Gończy polski

• czarno podpalany
• czekoladowo podpalany
• rudy

• krótki
• dwuwarstwowa: włosy ostre ściśle przylegająca do skóry, na głowie i uszach bardziej miękkie i jedwabiste oraz gęsty podszerstek

Oczy są ciemne. 

Gończy polski to średniej wielkości pies, o lekkim, sprężystym, a jednocześnie umięśnionym ciele. Głowa jest niezbyt duża, kufa lekko wypukła, stop słabo zaznaczony. Średniej wielkości oczy są skośne i mają łagodny wyraz. Trójkątne uszy opadają po bokach głowy. 

Polski gończy jest psem, który potrzebuje czułości i sam chętnie ją okazuje. Uwielbia pieszczoty i wspólne spędzanie czasu z domownikami.

Psy należące do tej rasy bardzo lubią zabawy zarówno z dorosłymi, jak i starszymi dziećmi. Kochają też długie spacery, w trakcie których stają się wiernymi towarzyszami. W ich przypadku doskonale sprawdzają się wszelkiego rodzaju zabawy z aportowaniem, oparte na dużej ilości ruchu oraz zabawy zapewniające stymulację psychofizyczną.

Rasa polskich gończych, pomimo silnego instynktu myśliwskiego, uznawana jest za rasę psów spokojnych, o zrównoważonym charakterze. W kształtowaniu pożądanych zachowań niezbędne jest oczywiście wychowanie i odpowiednio wcześnie rozpoczęta socjalizacja czworonoga. 

Są to psy inteligentne, które szybko i chętnie się uczą, pod warunkiem że – zamiast przymusu – jest wobec nich stosowana zachęta do współpracy. Przy wdrożeniu umiejętnie przeprowadzanych treningów można nauczyć je zachowywać się w sposób pożądany, dzięki czemu na przykład spuszczone ze smyczy podczas spaceru po lesie, nie pognają za zwierzyną. 

Rasa psów gończych jest stworzona do polowań. Należące do niej czworonogi posiadają silnie rozwinięty instynkt myśliwski oddziedziczony po przodkach. Są świetnymi, inteligentnymi łowcami z bardzo dobrym węchem. 

Gończy polski wobec obcych bywa nieufny, choć nie agresywny. Raczej zachowuje rezerwę.

Właściwie szkolny polski gończy staje się w pełni oddany i posłuszny swojemu panu. Jego wychowanie wymaga jednak stanowczości i konsekwencji. Brak takiej postawy może skutkować sytuacją, w której u czworonoga zacznie dominować wrodzony instynkt myśliwski połączony z zachowaniami agresywnymi i niszczycielskimi oraz brakiem posłuszeństwa.

Psy należące do rasy polskich gończych są bardzo towarzyskie. Uwielbiają spędzać czas w otoczeniu domowników. Jednak nie wymagają ciągłego przebywania w ich towarzystwie. Wyprowadzenie ich na spacer, czy też krótka zabawa z nimi w zupełności wyczerpuje potrzebę kontaktu z właścicielem.

Polskie gończe to psy, które szybko się uczą. Mogą brać udział zarówno w polowaniach, jak i różnego rodzaju konkursach. Dzięki odpowiednim szkoleniom stają się posłuszne i zrównoważone.

Ze względu na to, że polskie gończe są doskonałymi stróżami, są też dość szczekliwe. Głośno komunikują pojawienie się intruza w zasięgu ich wzroku. Jednak, co warto pokreślić, nie szczekają bez przyczyny, dlatego też ich hałaśliwość określa się jako średnią.

Jak każdy łowca na widok potencjalnej ofiary polski gończy może przejawiać chęć ucieczki nie tylko podczas polowań, ale też zwykłych spacerów. Aby nauczyć go okazywania posłuszeństwa w każdej sytuacji niezbędny jest wcześnie rozpoczęty i konsekwentnie prowadzony trening szkoleniowy.

Niewłaściwe podejście do psa, przejawiające się przede wszystkim brakiem stanowczości, może skutkować u czworonoga rozwinięciem się skłonności niszczycielskich. Podobnie jak brak aktywności fizycznej i stymulacji na płaszczyźnie psychoruchowej.

