Sporty dla psów – jakie mamy możliwości?
Możemy trenować najrozmaitsze sporty z psami. To, na którą z dyscyplin sportowych postawimy, uzależnione jest od naszych możliwości (w tym od kondycji fizycznej, możliwości czasowych i finansowych) oraz oczywiście predyspozycji psa.
UWAGA! Istnieją rasy psów, które uwielbiają sport i potrzebują ogromnej stymulacji ruchowej, dlatego ich przedstawiciele nie nadają się na towarzyszy osób prowadzących siedzący tryb życia.
Z drugiej strony u niektórych ras wzmożony wysiłek fizyczny nie jest zalecany – chodzi przede wszystkim o rasy brachycefaliczne, cechujące się krótką, spłaszczoną kufą. Należą do nich m.in. mopsy i buldogi francuskie.
Sporty dla psów możemy trenować wyłącznie rekreacyjnie, by po prostu miło spędzić czas z naszym ukochanym czworonogiem, jak i pokusić się o udział w zawodach, w których będziemy rywalizować z innymi właścicielami psów.
Oto najpopularniejsze z psich sportów i garść informacji o nich.
Agility
Agility to aktywność polegająca na tym, że pies pokonuje odpowiednio przygotowany tor przeszkód. Wśród owych przeszkód znajdują się m.in. huśtawka, slalom, tunel, skok w dal, stacjonata, itp. Psy startują w różnych klasach trudności i wzrostowych. Podczas oficjalnych zawodów pies nie zna układu toru, dlatego przygotowując się do startu, należy ćwiczyć z nim pokonywanie przeszkód w różnej kolejności.
W całej tej zabawie nie chodzi o to, aby pies zapamiętywał kombinację toru i działał sam, ale aby współpracował z przewodnikiem i podążał za jego wskazówkami. Przewodnik przed startem może wejść na tor (bez psa!) i zapoznać się z układem.
Obedience
Obedience, czyli posłuszeństwo. Sport ten – mówiąc najogólniej – polega na wydawaniu psu poleceń, które ten musi wykonać bezbłędnie i szybko. Tutaj również, jak w przypadku agility, pies musi wykonać określone zadania, ale zamiast przejścia np. przez tunel czy po równoważni, są to komendy takie jak m.in. siad, waruj, stój (z marszu), odsyłanie na miejsce, przyniesienie aportu, praca w rozproszeniach, itp. Im wyższy poziom, tym oczywiście bardziej skomplikowane zadania.
Rally obedience
Jest to nieco inna odsłona obedience. Rally-o to tzw. posłuszeństwo na luzie. To jeden z tych sportów, które może uprawiać każdy. Większość psów świetnie się w nim odnajdzie. Formuła rally-o jest mniej „sztywna” niż w przypadku agility czy obedience.
Pies musi kolejno wykonywać konkretne polecenia przewodnika (tor ustawia się przy pomocy specjalnych tabliczek z komendami, jakie należy wykonać), ale tutaj stawia się przede wszystkim na wspaniałą zabawę. Jest większy „luz”, tzn. przewodnik może np. zachęcać psa do wykonania danego ćwiczenia i chwalić go.
Canicross
Canicross to nic innego jak bieg przełajowy z czworonogiem. Jest on oficjalną dyscypliną sportową, która należy do grupy sportów psich zaprzęgów. Co istotne, nie jest to zwykły jogging, który polega na bieganiu z psem przy nodze.
Pies powinien być zapięty na smycz z amortyzatorem (przewodnik nie trzyma smyczy, ale jest ona przypięta do specjalnego pasa) i biec przed przewodnikiem. Wówczas pies ciągnie przewodnika i pomaga mu w biegu. Uprawianie sportu tego rodzaju nie jest dedykowane każdemu. Możemy spróbować, ale musimy mieć świadomość, że tutaj potrzebne są: świetna kondycja i wytrwałość.
