Gończy austriacki

Czarna podpalana.

Krótka, gładka, przylegająca do ciała, gęsta, o jedwabistym połysku.

Oczy są ciemnobrązowe.

Gończy austriacki to średniej wielkości pies o mocnym i wydłużonym ciele. Czaszka jest szeroka, potylica słabo widoczna, stop dobrze zaznaczony. Oczy są przejrzyste, bez czerwonej spojówki widocznej w rogu oka. Uszy są średniej wielkości, niezbyt szerokie, wysoko osadzone, zaokrąglone na końcach, zwisające i przylegające do policzków. Pies ma długi ogon, który zwęża się stopniowo, jest lekko zakrzywiony, a w spoczynku zwisa. Od spodu sierść tworzy niezbyt twardy pędzel.

Gończy austriacki jest przyjaźnie nastawiony do swoich bliskich i często spotykanych osób.

Przepada za zabawami związanymi z szukaniem i tropieniem. Jak każdy pies gończy, ma doskonały węch.

Gończy austriacki jest bardzo żywy i aktywny, ale potrafi dostosować się do domowego rytmu, jeśli zaspokoimy jego potrzeby.

Pies tej rasy jest wszechstronny i może polować na różne rodzaje zwierzyny. To niezawodny pomocnik w pracy.

Dzięki swoim zdolnościom do pracy w wysokich górach i na równinie gończy austriacki ceniony jest jako pies gończy i posokowiec. Ma doskonały węch i świetnie sprawdza się jako tropiciel zajęcy i lisów.

Gończy austriacki jest dość zdystansowany wobec obcych, ale nie bojaźliwy czy agresywny. Potrzebuje czasu na obserwację i analizę sytuacji.

To niezwykle niezależny pies, szczególnie podczas pracy.

Zwierzak ten może zostawać sam wyłącznie wówczas, gdy przyzwyczaimy go do tego w młodym wieku w stopniowy i pozytywny sposób.

Mimo silnego temperamentu gończy austriacki jest posłuszny i pojętny. 

Nie należy jednak traktować go brutalnie, bo odznacza się dużą wrażliwością. W takim wypadku szybko przestanie darzyć nas zaufaniem.

Pies ma mocny głos, którego intensywnie używa podczas pracy.

Jeśli otoczenie naszego pupila nie jest zabezpieczone i ma on za mało spacerów, a jego potrzeby związane z tropieniem nie są zaspokojone, mogą zdarzać się ucieczki.

Nuda może spowodować u tego aktywnego psa zachowania destrukcyjne.

Gończy austriacki jest bardzo pojętny, ale przysmaki przydadzą się, by pozytywnie wzmocnić odpowiednie zachowania.

Pies tej rasy potrzebuje czasu na adaptację, ale jest dość przyjaźnie nastawiony do nowo poznawanych osób, nie nadaje się więc na stróża.

To dobry wybór dla młodego myśliwego lub osób niemających doświadczenia z psami, ale uprawiających sport. Gończy austriacki jest bowiem jednocześnie żywy, wytrzymały, aktywny, posłuszny i czuły.

Pies tej rasy nie nadaje się do miejskiego życia w mieszkaniu. Potrzebuje przestrzeni do swobodnego biegania. Najlepszym miejscem będzie dla niego wieś.

To mocny i wytrzymały pies. Potrzebuje dużo ruchu na co dzień. 

Jeśli nasz pupil nie poluje, konieczne będą aktywności takie jak canicross, dog dancing, flyball czy tropienie.

Dzięki średnim rozmiarom gończy austriacki może bez większych trudności towarzyszyć właścicielom w podróży, ale wymaga odpowiedniej socjalizacji w młodym wieku.

Instynkt myśliwski może sprawić, że pies potraktuje kota jako potencjalną ofiarę, zatem wspólne mieszkanie tych zwierzaków wydaje się raczej niemożliwe.

Gończy austriacki może dogadać się z innymi psami, jeśli zadbamy o jego odpowiednią socjalizację od młodego wieku.

Pies lubi towarzystwo dzieci, z którymi chętnie się bawi.

Młodzi, wciąż aktywni emeryci sprawdzą się jako właściciele psa tej rasy.

Utrata sierści jest umiarkowana.

13 lat

Gończy austriacki jest wytrzymały, rzadko choruje i żyje dość długo.

Podczas upałów należy ograniczyć aktywność naszego pupila.

Jeśli pies żyje na zewnątrz, potrzebuje schronienia w zimie.

To pies o wysportowanej sylwetce, który nie będzie przybierał na wadze, o ile zaspokoimy jego potrzeby.

Rasa ta nie ma szczególnych problemów ze zdrowiem.

Za przodków rasy uznaje się celtyckie psy myśliwskie. Jak w przypadku wielu starych ras, brak jest dowodów na jej istnienie w źródłach starszych niż z XIX wieku, ponieważ hodowla nie podlegała wtedy jeszcze żadnym regulacjom.