Psy należące do tej rasy, raczej nie należą do łakomczuchów, choć podobnie jak inne czworonogi uwielbiają psie przysmaki wręczane przez opiekuna jako nagrodę za dobrze wykonaną pracę.

Polski gończy to doskonały stróż z dobrym węchem. Zawsze czujny, głośno oznajamia nadejście intruza, jednocześnie nie przejawiając wobec niego zachowań nadmiernie agresywnych.

Zrównoważony charakter psa gończego sprawia, że opieka nad nim nie przysparza większych trudności. Może więc być on pierwszym psem nawet dla tych osób, które nie posiadają zaawansowanych umiejętności szkoleniowych. Podczas treningów z nim w zupełności wystarczają bowiem stanowczość i konsekwencja, a także przestrzeganie zasad współpracy. Nie można jednak zapominać o dużej potrzebie ruchu czworonoga, przez co najlepiej na jego właściciela będzie nadawać się osoba aktywna fizycznie.

Ze względu na dużą odporność na warunki atmosferyczne, polski gończy z powodzeniem może mieszkać przez cały rok na dworze. Co nie oznacza jednak, że nie odnajdzie się on w przytulnym, zacisznym mieszkaniu.

Ta rasa psów myśliwskich bardzo szybko adaptuje się do nowych warunków. Bez trudu zaaklimatyzuje się zarówno w domu z dużym ogrodem, jak i w niewielkim mieszkaniu. Trzeba jednak pamiętać, że psy należące do tej rasy potrzebują bardzo dużej ilości ruchu. Należy więc codziennie zabierać pupila na długie spacery, a przynajmniej raz w tygodniu pozwolić mu się swobodnie wybiegać.

Polskie psy gończe potrzebują ruchu. Uwielbiają długie spacery. Są doskonałymi towarzyszami podczas uprawiania takich sportów jak jogging czy jazda konna. Poza tym lubią pływać. Ważne więc, by zapewniać im możliwość codziennej dawki ruchu, która pomoże zachować dobrą kondycję i jako że są psami bardzo energicznymi, rozładować w pożądany sposób nagromadzoną energię.

Polskie gończe bardzo lubią podróżować. Aby jednak nie sprawiały w podróżach kłopotów, muszą być do nich przygotowywane już jako szczeniaki, m.in. poprzez oswajanie z akcesoriami niezbędnymi w czasie podróży.

Pomimo duszy łowcy, dzięki odpowiedniej socjalizacji, można nauczyć je żyć w zgodzie z innymi zwierzętami.

Polski pies gończy zachowuje się raczej przyjaźnie w stosunku do innych psów. Warunkiem dobrych kontaktów z nimi jest jednak, podobnie jak w przypadku innych czworonogów, właściwie poprowadzona socjalizacja.

Polski gończy bardzo przyjaźnie odnosi się do dzieci, podobnie jak do pozostałych członków rodziny. Kontakt najmłodszych z nim zawsze jednak powinien być kontrolowany przez osoby dorosłe.

Mimo że są to psy myśliwskie, będą dobrymi kompanami osób starszych, pod warunkiem, że prowadzą aktywny styl życia. Żywiołowy, towarzyski i bardzo przyjazny gończy polski świetnie odnajduje się w charakterze towarzysza na przykład podczas spacerów.

Utrata sierści jest wzmożona wyłącznie w okresie linienia, czyli jesienią i wiosną.

Średnia długość życia polskich psów gończych wynosi 12 – 15 lat.

Psy polskie gończe, podobnie jak inne typowo europejskie rasy, wywodzą się od żyjących w średniowieczu psów św. Huberta. Do Polski trafiły z krajów europejskich, m.in. Francji i Włoch. Opisy rasy polskiego gończego wskazują na to, że ich przodkowie do polowań na ziemiach polskich wykorzystywane były już w średniowieczu. Ich zadaniem było płoszenie zwierzyny i zaganianie jej w kierunku ustawionego do strzału myśliwskiego lub wpędzanie w zastawione sidła. Pierwsze próby rozróżnienia odrębnej rasy polskich gończych z rasy ogarów pojawiły się ok. XVII wieku. Wstępna księga dla polskich gończych została otwarta dopiero w 1983 roku. Za oficjalną zaś rasa została uznana przez FCI w 2006 roku.