Pudel

Ten niewielki kędzierzawy pies to idealny towarzysz życia - sympatyczny, przyjacielski, wesoły i przede wszystkim wierny swojemu panu. Uwielbia pieszczoty, w szczególności długie wylegiwanie się na kanapie u boku swojego właściciela.

Pudel to bardzo żywiołowy pies o niespożytych zasobach energii, niestroniący od zabaw i wygłupów. Szkolenie często jest dla niego czystą zabawą, ponieważ uwielbia się uczyć i zadowalać swojego pana. Dlatego można śmiało proponować mu gry z elementami zabawy i tresury.

Chociaż potrafi spokojnie leżeć i nie przeszkadzać, pudel zawsze jest gotów do działania, w szczególności stymulującego umysłowo lub węchowo. Pod tym względem jest energicznym i aktywnym towarzyszem, którego obecność na co dzień raduje dzieci i dorosłych.

Pudel słynie z niezwykłej wierności i ponadprzeciętnej zdolności uczenia się. Dostosowuje się do różnych stylów życia, co świadczy o jego inteligencji i powoduje, że jest szczególnie miłym towarzyszem życia.

Pudel, we Francji występujący również pod nazwą barbone, będąc potomkiem myśliwskiej rasy barbet - psów polujących na ptactwo wodne - bez wątpienia zachował myśliwski instynkt, czujny nos i upodobanie do wody. Niemniej jednak obecnie instynkt łowiecki pudli został dość skutecznie utemperowany w wyniku metod selekcji kształtujących rasę w stronę psów ozdobnych i do towarzystwa.

Będąc stosunkowo skutecznym psem „ostrzegawczym”, pudel pozostaje dość ostrożny w sytuacjach dla niego nietypowych. Jednak gdy czuje się pewnie, jest bardzo sympatyczny i ufny.

Pudel jest bardzo wierny i przywiązany do członków swojej grupy społecznej, a czas najchętniej spędzałby u boku swojego pana. Pod względem samodzielności nie za dobrze sobie radzi i tylko niemal stały kontakt ze swoją grupą zapewnia mu dobre samopoczucie.

Pozostawiony sam sobie, traci radosny entuzjazm, dzięki któremu jest tak sympatycznym psem. W rezultacie może stać się szczekliwy i neurotyczny.

Pudel nie lubi samotności i czuje się dobrze jedynie w otoczeniu swojej grupy (ludzi lub innych zwierząt w domu). Potrzebuje, żeby jego właściciele mieli dla niego czas, a najlepiej żeby byli obecni w domu.

Okresy samotności znosi dobrze jedynie w przypadku, gdy od szczenięctwa jest stopniowo i pomyślnie przyzwyczajany do nieobecności swoich właścicieli.

Ugodowy charakter pudla sprawia, że jest to pies łatwy i przyjemny w szkoleniu, ponieważ prędko przyswaja polecenia. Ze względu na niezwykłą inteligencję i głęboką wrażliwość, bardzo źle znosi siłowe metody tresury. Należy więc stosować techniki miękkie, pozytywne i oparte na zaufaniu.

Mimo wysokiego stopnia posłuszeństwa, szkolenie pudla należy rozpocząć, gdy tylko szczeniak pojawi się w domu, aby uniknąć złych nawyków, szczególnie w przypadku osobników toy i miniaturowych, które często traktuje się ulgowo.

Bardzo czujny, szczeka, gdy tylko wyczuje coś niezwykłego. Ma to plusy i minusy. Istotnie, na wsi, w spokojnym i cichym otoczeniu, szczekanie psa może powiadomić właścicieli o prawdopodobnym pojawieniu się intruza… Ale w mieście pełnym hałasów, szczekanie może być czasami na wyrost i nie zawsze uzasadnione.