Harrier

Biało-czarna z pomarańczowymi znaczeniami.

Sierść jest krótka, gładka i przylegająca.

Ciemny.

Harrier to silny i lekki pies przypominający foxhounda, ale mniejszy i mniej dystyngowany. Głowa ma wyrazisty wygląd, jest średniej szerokości. Oczy nie wystają, są średniej wielkości, niezbyt okrągłe. Uszy w kształcie litery V, niemal płaskie, lekko zgięte, dość krótkie i dość wysoko osadzone. Ogon średniej długości, noszony elegancko.

To łagodny i miły pies, zwłaszcza w stosunku do dzieci.

Harrier nigdy nie odmówi zabawy, zawsze ma na nią ochotę.

Pies ten jest pełen energii, ale potrafi też uspokoić się na koniec dnia (choć jedynie wtedy, gdy wcześniej miał wystarczająco dużo stymulacji).

Harrier szybko rozumie, czego od niego oczekujemy, chociaż czasem bywa uparty, jeśli nie widzi sensu w wydawanych poleceniach.

Najlepiej sprawdza się w polowaniach z bronią, na lisy, dziki i sarny. Potrafi dostosować się do najtrudniejszego terenu i poluje w sforze.

Harrier jest niezwykle towarzyski i przyjazny, cieszy się z przyjścia każdego gościa.

Pies ten w czasie pracy jest w pełni zależny od swojego przewodnika, podąża za jego ruchami.

To przede wszystkim pies stadny. W samotności lub izolacji szybko może stać się nieszczęśliwy.

Harrier potrzebuje stanowczej ręki, ale nie jest trudno wyszkolić go do polowań. Jeśli służy wyłącznie jako pies do towarzystwa, musimy zaspokoić jego potrzeby, by chciał z nami współpracować.

Harrier szczeka dużo. Jest mu to potrzebne, gdy przemieszcza się w stadzie.

Jako pies gończy bez wahania ruszy za tropem.

Harrier rzadko się nudzi, zwłaszcza gdy żyje w stadzie i regularnie pracuje, ale jeśli nie zadbamy o jego potrzeby, może próbować spożytkować energię, niszcząc otoczenie.

Pies ten bywa uparty, jedzenie może pomóc w jego szkoleniu.

Harrier jest zbyt towarzyski, by sprawdzić się jako stróż. Nadaje się jednak na psa alarmującego.

To świetny wybór dla młodego myśliwego, który chce stworzyć stado do polowań.

Pies ten nadaje się wyłącznie do życia na zewnątrz i w stadzie. Będzie ogromnie cierpiał w mieście, zwłaszcza w mieszkaniu. Może mieszkać w domu, o ile ma możliwość częstego biegania po otwartej przestrzeni.

Harrier jest bardzo wytrzymały i szybki, ma mocno rozwinięty węch i wymaga regularnej stymulacji. Jeśli nie poluje, należy zaproponować mu aktywności związane z tropieniem.

Pies jest średniej wielkości i może podróżować z właścicielem, ale konieczna będzie odpowiednia socjalizacja, by szczeniak przyzwyczaił się do nowego otoczenia.

Instynkt myśliwski psa może utrudniać współżycie, chyba że zwierzaki wspólnie dorastały.

To towarzyski pies stadny, który uwielbia towarzystwo swoich współbraci.

Jest łagodny i skory do zabawy, świetnie dogaduje się z dziećmi.

Nawet starsza osoba, która poluje, nadaje się na właściciela psa tej rasy. Nie jest on natomiast stworzony do biernego i siedzącego trybu życia.

Utrata sierści jest umiarkowana.

12 lat.

To dość wytrzymały pies, który rzadko choruje i długo żyje.

W okresie upałów należy ograniczyć aktywność psa.

Harrier może marznąć, ale dzięki swojej determinacji pracuje nawet przy złej pogodzie.

Ogromna energia pozwala psu utrzymać formę.

Harrier nie jest specjalnie narażony na żadną konkretną chorobę.

Prawdopodobnie jest to krzyżówka charta, buldoga i foksteriera. Wygląd rasy wskazuje, że w późniejszym czasie dołączyła również domieszka krwi foxhounda .Jest to bardzo stara rasa, jej istnienie jest udokumentowane od 1260 r.