Toyger

Pręgi powinny mieć kolor od ciemnobrązowego do czarnego, w kontraście do maści bazowej, która na grzbiecie jest dyniowa, a na brzuchu, szyi i brodzie biała.

Rysunek szaty, bezwzględnie typu „mackerel tabby”, od momentu powstania trasy ewoluuje tak, aby jak najbardziej przypominać pręgi tygrysa. Dlatego obecnie występuje kilka odmian pręgowania - „mackerel tabby braided” (z pionowymi przeplatającymi się pręgami) oraz „bold mackerel bold” (pręgi grube, pionowe i nieregularne), z rozciągniętymi rozetkami. Znaczenia na głowie występują w formie kolistych pręg na twarzy i jodełki na czole. Szata powinna dawać efekt „migotania” („glitter”).

krótki

Dopuszcza się wszystkie kolory oczu, ale barwa musi być intensywna.

Toyger jest kotem średniej wielkości. Ma wydłużone ciało, mocne i wytrzymałe, z widoczną muskulaturą, głęboką klatką piersiową i bardzo długim, zaokrąglonym na końcu ogonem, który kot nosi nisko nad ziemią. Ma przeciętnej długości kończyny, takiej samej wysokości z przodu i z tyłu. Głowa toygera jest średniej wielkości, wydłużona i szeroka, o zaokrąglonym kształcie i o uwydatnionych poduszeczkach (część kufy, z której wyrastają wąsy). Ma małe uszy, bardzo owłosione i niekiedy zakończone pędzelkami. Jego oczy są okrągłe, małe do średnich, lekko cofnięte i z delikatnie wybrzuszoną górną powieką. Sylwetka toygera nie jest jeszcze ostatecznie ukształtowana i wciąż się rozwija.

To czuły kot, który lubi towarzystwo i pieszczoty.

Lubi wspólne zajęcia, więc do zabawy nie trzeba go dwa razy zapraszać.

Z pewnością jest aktywny, ale toyger to jednocześnie zrównoważony kot, który bardzo lubi chwile spokoju.

Toyger jest bardzo inteligentny i dociekliwy, więc łatwo go tresować.

Toyger jest znany z towarzyskości i lubi przebywać w bliskości człowieka. 

Radzi sobie sam, ale mimo wszystko do szczęścia potrzebuje dużo uwagi opiekuna.

Ma bardzo silny głos, ale dość rzadko się nim posługuje.

Toygera można bardzo szybko nauczyć chodzenia na smyczy i w szelkach. Oprócz zabawy, lubi spacery na dworze, podczas których rozładowuje energię.

Toyger woli wspólne zabawy niż przygodę w pojedynkę, ale mimo wszystko trzeba uważać na nagły zew natury!

Ten mocny i umięśniony kot musi mieć możliwość odpowiedniego zaspokojenia swoich energetycznych potrzeb.

Toyger potrafi się świetnie dostosować i bez problemu może mieszkać z innym kotem, o ile zwierzęta zostały ze sobą zapoznane zgodnie ze sztuką.

Ponieważ toyger jest bardzo towarzyski, świetnie dogada się z psem, o ile był z tym gatunkiem socjalizowany za młodu. Mimo wszystko potrzebuje w domu wysoko położonych miejsc do wskakiwania, gdzie może się ukryć przed psem.

Kot bezproblemowy, zabawowy i ciekawy, który świetnie się odnajdzie przy rodzinie z dziećmi, o ile te wiedzą, kiedy kot potrzebuje spokoju i potrafią to uszanować.

Toyger może być świetnym towarzyszem dla spokojnej osoby, o ile będzie potrafiła mu zapewnić minimum ruchu i fizycznej stymulacji.

Nawet w okresie linienia, gubi mało sierści.

Toyger średnio żyje od 12 do 15 lat.

Ponieważ ma gęste futro, jest dość wytrzymały i stosunkowo dobrze dostosowuje się do różnych warunków klimatycznych.

Aby uniknąć nadwagi, zaleca się odpowiednio zbilansować dietę i dopasować do codziennej aktywności fizycznej kota.

Ponieważ rasa wciąż się rozwija, brakuje wystarczającej perspektywy czasu, aby określić choroby typowe dla tej rasy. Według danych francuskiego towarzystwa felinologicznego LOOF, jedyną odnotowaną dziedziczną chorobą jest niedobór kinazy pirogronianowej (PKDef) - niedobór tego enzymu prowadzi do rozpadu czerwonych krwinek, czyli do anemii.

Dopuszcza się wyłącznie krzyżowanie w ramach rasy.

Powstanie rasy toyger zawdzięczamy amerykance Judy Sugden, córce słynnej hodowczyni Jean Sugden Mill, która stworzyła rasę kota bengalskiego. Celem Judy było wyhodowanie kota, który pod względem fizycznym byłby podobny do miniaturowego tygrysa. Stąd też wzięła się nazwa rasy będąca połączeniem angielskich słów „toy” (zabawka) oraz „tiger” (tygrys).

Hodowczyni przystąpiła do bardzo rygorystycznej, selektywnej hodowli, bez krzyżowania z dzikimi kotami, aby uniknąć problemów związanych z temperamentem ras hybrydowych oraz ich szczególnymi potrzebami. Wyszukiwała koty domowe o umaszczeniu typu mackerel tabby, z jednolitymi pręgami i o egzotycznej urodzie. TICA zarejestrowała rasę toyger w 1993 roku, a ta zdobyła tytuł championa w 2007. Rasa nie jest uznana przez FIFe.