Mudi

Płowa, czarna, niebieska marmurkowa, w kolorze popiołu, czekoladowa lub biała.

Krótka, prosta i gładka, bardzo pofalowana lub kędzierzawa, gęsta i lśniąca.

Jak najciemniejsze. U osobników marmurkowych mogą być dwukolorowe.

Mudi to średniej wielkości pies pasterski o energicznym temperamencie przejawiającym się w jego żywych ruchach przy każdej prędkości. Głowa jest wydłużona i wąska. Oczy są lekko skośne, owalne, z dobrze przylegającymi powiekami. Uszy wysoko osadzone, stojące, spiczaste, w kształcie litery V i bardzo ruchliwe. Ogon osadzony średnio wysoko i skierowany do dołu.

To oczywiście pies pracujący, ale doskonale sprawdzi się także jako pies do towarzystwa, który często przywiązuje się bardziej do jednego członka swojej grupy społecznej.

Psom tej rasy powinniśmy zaproponować przede wszystkim psie dyscypliny sportowe. Przy odpowiednim treningu świetnie poradzą sobie w agility.

Mudi jest stale pobudzony i potrzebuje ciągłej aktywności.

To uważny, żywy, pracowity i bardzo czujny pies. Świetnie sprawdzi się jako pomocnik przy pracy.

Mudi został wyselekcjonowany do walki ze szkodnikami, można wykorzystywać go do polowania na dziki.

Mimo swojego dobrego charakteru pies ten jest dość zaborczy i nie lubi, gdy zbliża się ktoś, kogo nie zna. Ze względu na instynkt obronny potrzebuje czasu, by przeanalizować sytuację.

Owczarek węgierski jest dość podległy swojemu panu, do odpowiedniego rozwoju potrzebuje jego obecności.

Pies ten nie lubi zostawać sam, zdecydowanie woli towarzystwo bliskich.

Mudi jest bardzo inteligentny, ze względu na ogromny entuzjazm do pracy łatwo i przyjemnie się go szkoli. Szybko rozumuje i mimo silnego charakteru nie jest uparty.

Mudi szczeka dużo, ale łatwo można nauczyć go kanalizowania energii.

Pies ten nie ma natury uciekiniera, ale jeśli nie zapewnimy mu odpowiedniej dawki ruchu, może wybrać się na samodzielną wędrówkę.

Nie należy zostawiać tego energicznego zwierzaka zbyt długo samego, bo znudzony może niszczyć otoczenie.

Przysmaki i zabawy to dobra motywacja dla mudiego. W ten sposób możemy wzmocnić jego dobre zachowanie.

Mudi jest czujny i sprawdzi się również jako pies stróżujący dzięki silnemu instynktowi obronnemu.

To dobry wybór na pierwszego psa, ale przyszli właściciele powinni być świadomi, że rasie tej trzeba poświęcić dużo czasu.

Według wzorca mudi nadaje się do życia w mieszkaniu dzięki sierści łatwej w pielęgnacji. Pamiętajmy jednak, że pies pracujący, bez względu na rodzaj sierści, potrzebuje przede wszystkim codziennej stymulacji i w żadnym wypadku nie można zamykać go na cały dzień.

By utrzymać równowagę, mudi potrzebuje licznych bodźców fizycznych i umysłowych. To pies pasterski, który musi się dużo ruszać i mieć poczucie, że jest potrzebny.

Ze względu na średnie rozmiary i posłuszeństwo pies bez problemu może wszędzie towarzyszyć swojemu panu.

To wyjątkowo towarzyski pies. Mimo instynktu myśliwskiego potrafi odróżnić domowe zwierzę od dzikiego, które może być potencjalnym szkodnikiem.

Szczeniak musi oczywiście przyswoić sobie psie kody komunikacyjne, ale socjalizacja nie powinna sprawiać trudności, a psy mogą mieszkać razem.

To świetny pies dla rodziny, łagodny i cierpliwy wobec dzieci.

Ze względu na swoją energię i duże zapotrzebowanie na ruch rasa ta nie nadaje się dla osób prowadzących siedzący tryb życia.

Utrata sierści jest umiarkowana.

Około 13 lat.

Mudi jest wytrzymały i rzadko choruje.

Dobrze znosi wysokie temperatury.

Jeśli pies mieszka na zewnątrz, w zimie dobrze zapewnić mu schronienie lub nocleg w domu.

Dzięki codziennej aktywności pies nie ma skłonności do nadmiernego przybierania na wadze.

Mudi nie jest specjalnie narażony na żadną konkretną chorobę.

Wydaje się, że rasa powstała samoistnie na Węgrzech na przełomie XIX i XX wieku, a następnie została utrwalona przez pasterzy, którzy docenili jej naturalny instynkt chronienia stada.