Karelski pies na niedźwiedzie

Czarna (matowa lub z brązowym odcieniem) z białymi znaczeniami. 

Półdługa, twarda i prosta z miękkim i gęstym podszerstkiem

Brązowe. 

Karelski pies na niedźwiedzie jest psem średnich rozmiarów, silnym, o nieco wydłużonej sylwetce. Ma gęste futro i żywe spojrzenie. Uszy są proste, średnich rozmiarów, zaokrąglone na końcach. Oczy są małe. Głowa w kształcie stożka z lekko wypukłym czołem, lekko ukośny stop, łuki brwiowe słabo zaznaczone, prosta bruzda nosowa. Pies ma żywą sylwetkę, szeroką klatkę piersiową i pionowe kończyny. Średniej długości ogon zawija się w łuk. Najbardziej pożądany jest pełny łuk.

Rosyjski pies na niedźwiedzie jest czuły dla członków swojej rodziny, ale jest to pies jednego pana.

Lubi zabawy, które pobudzają wszystkie zmysły.

Pies ten potrafi zachowywać się spokojnie w domu wyłącznie wówczas, gdy jego potrzeby są zaspokojone.

To doskonały pomocnik w pracy, bo do polowania wykorzystuje wszystkie zmysły.

W swojej ojczyźnie karelski pies na niedźwiedzie wykorzystywany był do polowania na niedźwiedzie i łosie. Ma wyjątkowo rozwinięty węch i doskonały wzrok. 

Pies ten nigdy nie jest agresywny, ale może okazywać dystans i nieufność nieznanym sobie osobom. 

To dość niezależny pies, który potrzebuje jednak regularnych kontaktów z właścicielem.

Rosyjski pies na niedźwiedzie może zostawać sam, jeśli zaspokoimy wcześniej jego potrzeby. W tym czasie pełni rolę stróża. 

Jak wszystkie północne rasy, pies ten nie jest posłuszny ani łatwy do wyszkolenia. To zwierzę niezależne i uparte. Przeważnie reaguje na polecenia tylko jednej osoby. Współpracuje wyłącznie wtedy, gdy zachowujemy się wobec niego konsekwentnie, stanowczo i z szacunkiem.

Wymaga on doświadczonego właściciela, który nie stosuje przemocy. 

Karelski pies na niedźwiedzie szczekaniem informuje o obecności zwierzyny lub intruza.

Instynkt myśliwski psa sprawia, że z pewnością ruszy on za tropem, jeśli jego otoczenie nie będzie zabezpieczone. Jednak dzięki doskonałemu zmysłowi orientacji bez problemów potrafi wrócić do domu.

Bezczynność może spowodować u tej rasy zachowania destrukcyjne.

Jako że szkolenie karelskiego psa na niedźwiedzie nie jest łatwe, przysmaki to dobre źródło motywacji do współpracy.

Pies ten wykorzystuje swoje zmysły, by przewidzieć przybycie nieznajomej osoby. To doskonały pies stróżujący, którego trudno zmylić. Jest niezwykle lojalny i obronny, za swojego pana jest w stanie oddać życie.

Podobnie jak inne rasy nordyckie, ta również nie powinna być wybierana wyłącznie ze względu na swój wygląd. Należy dobrze zapoznać się z jej charakterem i trudnościami związanymi z posiadaniem inteligentnego i niezależnego psa.

Pies ten nie jest stworzony do życia w mieszkaniu. Może mieszkać wewnątrz (na przykład w domu na wsi), ale potrzebuje dużo przestrzeni, ogrodu i długich codziennych spacerów. 

Karelski pies na niedźwiedzie jest pełen energii i potrzebuje stymulacji (fizycznej, umysłowej i węchowej), by zachować równowagę fizyczną i psychiczną.

Jego właściciel powinien uprawiać sport i mieć dużo czasu.

Dzięki swoim gabarytom pies może towarzyszyć swoim właścicielom w podróżach, ale wymaga to wcześniejszej socjalizacji i szkolenia, by umiał dostosować się do zmian otoczenia.

Silny instynkt drapieżcy uniemożliwia psu mieszkanie razem z kotem.

Ze względu na silny charakter pies ten nie zawsze toleruje swoich współbraci, zwłaszcza nieznajomych i wkraczających na jego terytorium.

Pies zachowuje się dość łagodnie w stosunku do dzieci, pod warunkiem, że odnoszą się do niego z szacunkiem.

Pies ten nie nadaje się dla osób prowadzących siedzący tryb życia.

Utrata sierści jest umiarkowana.

To wytrzymały pies, który rzadko choruje.

Karelski pies na niedźwiedzie jest dość odporny, ale ze względu na swoje pochodzenie nie jest przyzwyczajony do wysokich temperatur.

Podwójna sierść zapewnia mu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią. Pies może bez problemów żyć na zewnątrz. 

Karelski pies na niedźwiedzie nie ma skłonności do nadwagi.

Rasa nie jest podatna na żadne szczególne problemy ze zdrowiem.

To bardzo stara rasa, która powstała w Karelii na granicy rosyjsko-fińskiej, nad jeziorem Ładoga. Następnie została wyselekcjonowana w 1935 roku i uznana przez fiński Kennel Club, który nadał jej obecną nazwę. Została ona wybrana z przyczyn politycznych, ponieważ Karelia została podzielona między Finlandię i Rosję, w związku z czym Finowie nie chcieli podkreślać fińskiego pochodzenia rasy. Następnie Rosja również uznała rasę, po czym zmieniła zdanie, postanawiając uznawać wyłącznie rasy rdzenne. W rzeczywistości Rosjanie uznali łajkę karelo-fińską, która jest odpowiednikiem karelskiego psa na niedźwiedzie.