Buldog angielski

Mimo trudnej przeszłości psa wykorzystywanego do walk buldog angielski to dziś niezwykle uczuciowy pies uwielbiający spędzać czas z członkami rodziny. Jest wrażliwy i wierny, do prawidłowego rozwoju potrzebuje czułości i uwagi.

Buldog brytyjski wygląda, jakby był „naburmuszony”, ale uwielbia się bawić i spędzać czas z dziećmi. Jeśli nie jest zbyt gorąco, z radością oddaje się zabawie, przy czym nie jest w stanie robić tego godzinami.

Buldog angielski jest nieraz tak spokojny i łagodny, że można uznać go za leniwego. Podczas selekcji, która umożliwiła zachowanie rasy, zrównoważono jego temperament i współczesne buldogi angielskie charakreryzują się prawdziwie angielską flegmą.

Inteligencja buldoga widoczna jest w jego zdolności przystosowania się do różnych środowisk, trybów życia i aktywności.

Instynkt myśliwski nie rozwinął się u tej rasy. Buldog angielski zdecydowanie woli spać na kanapie niż gonić za ofiarą, której z pewnością i tak nie złapie.

Molos ten, z natury opiekuńczy wobec bliskich osób, może być nieufny w stosunku do obcych. Potrzebuje czasu, by obdarzyć zaufaniem kogoś, kogo nie zna.

Wbrew pozorom buldog angielski jest oddany swojemu panu. Niezależność z pewnością nie należy do jego cech. Potrzebuje obok siebie godnej zaufania osoby.

Samotność to największy wróg tej rasy. Najlepszymi opiekunami dla buldoga angielskiego będą osoby pracujące w domu lub przebywające na emeryturze. 

Nieobecność właściciela nie powinna być zbyt długa, bo pies może zachowywać się w niewłaściwy sposób, niszczyć, brudzić, itd.

Buldoga angielskiego ciężko zmotywować, ale jeśli poświęcimy mu 100% uwagi, zachowuje się dość posłusznie. Jeżeli jednak stwierdzi, że zachowanie pana jest niekonsekwentne lub niesprawiedliwe, może odmówić współpracy z nim. 

Szkolenie trzeba rozpocząć, gdy tylko szczeniak trafi do naszego domu. Dzięki temu nie nabierze on złych nawyków. 

Buldog jest uparty, ćwiczenia należy powtarzać regularnie. Opiekun powinien postępować konsekwentnie i łagodnie zarazem. Lekcje powinny trwać krótko, by pies nie stracił zainteresowania. Zawsze – oczywiście w miarę możliwości – należy kończyć sukcesem psa, co zbuduje u niego pozytywne skojarzenia i zmotywuje do podejmowania następnych prób. 

Powinniśmy położyć nacisk na naukę pozostawania w samotności, by pies nie stresował się po naszym wyjściu. Pamiętajmy jednak, że nieobecność nie powinna być zbyt długa. 

Pamiętajmy również o nauce chodzenia na smyczy, by spacery były przyjemnością zarówno dla właściciela, jak i dla psa.

Pomijając chrapanie i głośny oddech, pies nie jest hałaśliwy i szczeka niewiele.

Ucieczka to dla buldoga angielskiego coś całkowicie obcego. Jest ogromnie przywiązany do właściciela i niezbyt śmiały – woli spędzać czas w cieple z bliskimi.

Szczeniak może okazywać pewną skłonność do niszczenia, gdy się nudzi lub gdy wyrzynają mu się zęby. Aby tego uniknąć, należy zapewnić mu zabawki do gryzienia dostosowane do jego wieku i możliwości.

To ogromny łakomczuch, który nigdy nie odmówi posiłku czy smakołyka. Koniecznie pilnujmy, by nie był przekarmiany, bo wówczas grozi mu otyłość, która zdarza się często u tej rasy. Niemniej dobrej jakości przysmaki to dla buldoga świetna motywacja podczas szkolenia.

Buldog angielski wykazuje duży instynkt opiekuńczy i ze względu na swój wygląd potrafi odstraszyć obcych. Nie nadaje się jednak na psa stróżującego – to przede wszystkim wrażliwy pies do towarzystwa. 

Gdy natomiast ktoś zagrozi jego panu lub dzieciom, wówczas jest gotów oddać za nich życie. Może być naprawdę groźny, ponieważ ma stalowy chwyt i jest bardzo odporny na ból.

Jest to rasa przeznaczona do życia w pomieszczeniach, nie potrzebująca do szczęścia wiele przestrzeni. Bez problemu nadaje się do życia w mieszkaniu w mieście, głównie ze względu na swoje niewielkie rozmiary i spokojne usposobienie. 

Może też mieszkać na wsi w domu z ogrodem, co jednak nie zwalnia właściciela z obowiązku wychodzenia z psem na spacery.

Właściciel buldoga angielskiego nie musi uprawiać z nim sportów. Pies ten potrafi być aktywny i wesoły podczas spaceru, ale źle znosi długą i intensywną aktywność fizyczną.

Brachycefalia powoduje u niego liczne problemy z oddychaniem, co wyklucza go jako psa sportowego.

Kilka spokojnych spacerów dziennie w zupełności zaspokoi jego potrzebę ruchu. W przypadku tej rasy większy nacisk należy położyć na rozwój umysłowy (zabawy edukacyjne), społeczny (spotkania z innymi psami) i węchowy (szukanie, tropienie).

Podróżowanie jest dość problematyczne ze względu na trudności oddechowe tej rasy. Pies nie powinien przebywać w zamkniętej przestrzeni przez długie godziny.

Buldog angielski może mieszkać z kotem, o ile wspólnie dorastają. W przeciwnym razie może nie tolerować go w swoim otoczeniu. Kot natomiast zawsze musi mieć możliwość schronienia się w wyżej położonym miejscu.

Wykorzystywanie tej rasy do walk pozostawiło po sobie ślad. W kontaktach z innymi psami buldog angielski może zachowywać się gwałtownie. Nie ma on skłonności do agresji, ale w pierwszych kontaktach może być niedelikatny, co czasem prowadzi do konfliktów. 

Konieczna jest wczesna socjalizacja szczeniaka, by nauczył się on komunikacji ze współbraćmi i zdobył jak najwięcej pozytywnych doświadczeń. 

Pamiętajmy, że niewykastrowane psy tej samej rasy mogą nie dojść ze sobą do porozumienia.

Jeśli zadbamy o potrzeby buldoga, doskonale dogada się on z dziećmi, z którymi uwielbia się bawić. W razie zagrożenia potrafi je obronić. 

Podobnie jak w przypadku innych ras należy wdrożyć zasady zapewniające bezpieczeństwo podczas kontaktów z najmłodszymi.

Pies ten jest świetnym towarzyszem dla starszych osób, bo nie potrzebuje dużo ruchu i bez problemu przystosowuje się do spokojnego trybu życia. 

Nie należy jednak całkowicie odbierać mu aktywności fizycznej – buldog angielski potrzebuje kilku spacerów dziennie. Jeśli właściciel nie jest w stanie zaspokoić tej potrzeby, może skorzystać usług osób zajmujących się wyprowadzaniem psów.

Buldog angielski świetnie nadaje się na pierwszego psa. Pamiętajmy jednak, by nie wybierać go wyłącznie ze względu na wygląd. Cechy tej rasy należy traktować poważnie.

Trzeba mieć świadomość pewnych wad tej rasy: bardzo się ślini, chrapie i ma liczne problemy ze zdrowiem, głównie przez brachycefalię