Gończy fiński

Trójkolorowa w kolorze czarnym, białym i podpalanym.

Półdługa, przylegająca, prosta, gęsta, szorstka, z krótkim, gęstym i miękkim podszerstkiem.

Ciemnobrązowe.

Gończy fiński to średnich rozmiarów pies o wydłużonej sylwetce, krzepki, ale nie ociężały. Ma ciemne oczy o spokojnym i uważnym spojrzeniu. Osadzone na wysokości oczu uszy mają średni rozmiar i ustawione są tak, że przednia krawędź przylega do głowy, a tylna skierowana jest do zewnątrz. Ogon sięga stawu skokowego, zwęża się ku końcowi. Zazwyczaj noszony jest na poziomie grzbietu lub tuż pod nim.

Gończy fiński lubi kontakt z opiekunem i jest bardzo przywiązany do swojej rodziny, sprawdzi się więc również jako towarzysz codziennego życia. 

Ten wesoły pies lubi bawić się z bliskimi, bo dzięki temu może pozbyć się nadmiaru energii, szczególnie jeśli nie poluje.

Gończy fiński jest jednocześnie spokojny i energiczny.

To pomocnik, na którego można liczyć, choć przeważnie pracuje samodzielnie.

Gończy fiński wykorzystywany jest do tropienia zająców i lisów. To energiczny, wytrzymały i zdeterminowany pies. Przeważnie poluje sam.

Pies ten może zachowywać się nieufnie w stosunku do nieznanych sobie osób, które uzna za zagrożenie.

Gończy fiński jest niezależny w pracy, ale poza tym lubi kontakt z właścicielem, nie jest jednak przylepą.

Pies potrafi znosić nieobecność właścicieli, o ile wcześniej zaspokoją oni jego potrzeby. 

To pies pracujący, który lubi się uczyć. Wymaga wczesnego szkolenia, by wdrożyć dobre nawyki już w młodym wieku. 

Konieczne jest nauczenie go przychodzenia na zawołanie, co pozwala zachować nad nim kontrolę.

Gończy fiński dużo szczeka podczas tropienia ofiary. Jego głos jest bardzo donośny.

Ze względu na instynkt myśliwski i doskonały węch pies może łatwo ruszać za tropem. Konieczne zatem będzie dobre zabezpieczenie terenu wokół domu i zachowanie czujności podczas spacerów.

To aktywny pies wykorzystywany do polowania. Jeśli ma zbyt mało bodźców i ruchu na co dzień, może niszczyć otoczenie.

Przysmaki to dobry sposób na zmotywowanie i nagrodzenie psa podczas pracy.

Gończy fiński nie jest stworzony do stróżowania, ale potrafi zachować się odstraszająco, gdy jego bliscy znajdą się w niebezpieczeństwie.

To dobry pies do towarzystwa nawet dla nowicjuszy, ale wyłącznie jeśli są oni myśliwymi lub uprawiają sport, zaspokajając zapotrzebowanie zwierzaka na ruch.

Pies tej rasy, przyzwyczajony do wielkich fińskich przestrzeni, nie nadaje się do życia w mieszkaniu. Najlepiej będzie czuł się na wsi.

Jeśli nasz pupil nie poluje, powinniśmy zaproponować mu aktywności, takie jak długie spacery, tropienie czy canicross. Bezczynność może bowiem spowodować u niego poważne zaburzenia zachowania.

Dzięki średnim rozmiarom pies może towarzyszyć swoim właścicielom w podróżach, ale potrzebna będzie wcześniejsza socjalizacja i szkolenie.

Ze względu na silny instynkt myśliwski pies ten nie jest w stanie mieszkać z kotem.

Konieczna jest odpowiednia socjalizacja szczeniaka, by spokojnie dogadywał się ze współbraćmi.

Pies lubi dzieci, ale dobrze, jeśli dorasta wraz z nimi. Dzieci muszą nauczyć się szanować zwierzę.

Ten niezwykle aktywny pies pracujący nie zniesie siedzącego trybu życia u boku nieaktywnego właściciela.

Utrata sierści jest umiarkowana.

Ok. 12 lat

Gończy fiński jest wytrzymały i dobrze znosi różnorodny klimat.

Pies poluje przeważnie w lecie, ale uważajmy na udary podczas upałów.

Gończy fiński może żyć na zewnątrz przez cały rok, bo jego gruby podszerstek zapewnia mu dobrą ochronę.

Dzięki dynamicznej naturze pies utrzymuje formę, ale konieczne jest zaspokajanie jego codziennych potrzeb w zakresie aktywności fizycznej i umysłowej.

• dysplazja stawu biodrowego,
• zapalenie uszu.

Gończy fiński znany był już w XVIII wieku. Rozpowszechni się w Finlandii pod koniec XIX wieku. Jego dawne dzieje nie są znane. Fiński Kennel Club został stworzony w 1889 roku, a pierwszy wzorzec sporządzono w 1932 roku.