Jindo

Rudopłowa, biała, czarna, czarna podpalana, wilczasta i pręgowana.

Półdługa,  s zorstka z  miękkim i gęstym podszerstkiem. 

Ciemnobrązowe

Jindo to średnich rozmiarów pies o proporcjonalnej sylwetce. Ma trójkątne i bardzo żywe oczy, dość małe w stosunku do głowy. Uszy są średniej wielkości, trójkątne, grube, idealnie proste, lekko skierowane do przodu, w jednej linii z tylną krawędzią szyi. Ogon osadzony dość wysoko, sierpowaty lub zwinięty, ale nie za mocno. Koniec powinien dotykać grzbietu lub boku. Nie powinien się kołysać, gdy pies jest  w ruchu.

To pierwotna, mało wylewna rasa, która zachowuje dystans w stosunku do obcych, ale jest mocno przywiązana do swojej rodziny.

Jindo szybko nudzi się zabawą.

Pies ten jest dość spokojny w domu i potrafi zachowywać się cicho.

Jindo ma bardzo rozwinięty zmysł orientacji. Dzięki wyjątkowym zdolnościom często wykorzystywany jest w swojej ojczyźnie przy pracy policji.

Pies ten ma silny instynkt myśliwski, który należy jak najszybciej opanować.

Jindo jest zdystansowany wobec obcych, nie lubi ich pieszczot i niełatwo obdarza zaufaniem.

Jak wiele ras pierwotnych, ta również jest niezwykle niezależna i samodzielna.

Ten niezależny i mało towarzyski pies bez problemu radzi sobie z nieobecnością właścicieli. Możemy zaproponować mu zabawki, które umilą mu czas spędzony w samotności.

To pies jednego pana. Jeśli nawiążemy z nim bliską relację, możemy uzyskać doskonałe efekty.

Jindo może szczekać, by poinformować o wtargnięciu na jego terytorium.

Ze względu na instynkt myśliwski pies może łatwo uciekać, by ruszyć za tropem. Jego otoczenie musi więc być dobrze zabezpieczone.

Bezczynność może spowodować u tej rasy destrukcyjne zachowania.

Przysmaki przydadzą się, by wzbudzić zainteresowanie naszego pupila podczas szkolenia.

Naturalna nieufność psa wobec obcych czyni z niego świetnego stróża. W razie potrzeby potrafi też zachować się odstraszająco.

Na pierwszego psa lepiej wybrać bardziej posłuszną i towarzyską rasę.

Pies ten może żyć w mieszkaniu wyłącznie w sytuacji, gdy zapewniamy mu kilka spacerów dziennie.

Jindo jest typem sportowca. Najlepiej sprawdzą się dynamiczne i dyspozycyjne osoby, które zaspokoją jego potrzeby. Świetnie sprawdzą się wszelkie sporty pociągowe.

Jindo jest średnich rozmiarów i może towarzyszyć swoim właścicielom wszędzie, ale konieczna jest odpowiednia socjalizacja, by spokojnie znosił on zmiany otoczenia.

Silny instynkt myśliwski psa utrudnia współżycie z małymi zwierzętami, takimi jak koty.

Jindo niezbyt lubi inne zwierzęta, dotyczy to zwłaszcza samców.

Wyłącznie dzieci potrafiące szanować zwierzę i zostawić je w spokoju mogą mieszkać razem z tą niezależną, pierwotną rasą.

Starsze osoby powinny wybierać posłuszniejsze rasy, bardziej nadające się do towarzystwa.

W okresie linienia jindo traci bardzo dużo sierści.

Pies rasy jindo żyje około 12 lat.

Jindo to wytrzymały, pierwotny pies.

Podczas upału psu należy zapewnić schronienie.

Pies ten bez problemu może żyć na zewnątrz, bo podwójna sierść chroni go przed złą pogodą.

Jindo nie ma problemów z nadwagą, o ile zaspokajamy jego zapotrzebowanie na ruch.

Rasa ta nie cierpi na żadne szczególne choroby.

Brakuje pisemnych źródeł dotyczących pochodzenia rasy, ale wielu znawców zgadza się, że od wieków istniała ona na wyspie Jindo położonej na południowym wschodzie Półwyspu Koreańskiego. Uważa się ją za rdzenną rasę tego regionu.