Kot cejloński
Inne nazwy: Ceylan, Ceylon

Jak wskazuje nazwa rasy, kot cejloński pochodzi z wyspy Cejlon, czyli dzisiejszej Sri-Lanki. Do Europy, a dokładnie Mediolanu, trafił dopiero w 1984 roku. Jest niezwykle rzadką rasą. We Włoszech i Francji występuje jedynie kilka osobników. Międzynarodowa organizacja felinologiczna FIFe zarejestrowała rasę dopiero w 1993 r. To bardzo żywy kot, którego największym dziwactwem jest upodobanie do miąższu kokosa, co chyba najlepiej dowodzi pochodzenia z krajów tropikalnych!
Podstawowe informacje o kocie cejlońskim
Pochodzenie i historia
W 1984 roku dyrektor ogrodu zoologicznego w Kolombo wyraził zgodę, aby lekarz weterynarii Paolo Pellegatta zabrał ze sobą do Mediolanu sześć kociąt cejlońskich. W ten sposób został zapoczątkowany program hodowlany tej rasy. Kot cejloński wciąż pozostaje praktycznie nieznany i niezwykle rzadko spotykany.
Wygląd
Wysokość w kłębie Kot cejloński
Kotka : pomiędzy 25 i 30 cm
Kot : pomiędzy 30 i 35 cm
Dojrzałość fizyczną osiąga około pierwszego roku życia.
Waga
Kotka : pomiędzy 3 i 5 kg
Kot : pomiędzy 4 i 6 kg
Maść
czarny / niebieski, rudy, kremowy, szylkretowy
Głównym umaszczeniem jest popielaty zwany „manilla”.
Szata może mieć cechy tickingu, co oznacza, że kot nosi gen odpowiedzialny za wyraźne oddzielenie kolorów na długości włosa, a dokładnie naprzemiennych jasnych i ciemnych poziomych pręg. Na głowie widoczne cechy tabby.
Rodzaj szaty
Krótka, ze znikomą ilością podszerstka.
Kolor oczu
Żółte do zielonych
Opis
Kot cejloński jest średniej wielkości i ma budowę typu semi-cobby. Przednie kończyny ma nieznacznie krótsze od tylnich, te natomiast są ustawione pod dość rozwartym kątem, co jest jedną z charakterystycznych cech rasy. Cejlończyk to kot o delikatnym kośćcu i mocnej muskulaturze. Jego głowa wydaje się niewielka w stosunku do ciała; jest okrągła i o krótkim pyszczku bez wyraźnego stopu. Uszy kota cejlońskiego mogą być średnie do dużych i na końcach zaokrąglone. Ma duże oczy.
To jednocześnie aktywny i spokojny kot. Jest zwinny i pełen energii, co w naturalnym środowisku czyni go dobrym myśliwym. Potrafi być czuły w stosunku do opiekunów i domaga się ich obecności. Jest towarzyskim kotem, który łatwo dostosowuje się do życia w czterech ścianach. Mogą jednak występować indywidualne różnice w temperamencie.
Ciekawostki
Jeśli chcemy mieć w kocie cejlońskim przyjaciela na całe życie, wystarczy od czasu do czasu dać mu do jedzenia miąższ kokosa; ma do niego słabość!
Charakter
Zachowanie
Nie wiesz którą rasę kota wybrać? Wamiz pomoże Ci wybrać rasę odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i trybowi życia
Współżycie z innymi
Cena
Średnia cena zakupu kociaka w zagranicznej hodowli to 1400 euro. Niemniej jednak rozpiętość cen jest znaczna, od 1000 do 2500 euro (ze względu na rzadkość rasy) w zależności od wieku i płci.
Miesięczny koszt utrzymania cejlończyka to około 150 zł, co pozwoli zapewnić mu dobrej jakości karmę i wszystko co niezbędne, aby był zdrowy.
Pielęgnacja
Pielęgnacja kota cejlońskiego jest bardzo łatwa, ponieważ jego krótka sierść nie wymaga codziennego szczotkowania.
Linienie
Ponieważ ma krótkie futerko i minimalną ilość podszerstka, prawie zupełnie nie gubi sierści!
Żywienie
Najlepiej będzie mu służyć zrównoważona dieta, którą przy okazji może wzbogacać o schwytaną zdobycz. Na Sri-Lance, z której pochodzi, cejlończyk jest udomowiony w niewielkim stopniu, co oznacza, że pod względem pożywienia jest całkiem niezależny i je wyłącznie to, co uda mu się upolować. Dlatego domowa dieta powinna być bardzo bogata w białko.
Zdrowie
Długość życia
Kot cejloński żyje średnio od 14 do 16 lat.
Odporność/wytrzymałość
Ze względu na pochodzenie, cejlończyk jest lepiej przystosowany do upałów niż do zimna.
Skłonność do tycia
Bardzo aktywna natura kota cejlońskiego sprawia, że spala on niezwykle dużo energii. Dlatego nie ma skłonności do nadwagi.
Częste choroby
Kot cejloński jest z natury odporny, nie odnotowano więc żadnych chorób charakterystycznych dla rasy. Jednakże mogą mu doskwierać dolegliwości typowe dla kotów domowych. Jeśli wychodzi na dwór, warto go zaszczepić przeciw chorobom zakaźnym takim jak koci katar, leukoza, wścieklizna (w krajach, gdzie choroba występuje) i tyfus. Jest też dość delikatny pod względem chorób jamy ustnej i przyzębia (zapalenie dziąseł i kamień nazębny). Zaleca się opiekę stomatologiczną.
Rozmnażanie
Nie dopuszcza się krzyżowania z żadną inną rasą.