Buldog francuski

U psów tej rasy dopuszczalne są wszystkie odcienie barwy płowej, od czerwonawej aż po jasnobrązowy (tzw. kawa z mlekiem), łaciate zarówno z niewielką, jak i z przeważającą ilością bieli. Ponadto akceptowane jest umaszczenie pręgowane. Całkowicie białe jest niezgodne z wzorcem. 

Bokser francuski, jak bywa nieraz nazywany, ma szatę krótką, gładką i przylegającą. Powinna być miękka w dotyku i lśniąca. 

Oczy buldoga są ciemne, bez względu na umaszczenie.

Pomimo niewielkich rozmiarów buldog francuski to silny pies. Ten krępy i zwarty piesek ma mocny szkielet i muskularne ciało.  Jego kwadratowa głowa, wyprostowane uszy i spłaszczona kufa sprawiają, że czasami wygląda na zrzędliwego, co jest absolutnym zaprzeczeniem jego słodkiego, łagodnego charakteru. Właśnie z powodu krótkiej kufy miewa problemy ze zdrowiem.

Dog francuski to pies bardzo czuły i mocno przywiązany do właściciela. Nie nadaje się do życia w odosobnieniu, wymaga bliskiego kontaktu z człowiekiem. 

Buldogi francuskie bardzo lubią się bawić i chętnie uczestniczą w zabawach zarówno w domu, jak i na zewnątrz. Łatwo się uczą i uwielbiają popisywać się wyćwiczonymi sztuczkami.

Buldog francuski to pies bardzo spokojny, o łagodnym usposobieniu, choć zdarzają się także osobniki agresywne i nadpobudliwe. Agresja w zachowaniu zwierzęcia przejawia się zazwyczaj wobec innych psów, jeśli nie było ono odpowiednio socjalizowane. 

Buldożek francuski jest psem inteligentnym. Bez odpowiedniej motywacji i stymulacji szybko się nudzi, ważne więc, aby podczas treningów umieć zaangażować go do działania i dostarczyć wielu ciekawych zadań.

Buldogi francuskie nie są myśliwymi – należą do typowych psów do towarzystwa, "kanapowców". Zamiast więc biec za tropem, wolą wylegiwać się na kolanach właściciela. 

Buldożki francuskie są odważne. Nie powinny więc wykazywać lęku w stosunku do obcych, choć początkowo mogą być nieco nieufne.

Buldog lubi przebywać z członkami swojej grupy. Nierzadko zdarza się, że chce pobyć w samotności, odpoczywając na łóżku lub na kanapie, ale nie jest to oznaka niezależności.

Psy te są stworzone do życia w otoczeniu ludzi. Potrzebują ich uwagi, miłości, opieki i troski. Bardzo źle znoszą odosobnienie i samotność. 

Podatność buldogów francuskich na szkolenie określa się jako średnią. Psy co prawda chętnie uczestniczą w treningach, ale bez odpowiednich bodźców ze strony opiekuna szybko się nudzą. 

Buldogi francuskie są psami średnio hałaśliwymi. Dobrze ułożone, szczekają tylko wtedy, gdy chcą zwrócić uwagę opiekuna i zaalarmować go, że coś je niepokoi. Warto pamiętać, że psy należące do tej rasy, choć nie są szczekliwe, głośno chrapią i charczą.

Buldogi francuskie raczej nie wykazują tendencji do ucieczek. Uwielbiają spacery, ale w towarzystwie swoich opiekunów. 

Psy należące do tej rasy są dość energiczne. W związku z tym, aby spożytkować ich energię we właściwy sposób i tym samym uniknąć zniszczeń (będących głównie efektem nudy i frustracji psa), należy poświęcać im czas i uwagę.

Miniaturowy buldog francuski ma bardzo dobry apetyt.  Jeżeli podczas szkolenia pies dostaje smakołyki w ramach nagrody i motywacji do dalszej nauki, porcje karmy do miski powinny być analogicznie zmniejszane.

Buldog francuski nie należy do grupy psów o silnym instynkcie stróżującym. Nie oznacza to jednak, że nie ma go w ogóle. Jest czujny i ewentualne zagrożenie głośno komunikuje opiekunowi. 

Psy te dobrze odnajdują się w roli pierwszego czworonoga w rodzinie. Ich wychowanie i szkolenie nie wymagają zaawansowanych umiejętności. Jak w przypadku wielu innych ras, trzeba poświęcić nieco czasu na wypracowanie u psa właściwych nawyków i nauki podstawowych komend.

