Gończy słowacki

Czarna z podpaleniami.

Krótka, średnio gęsta i przylegająca, z gęstym podszerstkiem.

Ciemny.

Gończy słowacki kopov z wyglądu przypomina nieco gończego polskiego, ale jego ciało jest bardziej wydłużone. Mimo lekkiej postury charakteryzuje się mocnym kośćcem. Ciało ma kształt wydłużonego prostokąta. Oczy są ciemne i głęboko osadzone w oczodołach, emanuje z nich energia i odwaga. Mają kształt migdałów. Uszy osadzone nieco poniżej linii oczu. Zaokrąglone na końcach, płasko zwisające przy głowie. Ogon spiczasto zakończony, sięgający stawu skokowego.

To przede wszystkim pies gończy o silnym charakterze. Nie jest najlepszym kandydatem na psa do towarzystwa.

Gończy słowacki jest wesoły i chętnie spożytkuje energię podczas zabawy z właścicielem.

To wyjątkowo żywy pies, który chce stale biegać i bawić się.

Gończy słowacki znany jest ze swojego niesamowitego zmysłu orientacji, pod tym względem nie ma sobie równych.

To wydajny pomocnik w pracy. Jego niezwykły węch, niezawodna energia i świetne poczucie orientacji sprawiają, że doskonale sprawdzi się jako towarzysz podczas polowania. Poluje głównie na dziki.

W stosunku do nieznanych sobie osób, które uzna za zagrożenie, pies ten może zachowywać się groźnie. Jest odważny i wytrwały, nigdy się nie poddaje.

Gończy słowacki jest niezwykle niezależny, a przy tym wierny i oddany.

Pies może bez problemu zostawać sam w domu, gdzie odważnie będzie pełnił funkcję stróża, ale nieobecność właściciela nie powinna być zbyt długa i częsta, ponieważ gończy słowacki potrzebuje regularnej stymulacji.

Niezależna natura psa nie ułatwia jego szkolenia. Uważa się go za trudnego do ułożenia.
 
Gdy tylko szczeniak trafi do naszego domu, powinniśmy ustanowić jasne granice i zachowywać się w stanowczy i łagodny sposób, bez okazywania brutalności.

Gończy słowacki przy pracy szczeka bardzo dużo.

Ze względu na instynkt myśliwski pies może uciekać, ale dzięki swojemu zmysłowi orientacji zawsze trafi do domu.

To przede wszystkim pies pracujący, nie można pozbawiać go stymulacji na zbyt długo, bo może zamienić się w niszczyciela.

Przysmaki doskonale sprawdzą się przy szkoleniu tego niezależnego i upartego psa.

Gończy słowacki to dobry stróż, ponieważ jest wierny swoim bliskim, ma poczucie obowiązku i zmysł terytorium.

Pies nadaje się wyłącznie dla myśliwych lub osób uprawiających sport. W obydwu przypadkach właściciel musi posiadać doświadczenie.

Ten żywy pies nie nadaje się do życia w mieszkaniu.

Ten niestrudzony pies gończy potrzebuje codziennego, wielogodzinnego wysiłku.

To przede wszystkim pies myśliwski. Mimo że jego gabaryty umożliwiają podróżowanie, nie jest idealnym towarzyszem. Zdecydowanie woli pracować.

By zwierzaki mogły się ze sobą dogadać, muszą razem dorastać.

Gończy słowacki kopov poluje przeważnie sam, by zatem spotkania ze współbraćmi przebiegały spokojnie, konieczna jest wczesna i odpowiednia socjalizacja.

Gończy słowacki dość dobrze dogaduje się z dziećmi, ale muszą one szanować jego niezależną naturę. Uważajmy na najmłodsze dzieci, które bywają zbyt gwałtowne.

Pies ten nie nadaje się do nieaktywnego trybu życia.

Utrata sierści jest umiarkowana.

12 lat.

To wiejski i wytrzymały pies, który rzadko choruje.

W przypadku zbyt intensywnego wysiłku podczas upału istnieje ryzyko udaru cieplnego.

Podszerstek chroni psa przed zimnem i wilgocią, ale w bardzo niskich temperaturach musimy zapewnić mu schronienie.

Ogromna energia pozwala psu utrzymać formę bez specjalnego wysiłku.

Gończy słowacki nie jest szczególnie narażony na żadną konkretną chorobę.

Gończy słowacki ma odległe i kompletnie nieznane pochodzenie. Być może pochodzi od psów gończych z Europy Wschodniej. Rasę oficjalnie uznano po II wojnie światowej, ale istniała od wieków.