Gończy tyrolski

Płowa, czarna i podpalana lub trójbarwna.

Krótka, gęsta i dość gruba, z podszerstkiem.

Ciemnobrązowe

Gończy tyrolski to średnich rozmiarów pies o dość mocnym kośćcu. Oczy są duże, niezbyt głęboko osadzone. Uszy szerokie, osadzone wysoko i zaokrąglone na końcach. Ogon mieści się wysoko i sięga co najmniej końca stawu skokowego. Noszony wysoko, gdy pies jest podekscytowany.

To dobry towarzysz przywiązany do rodziny, ale bardzo niezależny.

W przypadku tej rasy najlepiej sprawdzą się zabawy kładące nacisk na bodźce węchowe.

To zrównoważony pies, który potrafi zachowywać się spokojnie w domu, ale podczas pracy jest niezwykle zaangażowany.

Gończy tyrolski jest wszechstronny, pewny siebie i doskonale sprawdza się jako pomocnik przy pracy.

To idealny pies do polowania w trudnym terenie. Ma doskonały węch, świetny zmysł orientacji i wytrzymałość, dzięki której może sam podążać za zwierzyną.

Gończy tyrolski zachowuje czujność w stosunku do nieznanych sobie osób.

To bardzo niezależna rasa.

Pies ten nie boi się samotności, zwłaszcza jeśli od młodego wieku przyzwyczaimy go do spokojnego znoszenia nieobecności właścicieli.

Gończy tyrolski bywa uparty i nie jest wzorem posłuszeństwa. By uzyskać dobre efekty, konieczna będzie cierpliwość, wytrwałość, konsekwencja i łagodność. 

Psa należy jak najszybciej nauczyć przychodzenia na zawołanie, by zachować nad nim kontrolę. 

Jak wiele psów gończych, ten również głośno szczeka przy pracy.

Niesamowity węch psa sprawia, że z pewnością ruszy on za tropem, jeśli jego otoczenie nie będzie zabezpieczone.

Jak u wszystkich psów pracujących, nuda może spowodować destrukcyjne zachowania.

Gończego tyrolskiego trudno nazwać posłusznym, ale na szczęście jest bardzo łakomy. Można więc łatwo nagrodzić go podczas szkolenia.

Dzięki naturalnej nieufności wobec obcych pies ten jest dobrym stróżem i psem alarmującym.

Nowicjusze mogą nie dać sobie rady z tym uparciuchem, ale to świetny wybór dla młodego myśliwego.

Nie jest to pies stworzony do miejskiego trybu życia, a tym bardziej do mieszkania. Potrzebuje on przestrzeni, by swobodnie biegać. 

To pies pracujący, który do dobrego samopoczucia potrzebuje dużo ruchu. Najlepiej sprawdzi się właściciel lubiący sport, z którym pies będzie mógł uprawiać aktywność taką jak canicross, szczególnie jeśli nie poluje. 

Dzięki średnim rozmiarom pies może towarzyszyć swoim właścicielom w podróży, ale konieczna będzie odpowiednia socjalizacja, by spokojnie znosił zmiany otoczenia.

Silny instynkt myśliwski psa utrudnia, a nawet uniemożliwia współżycie z innym, zwłaszcza niewielkim gatunkiem. 

Gończy tyrolski może mieszkać ze swoimi współbraćmi, jeśli przyzwyczaimy go do tego w młodym wieku i zadbamy o właściwą socjalizację.

Pies ten jest dość łagodny i cierpliwy wobec dzieci, ale muszą one szanować jego niezależne usposobienie i zostawić go w spokoju, gdy tego potrzebuje.

Ten aktywny, dynamiczny i uparty pies nie nadaje się na towarzysza dla starszych osób.

Linienie u tej rasy jest umiarkowane.

11 -13 lat

Gończy tyrolski to wytrzymały pies.

Podczas upałów należy ograniczyć aktywność naszego pupila.

Podwójna szata zapewnia psu dobrą ochronę przed zimnem.

Pies ten ma wielki apetyt, konieczne jest kontrolowanie jego diety, by nie doprowadzić do nadwagi.

Rasa nie jest podatna na żadne szczególne problemy ze zdrowiem.

Rasa ta pochodzi od celtyckich psów gończych i była wykorzystywana do polowań już w 1500 r. przez cesarza Maksymiliana I. Właściwa hodowla rasy rozpoczęła się w Tyrolu ok. 1860 roku, a oficjalnie uznano ją w roku 1908.