Pies faraona

Czerwonobrązowa lub jaśniejsza z białymi znaczeniami.

Krótka, lśniąca, delikatna i przylegająca lub nieco twarda.

Bursztynowy.

Pies faraona to zwierzę jednocześnie eleganckie i silne. Jego ruchy są niezwykle płynne, swobodne i szybkie. Oczy są owalne i dość głęboko osadzone, o bystrym, inteligentnym wyrazie. Uszy osadzone średnio wysoko, szerokie u nasady, delikatne i duże. Są niezwykle ruchliwe, noszone prosto, gdy pies czuwa. Ogon osadzony na średniej wysokości, gruby u nasady i zwężający się ku końcowi. Gdy pies jest w stanie spoczynku, ogon sięga tuż poniżej stawu skokowego. Kiedy zwierzę się rusza – jest zagięty i sterczy.

Ten wesoły, przyjazny i czuły pies to dobry towarzysz życia dla całej rodziny.

Pies faraona uwielbia zabawę i nigdy jej nie odmówi.

Jeśli potrzeby psa są zaspokojone, zachowuje się on łagodnie i spokojnie.

Do wypełniania zadań pies faraona wykorzystuje wszystkie zmysły: wzrok, węch, a także słuch. To niezawodny pies, na którego można liczyć.

To urodzony myśliwy polujący na zające, króliki i ptactwo. Do pracy wykorzystuje węch i wzrok, w pracy zachowuje się czujnie i jest zaangażowany.

Ten niezwykle czujny z natury pies może zachowywać się nieufnie i z dystansem wobec nieznanych sobie osób.

Ta pierwotna rasa zachowała pewną niezależność, mimo że psy faraona są bardzo związane z członkami swojej grupy społecznej.

Bardzo rzadko spotyka się osobniki bojące się samotności. Mimo to pies nie powinien przebywać w zamknięciu bez żadnej stymulacji przez zbyt długi czas. Może się szybko znudzić.

Szkolenie tego pojętnego psa jest łatwe dzięki jego posłusznej naturze. Naukę należy jednak zacząć jak najwcześniej.

To cichy pies, który rzadko szczeka.

Rozwinięty zmysł węchu może skłonić psa do oddalenia się za tropem, jeśli teren nie jest odpowiednio zabezpieczony lub jeśli pies regularnie nie poluje.

Jak wiele psów pracujących pies faraona potrzebuje regularnej stymulacji fizycznej i umysłowej. Brak aktywności może spowodować u niego zaburzenia zachowania, takie jak skłonność do niszczenia.

Smakołyki przydadzą się przy szkoleniu, zwłaszcza podczas treningu przychodzenia na zawołanie.

Pies faraona nie nadaje się do stróżowania i obrony, głównie dlatego, że mało szczeka.

Jeśli przyszli właściciele nie mają doświadczenia, powinni dokładnie zorientować się co do cech tej rasy i wymaganych metod szkolenia. Przyda się pomoc profesjonalisty.

Ta czysta i cicha rasa nadaje się do życia w mieście. Mieszkanie nie jest natomiast idealnym rozwiązaniem. Właściciel psa musi mieć czas i być na tyle aktywny, by wyprowadzać go kilka razy dziennie i zaspokoić jego potrzeby.

Aby zaspokoić swój instynkt myśliwski i potrzebę ruchu, pies potrzebuje otwartej przestrzeni, po której będzie mógł swobodnie biegać.

Ze względu na średnie rozmiary i posłuszne usposobienie pies faraona może podróżować publicznymi środkami transportu, pamiętajmy jednak o jego wczesnej socjalizacji, by czujność naszego pupila nie przekształciła się w nadmierną strachliwość.

Ze względu na instynkt myśliwski pies faraona nie potrafi spokojnie współżyć ze zwierzęciem innego gatunku.

Pies ten jest bardzo towarzysko nastawiony wobec swoich współbraci i potrzebuje regularnych kontaktów z nimi.

Pies ten bez problemu toleruje obecność dzieci, jeśli traktują go one z szacunkiem.

Mimo że pies ten jest bardzo aktywny, nadaje się dla starszych osób, o ile będzie miał możliwość codziennego spożytkowania energii.

Chart afrykański niemal nie traci sierści.

12 lat.

To wytrzymały pies, który nie ma szczególnych problemów ze zdrowiem.

Dzięki swemu południowemu pochodzeniu pies faraona przyzwyczajony jest do wysokich temperatur i nie boi się upałów.

Cienka sierść nie chroni psa przed złą pogodą. Nie powinien nocować zimą na zewnątrz.

To smukły pies, u którego nadwaga może spowodować poważne problemy ze zdrowiem.

Pies faraona nie jest specjalnie narażony na żadną konkretną chorobę.

Rasa ta znana była już w starożytnym Egipcie, jej nazwa pochodzi od egipskich faraonów. Następnie za sprawą Saracenów trafiła do Hiszpanii. W czasach współczesnych pierwsze osobniki trafiły z Malty w 1920 roku do Wielkiej Brytanii i to właśnie Wielka Brytania została uznana za kraj patronacki rasy. Obecnie pies faraona hodowany jest niemal wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Do Polski pierwsze psy faraona trafiły w latach lat 90., do tej pory w naszym kraju jest ich bardzo niewiele.