Kot somalijski

Zajęczy / rudy, cynamonowy (zwany również sorrel), niebieski, płowy.

Długowłosy kot somalijski ma dokładnie takie same geny umaszczenia sierści, jak kot abisyński. Oznacza to, że wygląd szaty zawdzięcza obecności genu aguti. Każdy włos jest zabarwiony naprzemiennymi jasnymi i ciemnymi pasmami (od 4 do 6), co nadaje futru ciepłą i mieniącą się barwę. Maść zajęcza będąca połączeniem pasm rudych i czarnych, bardzo przypomina letnie umaszczenie szaty zająca. Szata cynamonowa przywodzi na myśl kolor futra pumy i jest połączeniem pasm jasnomorelowych i ciemnocynamonowych. Maści niebieska i płowa są odcieniami (genetycznymi!) odpowiednio maści zajęczej i cynamonowej. Inne połączenia kolorów to czekoladowy z rudym oraz wszelkie ich odcienie, czyli liliowy i kremowy. Każda z tych maści może być dodatkowo naznaczona genem silver, przez co jaśniejsze pasma stają się srebrzyste.

 Tabby / tygrysi, a raczej ticked tabby, ponieważ na szacie nie występuje ani jedna czarna pręga ani cętka.

Szata  jest średniej długości (półdługa)

Złoty / żółty, orzechowy, miedziany, zielony.

Somalijczyk ma arystokratyczną, proporcjonalną głowę w kształcie trójkąta z zaokrąglonymi konturami, okoloną delikatną futrzaną kryzą. Największe wrażenie robią oczy somalijczyków -  duże i w kształcie migdałów. Pokaźnych rozmiarów uszy są zaokrąglone na końcach, szeroko rozstawione i zawsze czujne. Somali ma budowę typu foreign i jest kotem średniej wielkości, o umięśnionym, ale jednocześnie smukłym ciele. Na pierwszy rzut oka może się wydawać ciężki z powodu długiego futra i gęstych portek, ale tak nie jest. Ma niezwykle kocią sylwetkę i porusza się chodząc na palcach, przez co zdaje się być w gotowości do skoku. Portret tego eleganckiego i pełnego finezji kota dopełnia dumnie noszony i pełen wdzięku puchaty ogon.

Każdy kot jest inny, ale somalijczyk przeważnie uwielbia pieszczoty. Gdy komuś zaufa, może się pod tym względem zrobić nawet namolny.

Do końca życia ma niespożytą energię do zabawy. Do szczęścia będzie potrzebował wysoko położonych miejsc do wskakiwania i dużego urozmaicenia.

Somalijczyk jest zaprzeczeniem spokoju. Uwielbia się bawić!

To bardzo ciekawski kot, który interesuje się wszystkim, co się wokół niego dzieje i z chęcią w tym uczestniczy.

Zanim nową osobę obdarzy zaufaniem, musi minąć trochę czasu. Wspólna zabawa jest najlepszym sposobem, aby wkraść się w jego łaski. 

Choć jest samodzielny, czynnie uczestniczy w życiu rodzinnym.  

Ma dyskretny i melodyjny głos. Nawet gdy czasami nie przestaje gadać, jest przyjemny dla ucha.

Choć jego wygląd może na to nie wskazywać, kot somalijski jest niezwykle aktywnym zwierzęciem, które potrzebuje codziennej zabawy.

Czasami ciekawość zwodzi go poza granice domu, niemniej jednak somalijczyk pozostaje wierny swoim opiekunom.

Ten wytworny gracz może być również wytwornym łakomczuchem. Zakup interaktywnej miski pozwoli jednocześnie zaspokoić dwie podstawowe potrzeby somalijczyka - zabawy i jedzenia.

O ile mruczki zostaną sobie odpowiednio przedstawione, kot somalijski może się dogadać, a przynajmniej nauczyć tolerować obecność drugiego kota, nawet jeśli nie czuje takiej potrzeby.

Kot somalijski może się bardzo zaprzyjaźnić z psem, ale pod warunkiem, że zostaną sobie odpowiednio przedstawieni. Jeśli kot czuje się niepewnie, trzeba to uszanować i udostępnić mu liczne miejsca do wskakiwania, nawet w tym samym pomieszczeniu, ale poza zasięgiem psa. 

Somalijczyk może idealnie pasować do aktywnej rodziny z dziećmi, o ile będzie czuł się swobodnie w obecności malców.

Ponieważ podobnie do swojego krótkowłosego abisyńskiego kuzyna kot somalijski tryska energią, dla osoby spokojnej może się okazać zbyt uciążliwy.

Gubi stosunkowo niedużo sierści, szczególnie gdy jest na dobrej jakości diecie.

Kot somalijski średnio żyje od 13 do 15 lat.  

To dość odporna rasa kotów.

Aby kot nie utył, trzeba pilnować by miał zapewnioną wystarczającą ilość ruchu.

Ogólnie rzecz biorąc koty somalijskie cieszą się dobrym zdrowiem, choć mogą im doskwierać typowo kocie choroby. Są dość podatne na schorzenia jamy ustnej i przyzębia (zapalenie dziąseł i kamień nazębny), dlatego zaleca się opiekę stomatologiczną. Somalijczyki mogą też cierpieć na te same dziedziczne choroby, co ich abisyński kuzyn:

• Niedobór kinazy pirogronianowej, który prowadzi do anemii (można wykonać badanie przesiewowe).
• Postępujący zanik siatkówki, który prowadzi do ślepoty (można wykonać badanie genetyczne).
• Amyloidoza (skrobiawica), która prowadzi do nieodwracalnej niewydolności nerek spowodowanej odkładaniem się amyloidu w różnych miejscach organizmu (do tej pory nie opracowano badania genetycznego, lecz dzięki ostrożności i czujności hodowców, w dużej mierze udało się ograniczyć jej występowanie). 

Kota somalijskiego można krzyżować z abisyńskim, ponieważ jest jego stuprocentowym potomkiem. Gdy z takiej krzyżówki przyjdą na świat kocięta długowłose, zostaną zaklasyfikowane jako somalijczyki. Potomstwo krótkowłose zostanie zaś uznane za koty abisyńskie noszące gen długiego włosa.

Istnieją dwie teorie dotyczące pochodzenia tej rasy. Według pierwszej z nich, somali jest wynikiem genetycznej mutacji, a długowłose kocięta przyszły na świat spontanicznie w standardowych miotach kota abisyńskiego. Inna teoria głosi, że po drugiej wojnie światowej, gdy w Wielkiej Brytanii pozostał zaledwie tuzin abisyńczyków, hodowcy zezwolili na nielegalne krzyżówki. Stąd za pojawienie się genu długiego włosa u długowłosych abisyńczyków może być odpowiedzialna któraś z długowłosych ras, jak na przykład kot perski (który w tym czasie nie miał płaskiego nosa). Długowłose potomstwo było początkowo eliminowane z hodowli, ale ponieważ gen jest recesywny, mógł ujawnić się dopiero znacznie później. Jednak w latach 50. XX wieku w Stanach Zjednoczonych hodowcy zwrócili uwagę na te „wadliwe abisyńczyki”, docenili je i stworzyli nową rasę. Nazwano je kotami somalijskimi na cześć kraju o tej samej nazwie, który sąsiaduje z Etiopią, dawniej znaną jako Abisynia. Dziś kot somalijski jest bardzo popularny na całym świecie.