Stosunkowo spokojny i łagodny charakter buldoga francuskiego, umiarkowana hałaśliwość i niewielka potrzeba aktywności fizycznej sprawiają, że pies ten świetnie odnajduje się w mieszkaniu.

Ten francuski piesek potrzebuje ruchu, ale nie muszą to być długie godziny spędzone na bieganiu. Wręcz przeciwnie. Psy należące do tej rasy są średnio aktywne. W zupełności wystarczają im krótkie spacery lub przebieżki.

Skrócona kufa buldoga powoduje, iż ma on problemy z oddychaniem, dlatego źle się czuje w zamkniętych i słabo wentylowanych miejscach, jakimi bywają w środki transportu (samochód, pociąg, samolot).

Buldożki francuskie są przyjaźnie nastawione do innych zwierząt i nie wchodzą z nimi w konflikty.

Buldog francuski nie jest szczególnie przyjazny w stosunku do innych psów. Aby stosunki między współlokatorami układały się dobrze, ważne jest, aby psy dorastały razem.

Uważać należy szczególnie na dorosłe samce, które na pewno nie będą zadowolone z obecności w domu psów tej samej płci. 

Psy należące do tej rasy uwielbiają towarzystwo dzieci i zabawy z nimi. Są wobec nich łagodne i cierpliwe. Oczywiście zabawy z najmłodszymi powinny przebiegać pod kontrolą osób dorosłych.

Buldogi francuskie są świetnymi towarzyszami osób starszych. Wesołe i towarzyskie, dostarczają mnóstwa powodów do uśmiechu. Jednocześnie nie są zbyt wymagające pod względem aktywności fizycznej i posiadanego doświadczenia w szkoleniu psów. 

Linienie u buldogów francuskich przebiega w sposób stosunkowo umiarkowany – raz do roku, w okresie wiosennym. Jego ostateczna częstotliwość oraz stopień nasilenia utraty włosów w dużej mierze są uzależnione są od sposobu żywienia psa.

Ile  żyje buldog francuski? Średnia długość życia waha się w granicach od 9 do 11 lat. Jednak to, ile żyje ten ozdobny piesek, w dużej mierze zależy od sposobu jego żywienia, pielęgnacji i opieki, jaką jest obdarzany.

Ze względu na specyficzną anatomię buldoga miewa on problemy zdrowotne: trudności oddechowe, choroby oczu wynikające z tzw. dwurzędowości rzęs oraz jest podatny na wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki.

Rasy brachycefaliczne (ze spłaszczoną kufą ) źle się czują w wysokich temperaturach, a wyjątkowo duży upał może być dla nich śmiertelny. 

Nigdy nie należy zostawiać psa w zamkniętym i niewentylowanym miejscu, nawet jeśli temperatura nie jest bardzo wysoka.

Brak podszerstka u tego małego, krępego psa daje mu słabą ochronę przed zimnem i wilgocią. Nie powinien on mieszkać na zewnątrz.

Bardzo łakomy i mało wysportowany buldog francuski może szybo przybrać na wadze, jeśli nie zachowamy czujności. Niektórzy przedstawiciele rasy mają także wrażliwe żołądki i skłonność do wzdęć.

Buldożki francuskie cierpią na choroby dziedziczne, wśród których wymienia się m.in. rozszczep podniebienia i różnego rodzaju problemy z kręgosłupem, które w podeszłym wieku mogą skutkować niedowładem kończyn. Wśród innych chorób należy wymienić choroby oczu oraz alergie pokarmowe. Ze względu na niską odporność na warunki atmosferyczne u psów pojawiają się udary cieplne. Bywają nadwrażliwe na znieczulenia weterynaryjne. 

Najczęstsze choroby:

• schorzenia kręgosłupa
• rozczepienia podniebienia
• zaburzenia oddechowe
• choroby oczu
• udar cieplny
• alergie pokarmowe
• kłopoty z sercem
• zwichnięcia rzepki
• głuchota

Zgodnie z opisami rasy buldoga francuskiego jej korzeni należy doszukiwać się pośród buldogów angielskich wykorzystywanych m.in. do szczucia byków oraz walk psów (stąd m.in. waleczny charakter czworonogów). Do Francji trafiły za sprawą wędrujących w poszukiwaniu pracy włókniarzy. Tam też zostały skrzyżowane z mopsami, pinczerami i terierami. Psy doczekały się swojego pierwszego klubu wielbicieli w 1880 roku, w 1985 roku oficjalnie zaistniały w rejestrze francuskiego związku kynologicznego. Do Polski dotarły w okresie międzywojennym.