Pinczer średni

Pinczer średni to pies bardzo towarzyski, który lubi trzymać się blisko swojego opiekuna. Nie jest typowym pieszczochem i kanapowcem, ale nie pogardzi porcją pieszczot i uwagi.

Pinczer średni uwielbia zabawę. Jest psem energicznym i wytrwałym. Trzeba natomiast mieć na względzie to, że dość szybko się nudzi, a co za tym idzie – może pojawiać się u niego frustracja. Dlatego też zabawa powinna być zróżnicowana i ciekawa. Świetnie sprawdzą się różne wyzwania intelektualne. Pinczer ten chętnie ponadto będzie uczestniczył w sportach kynologicznych różnego rodzaju.

Ten energiczny psiak może nauczyć się zachowywać spokojnie, jeśli jego potrzeby ruchowe i umysłowe będą zaspokajane. Tak naprawdę jest to pies opanowany i zrównoważony – trzeba z nim tylko odpowiednio pracować      

Pinczer średni jest inteligentnym psem, który łatwo, szybko i chętnie uczy się oraz łaknie współpracy z człowiekiem. Warto to wykorzystać! Jak natomiast zostało już nadmienione, to typ, który szybko się nudzi.

Pinczer średni nie jest typem myśliwego. Dawniej natomiast wykorzystywany był jako szczurołap, wykazuje więc w pewnym stopniu instynkt łowiecki w stosunku do mniejszych zwierząt.

Zgodnie z przyjętym wzorcem pinczer niemiecki powinien być psem opanowanym, odważnym i pewnym siebie. Nie może wykazywać strachliwości i nieśmiałości. Jest nieufny i zdystansowany wobec obcych, zawsze czujny, bowiem posiada instynkt stróżowania.

Pinczer średni nie należy do psów szczególnie niezależnych, co nie oznacza, że nie potrafi samodzielnie podejmować decyzji, gdy sytuacja tego wymaga. Niemniej woli oddać się w dobre ręce właściciela i podążać za jego wskazówkami, niż żyć na własną łapę.

Pinczer średni, jeśli tylko jest właściwie wychowywany od okresu szczenięcego, powinien być w warunkach domowych psem opanowanym i spokojnym, a co za tym idzie, powinien dobrze zachowywać się podczas nieobecności opiekuna.

Nie należy go natomiast skazywać na długie okresy samotności, bowiem czworonóg też mocno przywiązuje się do swoich bliskich. Zdecydowanie woli im towarzyszyć, niż czekać na nich z utęsknieniem w samotności.

Pinczery uczą się dość szybko - są przywiązane do właściciela i lubią sprawiać mu przyjemność. Chętnie współpracują, o ile zadbamy o ich konsekwentne i odpowiednie wychowanie. 

Zdecydowanie należy unikać przemocy, bo ten niewielki pies nie znosi brutalności, ani nieuzasadnionych reprymend. Powinnyśmy wzmacniać dobre zachowania, nie zapominając o konsekwencji. 

Pinczery uważane są za uparte, ale jeśli zastosujemy zdecydowane, a jednocześnie łagodne metody, z pewnością nawiążemy z psem dobrą relację. 

 Jeśli podejście właściciela będzie dobre, a relacje z psem będą oparte na zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa, pinczer średni będzie oddanym, posłusznym towarzyszem.

Pinczer średni, jako pies z natury opanowany, nie powinien szczekać nagminnie bez powodu, natomiast należy do psów dość hałaśliwych.

Pinczer niemiecki ceni sobie bliską obecność opiekuna, natomiast mogą mu się zdarzać epizody włóczęgostwa. Dopóki więc nie zostanie w pełni opanowana nauka przywołania, nie należy go spuszczać ze smyczy.

Rasa ta nie należy do wybitnych niszczycieli, ale znudzony i sfrustrowany osobnik, który przez długi czas pozostawiony sam sobie, może wykazywać pewne tendencje do niszczenia.

Pinczer średni lubi jeść, ale nie przesadnie. Nie można go nazwać wielkim łakomczuchem.

Pinczer niemiecki to dobry stróż, dość terytorialny. Może pełnić funkcję „alarmu”, gdy usłyszy coś niepokojącego. Nie jest to jednak dużych rozmiarów pies, który wzbudzi szczególny respekt u potencjalnego intru

Często uważa się, że mały pies idealnie sprawdzi się jako pierwszy czworonożny towarzysz. W niektórych przypadkach to prawda, lecz pinczer średni nie jest posłusznym pieskiem kanapowym.

Może być całkiem niezłym kandydatem na pierwszego psa, zanim jednak potencjalny właściciel zdecyduje się na jego nabycie, powinien dobrze poznać historię i potrzeby rasy. Jest to bowiem pies aktywny, wymagający, któremu należy poświęcić sporo czasu i uwagi.

Pinczer średni może być całkiem niezłym kandydatem na pierwszego psa. Zanim jednak potencjalny właściciel zdecyduje się na jego nabycie, powinien dobrze poznać historię i potrzeby rasy. Jest to bowiem pies aktywny, wymagający, któremu należy poświęcić sporo czasu i uwagi.

 Pinczer niemiecki jest psem bardzo wesołym, energicznym i wymagającym dużej dawki aktywności – nie tylko fizycznej, ale także umysłowej. Powinna ona być codzienna i różnorodna, by czworonóg nie stracił zainteresowania.

Pinczer średni nie jest dużym czworonogiem, więc z technicznego punktu widzenia podróżowanie z nim nie powinno nastręczać trudności. Jak każdego psa trzeba go jednak odpowiednio przygotować do przemieszczania się samochodem czy innym środkiem transportu, by czuł się swobodnie i nie wykazywał lęku.

Uwaga na podróż samolotem. Podróż w luku bagażowym może być dla niego bardzo ciężkim przeżyciem.

Pinczer średni przejawia w stosunku do innych zwierząt instynkt łowiecki. Nieznane mu zwierzęta z pewnością zechce pogonić lub zapolować na nie. Istnieje natomiast cień szansy, że będzie tolerował kota pod jednym dachem, o ile tylko zwierzęta od małego będą się razem wychowywać.

Pinczer niemiecki ma raczej trudny charakter i nie należy do psów szczególnie przyjaznych w stosunku do innych czworonogów. Miewa on skłonności do wdawania się w bójki z innymi psami – zwłaszcza obcymi. Jeśli natomiast od małego będzie prawidłowo socjalizowany, możliwe że dojdzie do porozumienia ze „swoim” psem.

Pinczer ten jest psem opanowanym, a jednocześnie bardzo wesołym i chętnym do zabawy. Jeśli dzieci będą traktować go odpowiednio, relacje między nimi i psem powinny być jak najbardziej poprawne. Musimy więc nauczyć dzieci, że psa należy zostawić w spokoju, gdy leży w legowisku, że mogą bawić się z nim tylko za zgodą rodziców i nie powinny traktować go jak zabawki ani mu dokuczać.

Pinczer średni ceni sobie możliwość kontaktu z opiekunem, dlatego jeśli osoba starsza może poświęcić mu sporo czasu, jest to duża zaleta. Osoba taka musi natomiast być jednocześnie bardzo sprawna, bo pies ten wymaga sporo ruchu i rozmaitych zajęć. Nie da się uczynić z niego domatora i kanapowca! Jeśli ktoś spróbuje to zrobić, istnieje prawdopodobieństwo – graniczące z pewnością – że szybko pojawią się problemy natury wychowawczej.