Eurasier

Dopuszczalne są wszystkie kolory umaszczenia, z wyjątkiem czystej bieli i koloru brązowego. Niepożądane są również białe łaty.

Sierść jest średniej długości.

Włos okrywowy luźno leży na tułowiu psa, nie jest przygnieciony. W zależności od umiejscowienia jest krótki lub półdługi. Podszerstek jest gęsty.

Oczy są ciemne.

Eurasier jest psem średniej wielkości, o budowie bardziej prostokątnej niż kwadratowej. Jego głowa przypomina głowę wilka, ma kształt stożka. Uszy są stojące, średniej wielkości, czaszka płaska z wyraźną bruzdą czołową. Oczy są ciemne, niezbyt głęboko osadzone, kształtem zbliżone do migdała. Kończyny mocne, dobrze umięśnione i idealnie proste. Ogon zwisa, kiedy pies odpoczywa, a gdy jest w ruchu, nosi go zawinięty nad grzbietem.

Eurasier, który przed ostatecznym zdefiniowaniem rasy znany był także jako „wilczy chow”, wykazuje duże przywiązanie do swojej rodziny, nie jest jednak natrętny wobec jej członków.

Szczeniaki eurasiera są bardzo wesołe i figlarne, a ich szkolenie przez zabawę będzie przyjemnym doświadczeniem zarówno dla psa, jak i właściciela. Psy dorosłe, choć pozostają dość przyjacielskie, zachowują pewną rezerwę.

Eurasier jest psem spokojnym i zrównoważonym, który może jednak zwracać na siebie uwagę i domagać się zaangażowania ze strony opiekuna, jeśli jego potrzeby ruchowe nie zostaną zaspokojone. 

Eurasier to pies inteligentny, który poprawnie i szybko wykonuje polecenia swojego pana i który lubi demonstrować swoje umiejętności – robi to z dumą oraz elegancją.

Oficjalny wzorzec psa rasy eurasier wskazuje, że pies ten jest pozbawiony instynktu łowieckiego.

Eurasier jest psem towarzyskim, podchodzi jednak z dużą ostrożnością do nieznajomych i potrzebuje czasu, by zaakceptować ich obecność. Nie ma wyraźnie rozwiniętego instynktu obronnego, ale ze względu na silne przywiązanie do swojej rodziny będzie dobrym obrońcą, choć nigdy agresywnym. Pozostaje nieufny wobec osób, których nie zna, a wobec gości w domu będzie zachowywał obojętność, dopóki nie zostaną mu we właściwy sposób przedstawieni.

Jako bliski krewny psów rasy chow-chow czy samojed eurasier jest dość niezależny, ale pozostaje blisko związany ze swoją rodziną i źle znosi wyłączenie z niej.

Eurasier nie lubi samotności i bardzo źle znosi rozłąkę ze swoją rodziną. Potrzebuje regularnego kontaktu z ludźmi ze swojego najbliższego otoczenia, dlatego w żadnym wypadku nie powinno się go trzymać na stałe poza domem. Z drugiej strony, jeśli od szczeniaka będzie stopniowo przyzwyczajany do pozostawania samemu w domu, może dobrze tolerować nieobecności pana, choć te i tak nie powinny być niepotrzebnie wydłużane.

Szkolenie tego psa nie wymaga nadmiernego wysiłku. Posiada szereg zalet, takich jak łagodność czy wrażliwość, które ułatwiają naukę. Lubi współpracować ze swoim przewodnikiem. Eurasier od szczeniaka powinien mieć zapewniony odpowiedni kontakt z innymi psami i ludźmi – umożliwi to jego odpowiednią socjalizację, ale z nią również nie powinno być żadnych trudności, gdyż ten wspaniały szpic z natury jest bardzo otwarty. Oczywiście jego naturalność i szczerość w kontaktach z innymi nie oznacza, że właściciel może spocząć na laurach. Szkolenie eurasiera warto podjąć wcześnie, kładąc nacisk na równowagę w jego relacjach z innymi psami.