Dogtrekking
Dogtrekking i canicross mają ze sobą trochę wspólnego (przede wszystkim niezbędne wyposażenie), ale nie można ich mylić. Wyżej opisany canicross to bieg z psem, głównie po płaskim terenie. Dogtrekking to natomiast sport polegający na spacerze, marszu (lub ewentualnie biegu) głównie w terenie górzystym. Także w tym sporcie odbywają się różnego rodzaju zawody i mistrzostwa z elementami zabawy na orientację.
To zaledwie kilka przykładów psich sportów. Ponadto możemy pokusić się o uprawianie takich sportów jak np.:
• flyball – w tym sporcie główną rolę odgrywa piłka wyrzucana z maszyny;
• coursing – są to wyścigi psów na specjalnie przygotowanym torze. Psy biegną za atrapą ofiary (np. królika);
• wypasanie – to zawody dedykowane przede wszystkim rasom psów pasterskich;
• psie zaprzęgi;
• bikejoring – sport polegający na ciągnięciu roweru z przewodnikiem.
Rasa psa a rodzaj aktywności
Wybierając sport kynologiczny, powinniśmy zwracać uwagę nie tylko na nasze możliwości i zainteresowania, ale przede wszystkim na predyspozycje psa. Niektóre sporty, jak np. agility czy canicross, są bardziej wymagające pod względem fizycznym od innych.
Wspomniany canicross to sport dla psów większych, silnych i wytrzymałych, jak np. husky, alaskan, wyżeł czy chart.
W agility sprawdzi się większość psów, które mają dobrą kondycję, jak np. border collie, owczarek szkocki, pudek, golden czy flat. Z racji tego, że agility dzieli się na różne klasy wzrostowe, w zawodach mogą brać udział także mniejsze psy (w klasie small). W wyścigach psów również mogą brać udział różne czworonogi, muszą jednak być zwinne i szybkie. Zdecydowanie najlepsze w wyścigach są charty.
Rally-o, jak już zostało nadmienione, to aktywność zasadniczo dla wszystkich czworonogów. Jak każda inna, wymaga ćwiczeń i zaangażowania, ale nie jest bardzo wyczerpująca pod względem fizycznym. To dobry wstęp do pracy nad budowaniem relacji na linii pies-przewodnik i późniejszego rozszerzenia ćwiczeń lub zmiany dyscypliny na bardziej wymagającą.
Niezależnie od tego, jaką dyscyplinę wybierzemy, musimy zadbać o dobrostan pupila. Psie sporty mogą uprawiać psy wyłącznie zdrowe, w pełni sił. Zresztą gdybyśmy chcieli wziąć udział w oficjalnych zawodach, na wstępie możemy zostać zdyskwalifikowani, jeśli sędzia oceni stan naszego psa jako zły. Nie powinniśmy także intensywnie ćwiczyć z czworonogami starszymi, szczeniakami w fazie wzrostu oraz sukami ciężarnymi.
Sporty dla psów - rekreacyjnie czy zawodowo?
Jeśli do tej pory jedyną aktywnością naszego psa były krótkie spacery, nie jest on także dobrze zapoznany z podstawami posłuszeństwa, nie przeskoczymy pewnych etapów. Musimy umieć panować nad psem nie przy pomocy smyczy i siły fizycznej, ale przy pomocy komend. Pies powinien nas słuchać nie dlatego, że obawia się konsekwencji, ale dlatego, że ufa nam i chce za nami podążać. Nawet pies, który ma w genach sportowe zacięcie, nie stanie się z dnia na dzień doskonałym sportowcem – na to potrzeba czasu i treningu.
Dopiero kiedy zaliczymy z pupilem podstawy posłuszeństwa i zadbamy o jego kondycję, możemy poważniej myśleć o zaangażowaniu się w psi sport. Co jednak najistotniejsze, pamiętajmy o tym, że wybrana aktywność powinna sprawiać przyjemność nam i pupilowi oraz budować więź, poczucie bezpieczeństwa i zaufanie!
