Pudel

Szata pudla jest zawsze jednolita: czarna, biała, brązowa, srebrna lub płowa w różnych odcieniach, począwszy od jasnopłowego do czerwonopłowego, lecz preferowana jest maść pomarańczowopłowa (morelowa). Odcienie beżu nie są dozwolone, a szata srebrna nie może przechodzić w czerń ani w biel.

Włos jest średniej długości, lokowaty, niekiedy występuje w odmianie sznurowej. Obfity, delikatny, wełnisty, mocno kędzierzawy i elastyczny. W przypadku włosa sznurowego, sznury powinny osiągać długość minimum 20 cm.

Oczy przeważnie czarne lub ciemnobrązowe. U osobników brązowych często występują w barwie ciemnego bursztynu.

Pudle wszystkich czterech wielkości (pudel toy, miniaturowy, średni i duży) występują w pięciu umaszczeniach: czarnym, białym, srebrnym, brązowym i morelowym. Z wyglądu jest to pies o harmonijnej sylwetce, średnio mocnej budowy i z charakterystycznym lokowatym włosem, występujący również w szacie o odmianie sznurowej, obecnie niezwykle rzadkiej. Głowa elegancka, o prostych konturach, wyrazista i proporcjonalna w stosunku do tułowia, nie może być ciężka i masywna, ani zbyt delikatna. Ciało jest proporcjonalne, a długość tułowia nieco przekracza wysokość. Kończyny powinny być idealnie proste. Obwód klatki piersiowej, mierzony za łopatkami, musi przekraczać wysokość w kłębie o co najmniej 10 cm. Ogon, noszony wysoko i ukośnie, skraca się do około 1/3 długości. Wygląd psa jest ważną cechą tej rasy: lekki i sprężysty, przypomina nieco konia arabskiego.

Ten niewielki kędzierzawy pies to idealny towarzysz życia - sympatyczny, przyjacielski, wesoły i przede wszystkim wierny swojemu panu. Uwielbia pieszczoty, w szczególności długie wylegiwanie się na kanapie u boku swojego właściciela.

Pudel to bardzo żywiołowy pies o niespożytych zasobach energii, niestroniący od zabaw i wygłupów. Szkolenie często jest dla niego czystą zabawą, ponieważ uwielbia się uczyć i zadowalać swojego pana. Dlatego można śmiało proponować mu gry z elementami zabawy i tresury.

Chociaż potrafi spokojnie leżeć i nie przeszkadzać, pudel zawsze jest gotów do działania, w szczególności stymulującego umysłowo lub węchowo. Pod tym względem jest energicznym i aktywnym towarzyszem, którego obecność na co dzień raduje dzieci i dorosłych.

Pudel słynie z niezwykłej wierności i ponadprzeciętnej zdolności uczenia się. Dostosowuje się do różnych stylów życia, co świadczy o jego inteligencji i powoduje, że jest szczególnie miłym towarzyszem życia.

Pudel, we Francji występujący również pod nazwą barbone, będąc potomkiem myśliwskiej rasy barbet - psów polujących na ptactwo wodne - bez wątpienia zachował myśliwski instynkt, czujny nos i upodobanie do wody. Niemniej jednak obecnie instynkt łowiecki pudli został dość skutecznie utemperowany w wyniku metod selekcji kształtujących rasę w stronę psów ozdobnych i do towarzystwa.

Będąc stosunkowo skutecznym psem „ostrzegawczym”, pudel pozostaje dość ostrożny w sytuacjach dla niego nietypowych. Jednak gdy czuje się pewnie, jest bardzo sympatyczny i ufny.

Pudel jest bardzo wierny i przywiązany do członków swojej grupy społecznej, a czas najchętniej spędzałby u boku swojego pana. Pod względem samodzielności nie za dobrze sobie radzi i tylko niemal stały kontakt ze swoją grupą zapewnia mu dobre samopoczucie.

Pozostawiony sam sobie, traci radosny entuzjazm, dzięki któremu jest tak sympatycznym psem. W rezultacie może stać się szczekliwy i neurotyczny.

