Norfolk Terrier i Norwich Terrier

Czerwona, pszeniczna, czarna podpalana lub szpakowata.

Długa, twarda, sztywna, prosta i przylegająca, z grubym podszerstkiem.

Ciemny.

Norfolk terrier i norwich terrier omawiane są wspólnie ze względu na ogromne podobieństwo tych dwóch ras, również z historycznego punktu widzenia. Są to małe psy o krótkich łapach, zwarte i mocne, o dobrze rozwiniętym kośćcu. Czaszka jest szeroka i lekko zaokrąglona. Kufa mocna, w formie stożka, wargi ściśle przylegające, szczęki silne. Oczy są małe i bardzo wyraziste, mają owalny kształt. Uszy to jedyna cecha rozróżniająca obie rasy. Norwich terrier ma uszy stojące, średniej wielkości, spiczasto zakończone, idealnie wyprostowane, gdy pies jest pobudzony. U norfolk terriera uszy zwisają. Grzbiet jest krótki i zwarty, kończyny krótkie, mocne i proste. Ogon jest wysoko osadzony i noszony prosto do góry.

To bardzo łagodne psy, czułe wobec właścicieli.

Uwielbiają spędzać czas na zabawie z członkami rodziny.

Norfolk terrier i norwich terrier są bardzo żywe, ale w domu potrafią zachowywać się spokojnie.

To zrównoważone zwierzaki, łatwe we współżyciu.

Rasy te powstały do polowania na borsuki i lisy. Obecnie służą głównie jako psy do towarzystwa, ale zachowały swoje naturalne instynkty.

Norfolk terrier i norwich terrier okazują nieufność nieznajomym, ale nigdy nie są agresywne bez powodu.

Rozwój tych psów wymaga kontaktu z właścicielem.

Psy tych ras źle znoszą izolację i ignorowanie przez bliskich.

Norfolk terrier i norwich terrier łatwo się szkolą, ponieważ stale pragną sprawiać przyjemność właścicielowi. Bywają uparte, ale wystarczy nieco stanowczości, by ustawić je do pionu.

Zwierzaki te zawsze szczekają świadomie.

Doskonały węch tych psów skłania je do ruszania za tropem i oddalania się od domu, zwłaszcza jeśli zostawiamy je same sobie.

Nuda może spowodować u nich destrukcyjne zachowania, zarówno w domu, jak i w ogrodzie.

Przysmaki przydają się, by skłonić te uparte nieraz psiaki do współpracy.

To dobre psy alarmujące, które szczekają przy każdym podejrzanym hałasie.

Norfolk terrier i norwich terrier to świetni towarzysze całej rodziny. Osoby bez doświadczenia mogą zdecydować się na te rasy, bo mają one łatwy charakter i łatwo się uczą.

Psy te dostosowują się bez problemu do każdego otoczenia. Mogą więc żyć w mieszkaniu w mieście, o ile zapewnimy im kilka spacerów dziennie.

Mimo niewielkich rozmiarów zwierzęta te nie powinny służyć wyłącznie do towarzystwa. To prawdziwe teriery, które potrzebują ruchu, by zachować równowagę fizyczną i umysłową.

Te małe psy bez problemu mogą podróżować z właścicielami, na przykład w torbie transportowej.

Ze względu na instynkt myśliwski psy te nie potrafią współżyć z innymi zwierzętami domowymi, takimi jak koty.

Norfolk terrier i norwich terrier nie mają konfliktowej natury i zasadniczo dobrze dogadują się z innymi psami, ale konieczna jest socjalizacja od najmłodszego wieku.

Te wesołe, łagodne i czułe teriery świetnie sprawdzą się jako towarzysze dzieci, które szanują zwierzęta.

Rasy te nadają się dla starszych osób mających na tyle dużo energii, by zaspokoić ich potrzeby.

Utrata sierści jest umiarkowana.

13 lat.

To wytrzymałe, wiejskie psy.

W okresie upałów należy ograniczyć aktywność czworonogów.

Norfolk terrier i norwich terrier w żadnym wypadku nie mogą mieszkać na zewnątrz.

Psy nie powinny mieć swobodnego dostępu do karmy, bo może to spowodować problemy z nadwagą. To nie koty, wystarczy im jeden posiłek dziennie.

• choroba zastawki mitralnej,
• dysplazja stawu biodrowego,
• zwichnięcie rzepki.

Norfolk terrier i norwich terrier powstały w hrabstwie Norwich w północnej Anglii. Pochodzą od terierów, które istniały już w tym regionie (glen of imaal terrier, cairn terrier, dandie dinmont terrier).