nazwę na cześć kraju swojego pochodzenia - Abisynii, czyli ówczesnej Etiopii. Brytyjscy hodowcy pracowali nad udoskonaleniem i utrwaleniem wyglądu, szaty i sprawności fizycznej abisyńczyka, krzyżując go z kotem brytyjskim krótkowłosym i innymi krótkowłosymi rasami. W Wielkiej Brytanii rasę kot abisyński zarejestrowano pod koniec XIX w., zaś na początku 20. stulecia kilka osobników trafiło do USA, gdzie w 1917 roku oficjalnie uznało ją felinologiczne towarzystwo CFA. We Francji kot abisyński trafił do rejestrów w 1927 roku, wkrótce po pojawieniu się w tym kraju.

Z powodu niewielkich miotów i nierzadko krótkiego życia, początkowo abisyńczyki nie były bardzo popularne. Dwie wojny światowe zdziesiątkowały rasę w Europie i koty zajęcze niemalże wszystkie wyginęły. Ponoć po II wojnie światowej, w Wielkiej Brytanii zostało ich zaledwie dwanaście sztuk. Na szczęście połączone wysiłki hodowców amerykańskich i europejskich przywróciły kotu abisyńskiemu szlachetne rysy i  obecnie jest jedną z najbardziej popularnych ras.