Pudel nie lubi samotności i czuje się dobrze jedynie w otoczeniu swojej grupy (ludzi lub innych zwierząt w domu). Potrzebuje, żeby jego właściciele mieli dla niego czas, a najlepiej żeby byli obecni w domu.

Okresy samotności znosi dobrze jedynie w przypadku, gdy od szczenięctwa jest stopniowo i pomyślnie przyzwyczajany do nieobecności swoich właścicieli.

Ugodowy charakter pudla sprawia, że jest to pies łatwy i przyjemny w szkoleniu, ponieważ prędko przyswaja polecenia. Ze względu na niezwykłą inteligencję i głęboką wrażliwość, bardzo źle znosi siłowe metody tresury. Należy więc stosować techniki miękkie, pozytywne i oparte na zaufaniu.

Mimo wysokiego stopnia posłuszeństwa, szkolenie pudla należy rozpocząć, gdy tylko szczeniak pojawi się w domu, aby uniknąć złych nawyków, szczególnie w przypadku osobników toy i miniaturowych, które często traktuje się ulgowo.

Bardzo czujny, szczeka, gdy tylko wyczuje coś niezwykłego. Ma to plusy i minusy. Istotnie, na wsi, w spokojnym i cichym otoczeniu, szczekanie psa może powiadomić właścicieli o prawdopodobnym pojawieniu się intruza… Ale w mieście pełnym hałasów, szczekanie może być czasami na wyrost i nie zawsze uzasadnione.

Osobniki niewielkie (toy i miniaturowe) uciekają znacznie rzadziej niż średnie i duże. Jednakże wyraźnie widać skłonność do samotnych wycieczek, szczególnie w przypadku, gdy jego potrzeby rozładowania (fizycznego, towarzyskiego i węchowego) nie są zaspakajane w wystarczającym stopniu.

Ponadto, będąc psami obdarzonymi niezwykle czułym węchem, pudle potrafią nagle zainteresować się ciekawym zapachem.

Trudności w radzeniu sobie z samotnością mogą czasem prowadzić do zniszczeń, zwłaszcza przedmiotów pachnących właścicielem (telefon, pilot, poduszki), których pies szuka, by się uspokoić.

Łakomstwo pudla ma wpływ zwłaszcza na dobre efekty podczas szkolenia. Oczywiście psa nie należy przekarmiać, ale rzeczywiście, nagrody są mile widziane.

Ten potomek barbeta, mimo że jest całkowicie pozbawiony agresji, to dobry pies ostrzegawczy, który poinformuje swojego pana, jeśli uzna daną sytuację za nietypową. Ostrzeże przed wszelkiego rodzaju naruszeniem terenu, lecz jego rozmiar i wątła postura raczej nie odstraszą intruza.

Bez względu na wielkość, pudel idealnie nadaje się na pierwszego psa, ponieważ posiada wszelkie potrzebne cechy, aby dostosować się do każdego właściciela. Posłuszny, inteligentny, miły, zabawny i dobroduszny, będzie dobrym towarzyszem zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych, dla osób energicznych, jak i spokojniejszych.

Ponadto, cztery różne rozmiary oraz pięć umaszczeń do wyboru pozwalają każdemu wybrać idealnego psa dla siebie.

Niezależnie od wielkości, pudel to pies uniwersalny, który dostosowuje się zarówno do życia w mieście, jak i na wsi. O ile zapewnimy mu regularne spacery, w każdym z tych środowisk będzie czuł się dobrze.

Spokojnie może przebywać w mieszkaniu, jak i w domu z ogrodem, gdzie jednakową przyjemność sprawia mu przebywanie w środku i na dworze.

Pudel to pies ruchliwy i energiczny, który dla dobrego samopoczucia potrzebuje być zaspokojony fizycznie, psychicznie, towarzyszko i węchowo.

Aby w pełni wykorzystać swój potencjał, pies tej rasy potrzebuje dużo aktywności. Codzienne długie spacery to podstawowy sposób na rozładowanie energii, który należy uzupełnić o bardziej stymulujące ćwiczenia posłuszeństwa, śledzenia, pływania itd. 

