Husky syberyjski

Siberian husky jest niezwykle czuły w stosunku do członków swojej rodziny – są dla niego bardzo ważni. To pies żyjący stadnie, do dobrego samopoczucia potrzebuje towarzystwa.

Szczeniak tej rasy uwielbia się bawić, lecz z wiekiem się uspokaja. Woli zajmować się własnymi sprawami (o ile ma towarzystwo), niż bawić się z ludźmi czy innymi psami.

Pies tej rasy jest aktywny, ale w domu potrafi zachowywać się spokojnie, zwłaszcza jeśli zaspokoimy jego potrzeby.

Husky syberyjski jest inteligentny, szybko rozumie polecenia, ale nie stosuje się do nich ślepo, jeśli przewodnik nie jest konsekwentny w szkoleniu. By współpraca była udana, człowiek swoje oczekiwania musi przekazywać w prosty i czytelny sposób. 

Choć nie jest to rasa psów myśliwskich, instykt łowiecki u tej rasy pozostał nietknięty. Czasem ciężko więc puścić go bez smyczy, bo wraca do właściciela tylko wówczas, gdy sam o tym zdecyduje. 

To pies przyjaźnie nastawiony do wszystkich. Nie wie, czym jest agresja. Może okazywać nieufność, a nawet odstraszyć intruza, lecz tylko wówczas, gdy poczuje, że jego bliscy są w niebezpieczeństwie.

Siberian husky to rasa, która uwielbia swojego opiekuna, choć ma także niezależną naturę. Pamiętajmy jednak, że wcale nie oznacza to, że lubi samotność.

To pies pociągowy, a zatem żyjący w stadzie. Musi być częścią grupy i mieć „bogate życie towarzyskie”. Bardzo źle znosi izolację i nieobecność właściciela.

Husky syberyjski to rasa, która nie jest specjalnie podatna na szkolenie. Oczywiście nie oznacza to, że nie można go nauczyć niczego i że nie będzie posłuszny. Wymaga jednak bardzo zrównoważonego, konsekwentnego przewodnika. Relacja pomiędzy psem i opiekunem powinna być oparta na szacunku i zaufaniu. 

Podstawy wychowania (chodzenie przy nodze, przychodzenie na zawołanie, pozostawanie bez ruchu) muszą być wzmacniane przez całe życie psa.

Husky, tak jak wilk, raczej wyje, niż szczeka. Nie jest więc szczekliwy, ale gdy się nudzi lub czuje samotny, potrafi być bardzo głośny. 

Jedną z głównych cech charakterystycznych tej rasy jest ogromna skłonność do ucieczki. Husky nie zna pojęcia terytorium, wszędzie jest u siebie i nie uznaje żadnych granic. Konieczne jest zatem zabezpieczenie otoczenia psa wysokim i mocnym ogrodzeniem. 

Husky, który się nudzi, może wyrządzić wiele szkód, zwłaszcza jeśli ma do dyspozycji niewielką przestrzeń (mieszkanie, pomieszczenie w domu itd.).

To dość wstrzemięźliwy pies, nie jest specjalnie łakomy.

Husky nigdy nie jest bojaźliwy ani nieufny czy też agresywny wobec obcych. Nie nadaje się więc na psa stróżującego, każdego traktuje przyjaźnie.

Idealną przestrzenią dla tej rasy jest ogród otoczony solidnym ogrodzeniem lub dom. Życie w mieszkaniu jest niewskazane, husky potrzebuje dużo przestrzeni i swobody.

Husky świetnie sprawdza się w wyścigach zaprzęgów, jest wytrzymały, szybki i bardzo sprawny. 

Do fizycznej i psychicznej równowagi potrzebuje codziennej, dużej dawki ruchu. Spacery po osiedlu mu nie wystarczą, konieczne są długie, pełne bodźców spacery, aby pies nie stał się sfrustrowany lub nadpobudliwy.

Doskonale sprawdzą się też wszelkie psie dyscypliny zaprzęgowe (np. canicross).

Podróż mogą utrudniać gabaryty psa, ale jeśli właściciel ma odpowiedni sprzęt, a jego pupil jest odpowiednio wyszkolony i zsocjalizowany, bez problemu mogą się wspólnie przemieszczać.

Instykt łowiecki tej rasy sprawia, że współżycie z małymi zwierzętami domowymi może być kłopotliwe. 

Ten stadny pies zasadniczo dobrze dogaduje się ze swoimi współbraćmi, zwłaszcza jeśli zapewnimy szczeniakowi odpowiednią i wczesną socjalizację. Jeśli jednak zostanie zaatakowany, potrafi się bronić i może narobić szkód. 

Husky może być dobrym towarzyszem starszych dzieci.

Duże zapotrzebowanie na ruch tego psa nie idzie w parze z siedzącym trybem życia osób starszych. 

Przedstawiciel tej rasy jako pierwszy pies to prawdziwe wyzwanie. Husky najlepiej będzie czuł się pod opieką osób doświadczonych, bardzo aktywnych, mogących poświęcić mu wiele czasu i chętnych np. do trenowania psich sportów.