Elkhund szary

Szara we wszystkich odcieniach lub czarna błyszcząca.

Półdługa, gruba, gęsta, twarda, z miękkim podszerstkiem.

Ciemnobrązowe.

Elkhund to średniej wielkości szpic (odmiana czarna ma zazwyczaj nieco lżejszy kościec niż szara) o zwartym i krótkim tułowiu. Czaszka jest szeroka między uszami, stop wyraźnie zaznaczony, kufa umiarkowanie długa i zwężająca się w kierunku nosa. Oczy mają szczery, nieustraszony i przyjacielski wyraz. Uszy są spiczaste, wysoko osadzone, wyprostowane i sztywne, choć bardzo ruchome. Ich długość przekracza nieco szerokość u nasady. Kończyny są silne i idealnie proste, zaś tułów krótki z szerokim grzbietem i prosty od kłębu do nasady ogona. Ogon wysoko osadzony, zwinięty nad grzbietem, nie może być noszony z boku.

Mimo swego niezależnego usposobienia elkhund jest przyjaźnie nastawiony do spotykanych na co dzień osób.

Pies tej rasy uwielbia zabawy pobudzające jego intelekt i zdolności fizyczne. Pozwalają one na pozytywne wzmocnienie podczas szkolenia i stworzenie silnej relacji z właścicielem.

Elkhund jest energiczny i bardzo aktywny. To doskonały kompan dla osób uprawiających sport.

Pies ten potrafił przystosować się przez wieki do trybu życia swoich opiekunów i obecnie potrafi współpracować, o ile zadbamy o jego potrzeby.

Elkhund przez stulecia wykorzystywany był do polowania na łosie, a później też na jelenie, sarny i wilki.

Elkhund szary jest bardzo nieufny wobec nieznanych sobie osób, a jeśli nie przeszedł odpowiedniej socjalizacji, może być trudny do opanowania.

Jak wszystkie nordyckie rasy, ta również jest bardzo niezależna.

Elkhund świetnie znosi samotność. Nieobecność właścicieli mu nie przeszkadza, może w tym czasie pełnić rolę stróża.

Ten nordycki pies ma silny charakter, nad którym trzeba zapanować. Jego właściciel musi mieć doświadczenie, by poradzić sobie z upartym usposobieniem swojego pupila. 

Niezależna natura psa nie ułatwia nauki nawet podstawowych poleceń. Szkolenie trzeba więc rozpocząć jak najwcześniej, musi być ono stanowcze, sprawiedliwe, konsekwentne i przyjazne.

Gdy elkhund zauważy ofiarę, zaczyna mocno szczekać. To samo robi, by zwrócić na siebie uwagę właściciela.

Silny instynkt myśliwski skłania psa do ucieczki, gdy tylko nadarzy się okazja.

Nuda i bezczynność mogą spowodować u tej aktywnej i energicznej rasy zachowania destrukcyjne. Elkhund nigdy nie powinien być wykorzystywany wyłącznie jako pies do towarzystwa.

Przysmaki w formie nagrody za dobre zachowanie to absolutne minimum, bowiem konieczne jest znalezienie innych źródeł motywacji, by skłonić zwierzę do współpracy.

Elkhund szary ma duży instynkt obronny i potrafi zachować się groźnie, gdy jego bliscy znajdą się w niebezpieczeństwie.

Na pierwszego psa lepiej wybrać bardziej związaną z człowiekiem rasę o mniej silnych instynktach.

Pies ten nie jest stworzony do życia w mieszkaniu ani w mieście. Powinien mieszkać na wsi, a teren należy dobrze ogrodzić.

Elkhund świetnie sprawdzi się jako kompan osób uprawiających sport, ponieważ jest bardzo wytrzymały, odważny i energiczny. 

By zachować równowagę, potrzebuje stymulacji fizycznej i umysłowej.

Ze względu na średnie rozmiary pies może podróżować z właścicielami, ale konieczna będzie odpowiednia socjalizacja i szkolenie, by potrafił zachować się w nowym otoczeniu.

Ze względu na rozwinięty instynkt myśliwski pies ten nie jest w stanie spokojnie mieszkać z kotem.

Pies może mieszkać ze swoimi współbraćmi, jeśli przyzwyczaimy go do nich od młodego wieku, zapewniając mu regularne i pozytywne spotkania.

Elkhund jest w stanie znieść obecność dzieci, ale muszą one szanować jego spokój, bo pies może stracić cierpliwość, jeśli jest zbyt napastowany.

Rasa ta nie nadaje się dla starszych osób.

Utrata sierści jest umiarkowana.

13 lat.

Elkhund to wytrzymały pies o doskonałym zdrowiu.

Jest on bardziej wytrzymały na zimno niż na gorąco, źle znosi wysokie temperatury.

Gęsta sierść i podszerstek zapewniają psu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią.

Rasa ta nie ma skłonności do nadwagi.

Elkhund nie jest podatny na żadne choroby.

Psy tej rasy pochodzą z tajgi, czyli wielkich norweskich lasów pośród jezior i rzek. Wykopaliska archeologiczne z epoki kamienia zawierają skamieniałe szkielety psów niezwykle podobnych do elkhunda. Ten sam typ psa towarzyszył wikingom.