Schipperke

Maść jest jednolicie czarna.

Tu znajdziesz listę psów o czarnym umaszczeniu.

Szata psa tej rasy jest półdługa. 

Włos okrywowy jest obfity, gęsty, prosty i twardy. Podszerstek jest miękki i gęsty.

Oczy są ciemnobrązowe.

Schipperke wygląda jak miniaturowy owczarek belgijski. To niewielki, ale solidnie zbudowany pies o dobrze umięśnionej sylwetce. Głowa przypomina głowę lisa, czaszka jest dość szeroka i zwęża się ku oczom. Kufa spiczasta, słabo zaznaczony stop. Uszy są stojące, trójkątne i skierowane do przodu. Oczy mają owalny kształt. Ogon zwisa w spoczynku, w ruchu powinien być wzniesiony. Niektóre osobniki rodzą się bez ogona.

Shipperke jest bardzo przywiązany do swoich bliskich, ale szybko się rozprasza, pieszczoty nie trwają więc raczej zbyt długo.

Ten niewielki piesek uwielbia zabawę, zwłaszcza z dziećmi.

To pełen energii i bardzo ruchliwy pies pasterski.

Jak wiele psów pracujących, schipperke jest bardzo pojętny i potrafi słuchać poleceń swojego pana.

To rasa polująca głównie na szkodniki.

Ten miniaturowy owczarek belgijski potrafi okazać dystans wobec obcych i szczekaniem wyraża swój dyskomfort.

Do prawidłowego rozwoju pies potrzebuje regularnych kontaktów z człowiekiem, może jednak wyruszyć na samotną wyprawę.

Jeśli szczeniak od najmłodszego wieku przyzwyczajany jest do nieobecności właścicieli w stopniowy i pozytywny sposób, pozostawiony sam będzie zachowywał się spokojnie, o ile tylko wcześniej zaspokoimy jego potrzeby i zostawimy mu zabawki.

Schipperke jest bardzo pojętny. Uwielbia się uczyć i sprawiać przyjemność swojemu panu. Dobrze wyszkolony i zsocjalizowany świetnie poradzi sobie w konkursach posłuszeństwa.

To bardzo szczekliwa rasa. Informuje w ten sposób o każdym podejrzanym ruchu.

Schipperke jest niezwykle ciekawski i może uciec, by lepiej poznać swoje otoczenie. Koniecznie musimy zadbać o odpowiednie ogrodzenie terenu.

Jeśli pozbawimy psa stymulacji, może zająć się przedmiotami, które znajdzie w domu.

Smakołyki świetnie sprawdzą się jako nagroda podczas szkolenia.

To doskonały pies stróżujący, zawsze gotów zaalarmować właściciela.

Shipperke świetnie sprawdzi się jako pierwszy pies. Jest wesoły, wysportowany, niewielki, inteligentny i posłuszny.

Ten mały piesek jest w stanie przyzwyczaić się do życia w mieszkaniu, ale lepiej, jeśli będzie miał dostęp do ogrodu, gdzie spożytkuje nadmiar energii, co oczywiście nie zwalnia właściciela z codziennych spacerów!

Shipperke jest niezmordowany. Mimo swych niewielkich rozmiarów nie jest pieskiem kanapowym. Potrzebuje dużo wysiłku fizycznego i psychicznego. Świetnie poradzi sobie w wielu dyscyplinach sportowych, takich jak agility.

Dzięki niewielkim rozmiarom shipperke bez problemów może podróżować ze swoim panem. Uważajmy jednak na długie trasy – ten niezwykle aktywny piesek może je ciężko znosić.

Pies świetnie dogaduje się z kotami i bez problemu może z nimi mieszkać.

Jeśli zapewnimy szczeniakowi odpowiednią socjalizację, spotkania z innymi psami będą przyjemne i wesołe dla wszystkich.

To świetny pies dla rodziny, doskonale dogada się z dziećmi.

Pies potrzebuje aktywnych i dyspozycyjnych właścicieli, którzy będą w stanie zaspokoić jego potrzeby. 

Utrata sierści jest umiarkowana, ale w okresie linienia konieczne jest codzienne szczotkowanie, by usunąć martwe włosy.

Średnia długość życia shipperke to około 14 lat.

To wytrzymały pies cieszący się dobrym zdrowiem.

Należy ograniczyć aktywność fizyczną psa podczas upałów na dworze, by uniknąć udaru.

Gęsta sierść i podszerstek psa zapewniają mu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią.

Jeśli pies ma wystarczająco dużo ruchu, nie wykazuje skłonności do nadwagi.

• oligodoncja (wada uzębienia),
• dysplazja pęcherzykowa włosów czarnych,
• galaktosialidoza (choroba genetyczna),
• cukrzyca typu I (hiperglikemia).

Pochodzenie rasy jest bardzo stare. Dokumenty z końca XVII wieku mówią o psie mieszkającym z szewcami w dzielnicy Saint-Géey w Brukseli. Mógł to być shipperke. Szewcy ci organizowali dziwne psie wystawy, podczas których bardziej niż psa oceniano obrożę sporządzoną przez rzemieślników. Zgodnie z legendą kierowany gniewem szewc, któremu nie powiodło się podczas wystawy, uciął ogon zwycięskiemu psu. Osobniki bez ogona odniosły wielki sukces i wszyscy właściciele zaczęli obcinać ogony swoim pupilom, aż w końcu praktyka ta została zakazana.