Owczarek pirenejski

Pyr Shep, jak również powszechnie się go określa, jest psem pełnym energii, która czasami jest trudna do ukierunkowania. Mimo to, gdy pozostaje w spoczynku, jest dobrym psem do towarzystwa, który sprawia radość zarówno małym, jak i dużym, nie tylko ze względu na swój ujmujący pyszczek.

Entuzjastyczny i bardzo żywy, ten owczarek jest wspaniałym towarzyszem zabaw, zwłaszcza dla dzieci.

Spokój - takiego pojęcia nie ma w słowniku owczarka pirenejskiego. Jest on bardzo żwawym i aktywnym psem, który wymaga dużo ruchu, aby nie stać się ciężarem w codziennym życiu.

Owczarki pirenejskie to bardzo inteligentne psy. Ich temperament i chęć do pracy sprawiają, że łatwo się je szkoli. 

Pogoń najwyraźniej nie jest ulubionym zajęciem tego owczarka. Niemniej jednak posiada pewien instynkt drapieżnika, który można wyostrzyć również poprzez gry takie jak rzucanie piłką.

Jak w przypadku wielu psów w tej kategorii ras, owczarek pirenejski często jest nieufny wobec obcych. Potrzebuje czasu na zbudowanie zaufania, a może nawet wykazywać oznaki agresji, jeśli nie był odpowiednio uspołeczniony od najmłodszych lat.

Oczywiście osobniki bardzo ostrożne lub agresywne są wykluczone z oficjalnych standardów, ponieważ stanowią bardzo ubogą próbę. Niestety, wielu właścicieli nie podchodzi do socjalizacji wystarczająco poważnie i sprawia, że ich psy są niestabilne społecznie.

Owczarek pirenejski w dawnych czasach pracował często daleko od swojego pana, na przykład na wysokich pastwiskach. Jego funkcjonowanie wciąż zawiera pewną skłonność do inicjatywy, niemniej jednak  dziś jest psem całkowicie oddanym swojemu opiekunowi i potrzebującym jego bliskości.

Jeśli miał wystarczająco dużo czasu na ćwiczenia oraz był stopniowo przyzwyczajany do pozostawania w samotności, owczarek pirenejski dość dobrze znosi nieobecność swoich właścicieli. Jednak trzeba pamiętać, by nigdy nie nadużywać jego zdolności do przebywania w samotności.

Nuda jest największym wrogiem tego psa, który wymaga stymulacji, aby być w pełni szczęśliwym. Dlatego, gdy jest sam, musi mieć dostęp do zabawek, które będą go zajmować i odciągać od upływającego czasu.

Uparty, a jednocześnie wrażliwy owczarek pirenejski nie należy do najbardziej posłusznych psów. Jego rozmiary i wygląd łobuza często (niestety) sprawiają, że właściciele pozwalają im na nieco więcej niż powinni.

Opiekunowie, którzy są zbyt pobłażliwi, zapewnią sobie małego czworonożnego diabła, który zawsze postawi na swoim. Opiekunowie owczarka pirenejskiego powinni wykazać się konsekwencją połączoną z delikatnością, aby osiągnąć sukces wychowawczy.

Gdy tylko szczenię owczarka pirenejskiego przyzwyczai się do domowej przestrzeni, należy wprowadzić jasne zasady, aby uniknąć rozwoju złych nawyków u psa.

Szkolenie psa powinno zaspokajać jego różnorodne potrzeby: zarówno fizyczne, jak i intelektualne. Jeśli energia psa nie zostanie odpowiednio ukierunkowana, będzie trudno o dobrą współpracę.

Owczarek pirenejski ma tendencję do częstego szczekania, co może stać się męczące, chyba że jego energia została wcześniej odpowiednio ukierunkowana. Dzięki solidnemu szkolenia i zaspokojeniu potrzeb tego psa, szczekanie nie będzie tak uciążliwe i będzie można je zatrzymać.

Podobnie jak w przypadku wielu bardzo aktywnych psów, brak odpowiednio długich spacerów, może sprawić, że pies będzie skłonny do samotnych eskapad. Nuda i brak wystarczającej stymulacji zewnętrznej to główne powody, dla których owczarek pirenejski może uciekać.

Ten wyjątkowo energiczny pies może zacząć rozrabiać, jeśli jego potrzeby nie zostaną zaspokojone: gdzieś przecież będzie musiał ulokować nadmiar energii.

