Terier tybetański
Inne nazwy: Tibetan terrier, Terrier du Tibet, Terrier de Lhassa, Dhoki Apso

Mimo swej nazwy pies ten nie jest terierem. Początkowo wykorzystywano go jako psa pasterskiego i stróżującego, następnie zaś stał się psem do towarzystwa i do tej właśnie grupy został zakwalifikowany przez FCI. W Tybecie uważano go za świętego, przynoszącego szczęście psa. Ma znacznie żywsze usposobienie niż jego tybetańscy kuzyni z tej samej sekcji (psów tybetańskich). Ten wesoły, posłuszny i inteligentny piesek świetnie sprawdzi się jako towarzysz rodziny.
Najważniejsze informacje na temat teriera tybetańskiego
Pochodzenie i historia
Rasa pochodzi z Tybetu, ale rozwinięto ją w Wielkiej Brytanii. W XX wieku dr Agnes Greig , brytyjska lekarka pracująca w Indiach, otrzymała psa tej rasy w podziękowaniu za uratowanie życia pewnej mieszkanki Tybetu i przywiozła go do Europy. Terier tybetański został oficjalnie uznany przez FCI w 1957 roku.
Klasyfikacja FCI
Grupa FCI
Grupa 9 - Psy ozdobne i do towarzystwa
Sekcja
Sekcja 5 : psy tybetańskie
Wygląd
Wielkość dorosłego osobnika
Suka : pomiędzy 35 i 40 cm
Pies : pomiędzy 36 i 41 cm
Waga
Suka : pomiędzy 8 i 13 kg
Pies : pomiędzy 8 i 13 kg
Maść
Dopuszczalna jest każda maść – biała, złocista, kremowa, szara lub dymna, czarna, łaciata lub trójbarwna z wyjątkiem czekoladowej lub wątrobianej. Istnieją osobniki wielobarwne.
Rodzaj szaty
Terier tybetański ma długą sierść.
Sierść jest dwuwarstwowa, składa się obfitego, delikatnego włosa okrywowego, który może być prosty lub falujący i z delikatnego, wełnistego podszerstka.
Kolor oczu
Oczy są ciemnobrązowe.
Opis
Terier tybetański to średniej wielkości pies o obfitej sierści. Głowa jest solidna, ale nie masywna. Kufa jest krótka, a żuchwa dobrze rozwinięta. Oczy są duże i okrągłe. Uszy mają kształt litery „V”, zwisają, są obficie owłosione. Tułów jest zwarty i silny. Kończyny są proste i dobrze umięśnione. Średniej długości ogon noszony jest na grzbiecie.
Ciekawostki
W Tybecie pies był znany jako „święty pies”.