Nagi pies peruwiański
Inne nazwy: Perro sin pelo del Peru
Nagi pies peruwiański to dość nieufny, spokojny pies, mocno przywiązany do swojej rodziny. Istnieje w trzech odmianach: dużej, średniej i małej. Nie jest tak niezależny jak inne pierwotne rasy, ponieważ przez stulecia pełnił rolę psa do towarzystwa. Inkowie uważali, że ma właściwości lecznicze, a także składali psy w ofierze.
Podstawowe informacje o nagim psie peruwiańskim
Długość życia :
Charakter :
Lubiący zabawę InteligentnyRozmiar :
Pochodzenie i historia
Niektórzy twierdzą, że nagi pies peruwiański został sprowadzony do Peru przez chińskich imigrantów. Według innych pochodzi on z Afryki. Możliwe również, że przybył do Ameryki przez Cieśninę Beringa wraz z imigrantami z Azji. W każdym razie jest to bardzo stara rasa. Jej wizerunki znaleźć można na ceramice cywilizacji przedinkaskich (Vicus, Mochica, Chancay) z lat 300 p.n.e. do 1400 n.e.
Klasyfikacja FCI
Grupa FCI
Grupa 5 - Szpice i psy w typie pierwotnym
Sekcja
Sekcja 6 : psy ras pierwotnych
Wygląd
Wielkość dorosłego osobnika
Suka : pomiędzy 25 i 65 cm
Pies : pomiędzy 25 i 65 cm
Waga
Suka : pomiędzy 4 i 30 kg
Pies : pomiędzy 4 i 30 kg
Maść
Dopuszczalne są wszystkie odcienie czerni, od łupkowo-czarnego do szaro-czarnego. Akceptowane są również odcienie szarości oraz brązu, od ciemnobrązowego po jasny blond. Mogą być one jednolite lub z czerwonawymi łatami na całym ciele.
Rodzaj szaty
Brak włosów. Dopuszczalna jest niewielka ilość włosów na głowie, na końcach kończyn i ogonie oraz pojedyncze włosy na grzbiecie.
Kolor oczu
Od czarnego po żółty.
Opis
Nagi pies peruwiański jest elegancki i szczupły. Jego wygląd kojarzy się z szybkością, siłą i harmonią, nie powinien być ociężały. Oczy mają czujny i inteligentny wyraz. Powinny być średniej wielkości, nieco migdałowego kształtu, ani zbyt głęboko osadzone, ani wyłupiaste. Uszy muszą być stojące, gdy pies czuwa, w spoczynku kładą się ku tyłowi. Nisko osadzony, gruby u nasady ogon stopniowo zwęża się ku końcowi.
Ciekawostki
Pies ten niemal nigdy nie ma pełnego uzębienia.
Przodkowie nagiego psa peruwiańskiego byli wykorzystywani do pilnowania plantacji orchidei, stąd zyskał również nazwę „Peruvian Inca Orchid”, co można przetłumaczyć jako „peruwiańska orchidea Inków".