Chart afrykański

Płowa (pręgowana lub nie), od jasnopiaskowej do ciemnopłowej.

Delikatna, brzuch niemal nieowłosiony.

Ciemne

Ten smukły i elegancki pies sprawia wrażenie nadzwyczaj subtelnego. Głowa jest długa i szczupła, delikatnie rzeźbiona; dość wąska, ale nie przesadnie. Bardzo słabo zaznaczony stop. Oczy mają kształt migdałów, są dość duże. Uszy osadzone wysoko, cienkie, opadające i płaskie. U podstawy są szerokie, przylegają do czaszki i nie powinny mieć kształtu pączka róży. Ogon jest osadzony nisko, długi, cienki i zwężający się ku końcowi. Zakończony niewielkim pióropuszem.

Pies ten jest czuły wyłącznie dla osób, które uznaje za przyjaciół.

Dorosły chart afrykański nie jest zbyt dobrym towarzyszem zabaw dla dzieci, natomiast potrafi doskonale bawić się z innymi psami.

Jeżeli zaspokoimy potrzeby naszego pupila, w domu będzie zachowywał się w sposób zrównoważony i spokojny.

Chart afrykański jest niezwykle bystry. Szybko rozumie, czego od niego oczekujemy, ale współpracuje wyłącznie, jeśli uzna polecenia za sensowne, a jego właściciel zachowuje się konsekwentnie.

To doskonały pies myśliwski polujący na szybką zwierzynę (gazele, zające, strusie). W naszym kraju jednak zakazane jest polowanie z chartami. 

Pies ten jest niezwykle zdystansowany i nieufny w stosunku do obcych. Jeśli nie zapewnimy mu odpowiedniej socjalizacji, może nawet zachowywać się agresywnie.

Chart afrykański jest bardzo niezależny, co nie ułatwia jego wyszkolenia.

Azawakh może zostawać sam, jeśli wyprowadzimy go wcześniej na długi spacer, podczas którego będzie mógł swobodnie i szybko biegać.

Szkolenie należy rozpocząć bardzo wcześnie i z ogromnym zaangażowaniem, by szczeniak nie nabrał złych nawyków. Ten niezależny pies o silnym charakterze wymaga stanowczych metod, ale pozbawionych brutalności, ponieważ jest niezwykle wrażliwy i nie zniesie niesprawiedliwego traktowania. 

To pies, który szczeka bardzo mało.

By uniknąć ucieczek, otoczenie psa należy odpowiednio ogrodzić. To pies, który biega wyjątkowo szybko, może więc znaczne oddalić się od właściciela.

Jeśli pies się nudzi lub ma za mało ruchu, może powodować szkody w domu.

Jedzenie to dla charta afrykańskiego dobre źródło motywacji, zwłaszcza biorąc pod uwagę trudne szkolenie.

Ten niezwykle żywy i czujny pies może zachowywać się agresywnie wobec obcych, co czyni go dobrym stróżem. Koniecznie jednak musimy zadbać o jego właściwą socjalizację.

Za pierwszym razem lepiej wybrać mniej wrażliwego, mniej niezależnego i bardziej uniwersalnego psa niż chart afrykański, który może być zbyt trudny do opanowania dla nowicjusza.

Ten wrażliwy, potrzebujący dużej ilości ruchu pies nie nadaje się do życia w mieszkaniu i generalnie w mieście. 

Chart afrykański stworzony jest do biegania i potrzebuje uprawiającego sport właściciela. Musimy zapewnić mu codzienne spacery z możliwością swobodnego biegania po otwartej przestrzeni. W przypadku tej rasy doskonale sprawdzi się coursing.

Ze względu na duże rozmiary i wrażliwość pies ten źle znosi podróż publicznymi środkami transportu i zmiany otoczenia. 

Instynkt myśliwski psa zdecydowanie nie idzie w parze z obecnością kota w domu, chyba że oba zwierzaki razem dorastały.

Pies ten dobrze dogaduje się ze swoimi współbraćmi i lubi ich towarzystwo. Koniecznie zadbajmy jednak o odpowiednią socjalizację szczeniaka.

By współżycie przebiegało spokojnie, dzieci muszą nauczyć się szanować zwierzęta i umieć zostawić psa w spokoju. 

Ogromna energia i potrzeba biegania psa nie idą w parze ze starszymi osobami prowadzącymi siedzący tryb życia. 

Chart afrykański niemal nie traci sierści.

Azawakh żyje okołu 11 lat.

Chart afrykański jest bardzo wytrzymały i rzadko choruje. 

Podczas upałów pies nie powinien zbyt długo biegać.

Cienka sierść nie chroni go przed zimnem i wilgocią.

To smukły pies nie mający skłonności do nadwagi.

Chart afrykański nie jest specjalnie narażony na żadną konkretną chorobę. 

Chart afrykański jest też nazywany psem Tuaregów. Najprawdopodobniej, tak jak inne orientalne charty, ma on azjatyckie korzenie. Prawdopodobnie Tuaregowie przybyli właśnie z Azji i zamieszkali w południowej części Sahary. Do Europy rasa trafiła w latach siedemdziesiątych XX wieku. Trafił tu z Republiki Mali, w szczególności z doliny rzeki Azawakh, od której zyskał nazwę.