Owczarek pirenejski lubi jeść, dlatego trzeba zachować szczególną ostrożność w odniesieniu do jego żywienia, aby nie dopuścić do nadmiernego przyrostu masy u tego skądinąd bardzo zdrowego i aktywnego zwierzaka.

Odwaga i czujność sprawiają, że ten pochodzący z Pirenejów pies jest całkiem dobrym psem stróżującym, ale nadal może nie być wystarczająco odstraszający dla niechcianych gości.

Początkujący właściciele mogą zdecydować się na tę rasę, tylko jeśli mają świadomość jego potrzeb i dysponują odpowiednią ilością czasu, który będą mogli poświęcić tej kulce energii.

Osoby, które są zbyt pobłażliwe, nie będą w stanie ukierunkować i zdyscyplinować tego bardzo aktywnego psa. 

Owczarek pirenejski, bardziej "chłopak ze wsi" niż kosmopolita, choć mimo wszystko potrafi się przystosować. Nie lubi być jednak zamknięty i samotny, czy to wewnątrz, czy na zewnątrz.

Niezależnie od tego, czy mieszkasz w bloku, czy w domu z ogrodem, najważniejsze jest, by zapewnić owczarkowi pirenejskiemu długie spacery na świeżym powietrzu.

Nawet jeśli mieszka w domu z nieograniczonym dostępem do przebywania na zewnątrz, nigdy nie powinno to być wymówką, żeby nie wychodzić z nim na codzienne spacery.

W mieszkaniu mógłby być podatny – z powodu frustracji lub nudy – na szczekanie i psoty, co nie spodoba się ani właścicielom, ani sąsiadom…

Owczarek pirenejski potrzebuje dużo ćwiczeń fizycznych, jak i stymulacji umysłowej. Uprawianie psich sportów jest dla niego wysoce wskazane.

Mały rozmiar psa ułatwia jego transport, ale uwaga: jego waga przekracza wagę psów dopuszczonych do podróży w torbach podróżnych (w pociągu, autobusie itp.) lub na pokładzie samolotu.

W transporcie publicznym będzie musiał być na smyczy i mieć nałożony kaganiec. W przypadku podróży lotniczych będzie musiał podróżować w luku bagażowym (w skrzyni transportowej dostosowanej do norm IATA).

W samochodzie należy psa przewozić w odpowiednim transporterze, oczywiście po uprzednim przyzwyczajeniu psa do przebywania w nim. Jeśli od najmłodszych lat pies jest przyzwyczajony do podróżowania samochodem, owczarek pirenejski będzie mógł podróżować również w bagażniku z odpowiednią przegrodą/kratką lub na tylnym siedzeniu, zapięty pasami.

Od pierwszych miesięcy owczarek pirenejski będzie musiał przejść wszechstronną socjalizację, aby dogadać się z innymi zwierzętami, szczególnie z kotem.

Co więcej, dobra relacja będzie mogła się rozwinąć, jeśli owczarek zamieszka z kotem już jako szczenię.

Socjalizacja z innymi psami może się powieść, jeśli będzie ona miała miejsce zanim owczarek ukończy 3 rok życia. Socjalizacja musi być kompleksowa, polegająca na regularnych i nadzorowanych kontaktach z innymi psami - najlepiej dojrzałymi i posłusznymi.

Ta praca polega na rozwijaniu, wzmacnianiu i utrzymywaniu „psiego kodeksu postępowania”, co z kolei pozwoli mu bezproblemowo komunikować się z innymi psiakami.

Ludzie mylą się, uznając psy aktywne za nieodpowiednie dla dzieci. Dla tego małego owczarka obecność dzieci nie stanowi żadnego problemu, o ile interakcje są oparte na szacunku i kontrolowane przez dorosłych.

Pomimo niezwykłej czułości tego psa w stosunku do dzieci, trzeba będzie ustalić pewne zasady postępowania, przede wszystkim po to, by nauczyć dzieci zostawiać psa w spokoju, kiedy leży w swoim kojcu, nie karmić go przy stole i nie bawić się z nim bez zgody rodziców itp.

Ponieważ jest to niezwykle dynamiczny pies, potrzebuje dużo ruchu. Dlatego nie jest to rasa odpowiednia dla osób starszych lub prowadzących siedzący tryb życia.