Naturalnie, osobniki niewielkich rozmiarów są łatwiejsze w transporcie i zabranie ich wszędzie ze sobą nie stanowi kłopotu, szczególnie w torbie transportowej. Jednakże większe pudle też nie sprawiają problemów w podróży, ponieważ łatwo się dostosowują do nowych sytuacji.

Ze względu na towarzyskie i wesołe usposobienie, pudle świetnie dogadują się z kotami i, w gruncie rzeczy, ze wszystkimi zwierzętami domowymi. Im większe towarzystwo, tym pudel jest szczęśliwszy.

Dzięki wrodzonej sympatii do innych psów i zamiłowaniu do wspólnej zabawy, pudle łatwo nawiązują kontakt z innymi osobnikami swojego gatunku. Niemniej jednak, w przypadku najmniejszych piesków, należy uważnie dobierać wielkość towarzysza zabawy, aby uniknąć ewentualnych nieumyślnych incydentów.

Od małego, najczęściej jak to możliwe, pudel powinien mieć styczność z innymi psami różnych wielkości, aby rozwijać i utrwalać psi język.  

Pudel to świetny towarzysz dzieci. Uwielbia się z nimi bawić i ceni ich obecność, pod warunkiem, że jest przez nie dobrze traktowany.

Duże umiejętności adaptacji sprawiają, że pudel bez problemu odnajdzie się w domu osób starszych. Niemniej jednak należy pamiętać, że pudlowi nie wolno prowadzić siedzącego trybu życia, w przeciwnym wypadku straci swą radość i życzliwość.

Pudel należy do grupy psów, które tracą bardzo mało włosów, dlatego są szczególnie odpowiednie dla osób uczulonych na ślinę i sierść psa.

Długość życia szacowana jest na 15 lat.

Jedynym słabym punktem pudla są uszy, które nie czyszczone regularnie, narażone są na infekcje. Poza tym, jest to pies niezwykle wytrzymały, który statystycznie najdłużej żyje - średnio nie dwanaście, ale piętnaście lat a często dużo dłużej!

W okresie letnim, zwłaszcza podczas upałów, zaleca się spacery wcześnie rano i późnym wieczorem, najlepiej w okolicy zbiorników wodnych, gdzie pies może się ochłodzić. Naturalnie należy mu także zapewnić cień i wodę do picia.

Osobniki toy i miniaturowe są nieco delikatniejsze i często cierpią z powodu zimna. Powinny więc bezwzględnie żyć wewnątrz.

Szczególnie podczas zajęć tresury, często podajemy psu smakołyki w ramach nagrody, i bardzo dobrze! Niemniej jednak w takim przypadku należy pamiętać, że powinny się one mieścić w dziennej racji żywieniowej psa, żeby go nie przekarmić, gdyż ma on tendencję do szybkiego tycia.

-    Zapalenie ucha
-    Choroba Addisona lub hipokortyzolizm (zaburzenie endokrynne)
-    Zapadanie tchawicy (choroba dróg oddechowych)
-    Dysplazja stawu biodrowego
 

Przodkiem tego współczesnego psa ozdobnego jest niestrudzony myśliwy o mocnej budowie i dzikim charakterze, czyli barbet, pies myśliwski przeznaczony do polowania w wodzie. I rzeczywiście, początkowo pudel służył do polowań na ptactwo wodne. Niemniej jednak w wyniku nowoczesnej selekcji nakierowanej na wyhodowanie psa do towarzystwa, uzyskano jedną z najpopularniejszych i najbardziej rozpowszechnionych ras na świecie.  Mimo to, nazwa rasy w prawie wszystkich językach wciąż nawiązuje do jego umiejętności myśliwego, i tak np. po francusku nazwa Caniche pochodzi od słowa „cane”, które oznacza samicę kaczki, po niemiecku jest to Pudel zaś po angielsku Poodle, co w obu tych językach znaczy „pływak”.