Owczarek portugalski

Żółta, kasztanowa, płowa aż do czerwonej, szara z mniej lub bardziej wyraźnym podpalaniem.

Szata jest długa, a ponadto gładka lub lekko falista, gęsta, twarda w dotyku, kozia.

Oczy są ciemne.

Owczarek portugalski to średnich rozmiarów pies o wydłużonej sylwetce. Dzięki małpim ruchom w swoim kraju zyskał przydomek „psa-małpy”. Głowa jest mocna i szeroka, nos prosty lub lekko wypukły. Kufa krótka, stop dobrze zaznaczony, linie profilu rozbieżne. Oczy powinny być ciemne i okrągłe. Uszy są wysoko osadzone, nieprzycinane zwisają, przycinane stoją. Kończyny są mocne i idealnie pionowe. Ogon zwęża się, jest wysoko osadzony i ostro zakończony, sięga stawu skokowego.

Pies ten jest świetnym towarzyszem całej rodziny, do której mocno się przywiązuje.

Owczarek portugalski jest bardzo energiczny. Uwielbia zabawę i stymulację, zarówno fizyczną, jak i umysłową.

Pies ten jest zrównoważony i spokojny. Przy wykonywaniu zadania okazuje jednak wielki entuzjazm.

Owczarek portugalski wykazuje wielką równowagę między żywotnością a inteligencją. Nie szkoli się go, potrafi prowadzić stado sam z siebie, wykazując przy tym godną podziwu zręczność i precyzję.

Pies ten pozbawiony jest instynktu drapieżnika i ma bardzo towarzyskie usposobienie. Całe szczęście, bo jego zadanie polega na prowadzeniu i pilnowaniu zwierząt innego gatunku niż on sam.

Ze względu na instynkt obronny owczarek portugalski jest z natury nieufny wobec nieznanych sobie osób. 

Pies ten uwielbia przebywać na zewnątrz, robić obchód i być blisko stada. Mimo tego potrzebuje kontaktu z człowiekiem.

Psa należy przyzwyczajać do samotności jak najwcześniej, by nie rozwinął się u niego lęk związany z separacją. Byłoby to wbrew naturze tej rasy stworzonej do pilnowania i prowadzenia stad.

Jak w przypadku wielu psów pasterskich szkolenie nie jest trudne, o ile rozpoczniemy je wcześnie i zastosujemy przyjazne, konsekwentne metody. Do prawidłowego rozwoju i zachowania równowagi szczeniak potrzebuje jednak określonych ram i nienaruszalnych granic.

Swoim szczekaniem owczarek portugalski odstrasza potencjalnych intruzów.

To pies stróżujący, który bez zachęty nigdy nie opuszcza swojego stanowiska obserwacyjnego.

Owczarek portugalski ma aktywną naturę i do rozwoju potrzebuje dużej dawki ruchu. Jeśli się nudzi, może zająć się niszczeniem, żeby zabić czas.

Przysmaki to świetna pomoc przy pozytywnym wzmacnianiu dobrego zachowania psa. 

Tak inteligentny pies bez problemu potrafiłby przystosować się do innych zadań, ale jest on tak mało popularny (nawet we własnym kraju), że trudno mówić o jego zaletach psa do towarzystwa, stróżującego czy obronnego (choć niektóre osobniki pełnią te funkcje z dobrym efektem).

Owczarek portugalski może być dobrym wyborem jako pierwszy pies, o ile uwzględnimy specyfikę tej rasy. Najinteligentniejsze psy niekoniecznie należą do najłatwiejszych.

Mimo że pies ten lubi przebywać spokojnie w domu, nie jest stworzony do życia w mieszkaniu. Jeśli jednak prowadzi miejski tryb życia, koniecznie należy zapewnić mu wiele spacerów i stymulującej aktywności. 

Najlepiej sprawdzi się dom z dużym ogrodem.

Owczarek portugalski to nieznoszący bezczynności typ sportowca. Dzięki swojej wytrzymałości, wytrwałości i łatwości uczenia się świetnie poradzi sobie w licznych dyscyplinach, takich jak agility czy dog dancing, o ile go dobrze wytrenujemy.

Ze względu na średnie rozmiary, towarzyskie usposobienie i posłuszeństwo pies może towarzyszyć swojemu panu wszędzie.

Ten towarzyski pies świetnie dogaduje się z członkami swojej grupy społecznej, również z kotami, o ile z nimi dorasta.

Oczywiście wczesna i odpowiednia socjalizacja jest niezbędna, ale pies ten zasadniczo nie ma problemów z komunikacją ze swoimi współbraćmi.

To świetny pies rodzinny – uwielbia się bawić i sprawdzi się jako towarzysz dzieci, które będą traktować go z szacunkiem.

Pies ten nadaje się dla starszych osób, które mają jeszcze na tyle dużo energii, by zapewnić mu regularne i stymulujące aktywności.

Utrata sierści jest niewielka.

Średnia długość życia tego psa to ok. 13 lat.

Owczarek portugalski nie boi się byle czego.

Pies nie powinien przebywać zbyt długo na słońcu bez odpowiedniego nawodnienia i schronienia w cieniu.

Mimo że owczarek portugalski stworzony jest do życia na zewnątrz, ze względu na swoje południowe pochodzenie nie jest przyzwyczajony do surowych zim.

Codzienna aktywność pozwala psu zachować formę.

Rasa nie jest podatna na żadne szczególne problemy ze zdrowiem.

Niektórzy uważają, że pies ten pochodzi od briarda, ale bardziej prawdopodobne są wspólne korzenie z owczarkiem katalońskim lub owczarkiem pirenejskim długowłosym, którego bardzo przypomina. Można zatem zakładać, że jego przodkami są psy sprowadzone do Portugalii przez Rzymian, te same co owczarka z Bergamo. Rasa rozpowszechniła się w Portugalii (w ramach psich wystaw) dopiero od 1957 roku. Wykorzystuje się ją głównie w regionie Alentejo do pilnowania stad.