Kerry blue terier

Dopuszczalne są wszystkie odcienie niebieskiego.

Długa, miękka, falująca i obfita.

Ciemnoorzechowy.

Kerry blue terrier to dobrze zbudowany, zwarty i zgrabny pies o klasycznym wyglądzie i usposobieniu teriera. Jest proporcjonalny i umięśniony. Głowa jest długa, proporcjonalnie szczupła, z lekko zaznaczonym stopem i płaską czaszką. Kufa i szczęki są mocne, głębokie i solidne. Oczy powinny być jak najciemniejsze, małe lub średnie. Uszy mają kształt litery V i są skierowane do przodu. Ogon wysoko osadzony, prosty i noszony do góry.

To dobry, wierny i łagodny towarzysz, który zachował jednak mocny charakter teriera.

Zabawa to dobry sposób, by nauczyć kerry blue podstaw dobrego zachowania.

Mimo dużego zapotrzebowania na ruch pies w domu zachowuje się dość spokojnie.

Swoją świadczącą o inteligencji wszechstronność kerry blue terrier zawdzięcza domieszce krwi owczarków. Może wykonywać różne zadania, np. służyć jako pies policyjny.

Jako terier kerry blue ma rozwinięty instynkt tropienia, w przyszłości używano go zresztą do polowań na wydry, borsuki i inne szkodniki. Obecnie znany jest głównie jako pies do towarzystwa.

By kerry blue terrier nie stał się agresywny, potrzebna jest odpowiednia socjalizacja. Ten czujny i pewny siebie pies może bowiem zachowywać się groźnie wobec obcych.

Jak wiele terierów, kerry blue bywa niezależny i uparty, ale jeśli nawiążemy z nim odpowiednią relację, okaże się wiernym i czułym psem.

Jeśli pies był od małego przyzwyczajany był do samotności w stopniowy sposób, może wytrzymać kilkugodzinną nieobecność właścicieli. 

Pies ten jest bardzo inteligentny i łatwo się szkoli, ale jako terier nie odznacza się zbytnim posłuszeństwem. Bywa uparty, ale stanowcze, wczesne i konsekwentne szkolenie pozwala temu zaradzić.

Kerry blue terrier szczeka bardzo mało.

Jeśli pies ma za mało spacerów, a teren przy domu nie jest ogrodzony, może uciekać.

W przypadku zbyt małej stymulacji fizycznej lub umysłowej kerry blue może niszczyć otoczenie.

Smakołyki to dobra pomoc przy szkoleniu tego uparciucha.

Kerry blue wykorzystywany był podczas wojny do pilnowania obozów więźniów. Jego niebieski kolor współgra z nocnym stróżowaniem.

Obecnie nie pozwoli nikomu wejść do domu, jeśli jego pan jest nieobecny.

Najlepiej jeśli pies jest prowadzony przez znawców rasy i ogólnie charakteru terierów.

Pies może mieszkać zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Jest w stanie żyć w mieszkaniu, jeśli zapewnimy mu regularne spacery, jednak idealnym miejscem do życia jest dla niego wieś. 

Kerry blue zawsze jest gotów na spacer. To dobry towarzysz dla osób prowadzących sportowy tryb życia. Świetnie radzi sobie w agility.

Dzięki średnim gabarytom pies ten może bez większych problemów podróżować z właścicielami, ale w przypadku publicznych środków transportu konieczna jest odpowiednia organizacja.

Porozumienie kerry blue z kotem to nic pewnego. Najlepiej jeśli obydwa zwierzęta wspólnie dorastają.

Jak każdy szanujący się terier kerry blue może walczyć z innymi psami (dotyczy to głównie samców).

By współżycie było harmonijne i bezpieczne, dzieci muszą nauczyć się traktować zwierzę z szacunkiem. 

Ten aktywny, ale jednocześnie dość spokojny pies nadaje się dla starszych, lecz wciąż dynamicznych osób.

Utrata sierści jest umiarkowana.

14 lat.

To wytrzymały i długowieczny pies.

Psa tej rasy należy chronić przed upałem.

W zimowe noce lepiej by nasz pupil nocował w domu.

Rasa ta nie jest narażona na nadwagę.

• choroby serca,
• zwichnięcie rzepki,
• zanik móżdżku.

Rasa ta została oficjalnie uznana w 1920 roku, ale w Irlandii jej przedstawiciele pojawiali się na wystawach już w 1987 r. Pochodzi prawdopodobnie z selekcji opartej na kolorze rasy irish soft coated wheaten terrier. Tezę tę potwierdza miękka i jedwabista faktura sierści obydwu ras.