Gończy bretoński

Płowe odcienie (od pszczeniczozłotego po ceglastoczerwony).

Krótka, sucha, twarda w dotyku.

Oczy są ciemnobrązowe.

Gończy bretoński to umięśniony pies średnich rozmiarów, o dynamicznej i wiejskiej sylwetce. Głowa jest płaska, stop słabo zaznaczony, kufa prosta lub lekko łukowata. Oczy są ciemnobrązowe, spojówka jest niewidoczna. Pies ma żywe spojrzenie. Uszy osadzone na wysokości linii oczu, sięgają kufy, są spiczasto zakończone i pokryte cieńszą niż reszta ciała sierścią. Ogon jest nieco sierpowaty, średniej długości, gruby u nasady, zwężający się ku końcowi.

Pies tej rasy świetnie nadaje się do rodzinnego życia. 

Gończy bretoński jest niezwykle energiczny i lubi zabawy, które dostarczają mu licznych bodźców. 

Po wysiłku, gończy bretoński potrafi być spokojnym, ułożonym i zrównoważonym psem. 

Inteligencja tej rasy przejawia się w zdolności do adaptacji do różnego terenu i różnej zwierzyny. 

Gończy bretoński to pies myśliwski wykorzystywany głównie do polowania na lisy i dziki. W pracy jest nieustraszony, żywy, uparty i inteligentny.

Zwierzak ten jest niezwykle towarzyski i mało bojaźliwy, nie okazuje nieufności nieznajomym.

Gończy bretoński jest niezależny i wymaga odpowiedniego prowadzenia, by zachowywał się posłusznie. 

Pies tej rasy przyzwyczajony jest do życia z innymi psami, nieobecność właściciela nie jest dla niego problem. Jeśli jednak wykluczymy go z jego grupy społecznej, może wpaść w depresję. 

Gończy bretoński wymaga wczesnej nauki posłuszeństwa i doświadczonego właściciela, który będzie potrafił uzyskać odpowiednie efekty. 

Podczas pracy pies szczeka bardzo dużo, jest to często spowodowane wpływem grupy.

Instynkt myśliwski sprawia, że gończy bretoński z pewnością ruszy za tropem, jeśli jego otoczenie nie będzie zabezpieczone. 

Jeśli zaspokoimy potrzeby naszego pupila, będzie zachowywał się spokojnie. W obecności innych psów niemal nigdy się nie nudzi.

Smakołyki mogą stanowić dobre źródło motywacji dla tego uparciucha. 

Gończy bretoński nie nadaje się na stróża, ale sprawdzi się jako pies alarmujący.

Ten czuły, radosny i towarzyski zwierzak to dobry wybór dla nowicjuszy, w szczególności dla młodego myśliwego potrzebującego sfory psów do pracy. 

Pies tej rasy ten niezbyt nadaje się do życia w mieście, a w mieszkaniu będzie czuł się bardzo nieszczęśliwy. 

To przede wszystkim pies pracujący, który potrzebuje fizycznej, umysłowej i węchowej stymulacji. 

Średni rozmiar zwierzęcia sprawia, że można je zabrać wszędzie, ale konieczna będzie pewna organizacja, w szczególności przy przemieszczaniu się publicznymi środkami transportu. 

Instynkt myśliwski psa może utrudniać współżycie, chyba że zwierzaki wspólnie dorastały. 

Pies tej rasy często wychowuje się w sforze, dzięki czemu szybko przyswaja odpowiednie kody komunikacyjne i zachowania społeczne. 

Gońćzy bretoński ten jest ogromnie przywiązany dla dzieci, wobec których wykazuje wielką cierpliwość.

Ten łagodny i czuły pies nadaje się dla starszych osób, o ile biorą one udział w polowaniach lub mają na tyle dużo energii, by zaspokoić jego liczne potrzeby. 

Utrata sierści jest umiarkowana.

Gońćzy bretoński żyje około 13 lat. 

To wiejski, zdrowy pies. 

W okresie upałów należy ograniczyć aktywność zwierzaka, niezbyt dobrze znosi on bowiem wysokie temperatury.

Pies tej rasy przeważnie mieszka na zewnątrz i nie boi się zimna, jednak należy zapewnić mu schronienie. 

Dzięki codziennej aktywności gończy bretoński nie powinien przybierać na wadze. 

Rasa nie jest podatna na żadne szczególne problemy ze zdrowiem. 

Gończy bretoński znany jest od czasów średniowiecza, popularność zyskał w XIX wieku. Obecnie jest rzadko spotykany we Francji i niemal nieznany w innych krajach.