Eurasier jest blisko spokrewniony z wilkiem, szczeka więc bardzo rzadko. Pod tym względem potrafi być niezauważalny.

Każdy pies, nawet taki, który nie ma rozwiniętego instynktu łowieckiego, może ulegać pokusie ucieczki. U eurasiera pokusa ta będzie tym silniejsza, im słabiej będą zaspokajane jego potrzeby ruchowe. Wskazane są spacery, które nie ograniczają się do przydomowego ogrodu.

Podczas pierwszych miesięcy życia figlarny i żywotny eurasier może powodować szkody w domu, zwłaszcza podczas nieobecności pana.

Eurasier potrafi kontrolować rytm swoich posiłków, ale mimo to nie powinno mu się pozostawiać jedzenia do dyspozycji, by nie przybrał na wadze. Jego apetyt można wykorzystać w procesie szkolenia, gdyż smakołyki będą dla psa świetną motywacją do nauki.

Choć eurasier nie jest psem agresywnym ani szczekliwym, potrafi odstraszyć intruza. Nieufny wobec obcych i blisko związany ze swoją rodziną, w obliczu zagrożenia donośnie szczeka, przez co jest dobrym psem obronnym.

Eurasier potrafi dostosować się do właścicieli prowadzących bardzo zróżnicowany tryb życia. Dzięki temu poszczególne okazy tej rasy mogą się bardzo od siebie różnić pod względem przyzwyczajeń, gdyż ich zachowanie zazwyczaj odzwierciedla charakter ich opiekunów. Jest idealny dla osób, które wcześniej nie miały w domu psa, zwłaszcza jeśli gustują w rasach wyglądem zbliżonych do wilka. Eurasier posiada wiele cech fizycznych typowych dla tych ras, przy jednocześnie dużo łagodniejszym charakterze.

Eurasier jest spokojny, zrównoważony oraz z natury bardzo towarzyski, potrafi się więc dobrze przystosować do życia w mieszkaniu, musi być jednak regularnie wyprowadzany na spacery, przynajmniej dwa razy dziennie. Bardzo dobrze będzie czuł się na wsi, w domu z ogrodem, ale dostęp do ogrodu nie powinien zastąpić długich spacerów. Poza tym należy pamiętać, że eurasier nie powinien mieszkać poza domem bez codziennego bliskiego kontaktu z domownikami. To pies, który musi mieć swoje miejsce w rodzinie i pozostawać z nią w bliskiej relacji, w przeciwnym razie nie będzie szczęśliwy.

Przesadą byłoby określić eurasiera mianem psa sportowego, gdyż jest dość powolny i delikatny. Mimo to nierzadko spotyka się okazy, które osiągają sukcesy w zawodach agility. Z podjęciem przez psa ewentualnej regularnej aktywności sportowej należy poczekać do osiągnięcia przez niego dojrzałości. Trzeba pamiętać, że nawet jeśli pies nie będzie intensywnie trenował, do rozwoju i szczęścia potrzebuje on codziennych spacerów na wolnej przestrzeni u boku swego przewodnika.

Jedynie wielkość eurasiera może być pewną niedogodnością przy transporcie tego psa. Jego wspaniały charakter oraz łatwość w dostosowywaniu się sprawiają, że z nieukrywaną radością towarzyszy swojemu opiekunowi w każdej podróży.

Eurasier żyje w zgodzie z kotami, nawet jeśli nie jest przyzwyczajany od szczeniaka do ich obecności. Łatwo dostosuje się do nowego członka rodziny, kimkolwiek by nie był. Trudniejsza do przewidzenia jest reakcja kota, dlatego zawsze należy mu zostawić drogę ewentualnej ucieczki, najlepiej na wyżej położone miejsce, aby nie podrapał psa, próbując się przed nim bronić. 

Eurasier, przez Anglosasów nazywany eurasianem, jest psem towarzyskim i co do zasady jest nastawiony przyjaźnie do wszystkich psów, które spotyka na swojej drodze, niezależnie od ich wielkości, wieku czy charakteru. To pies, który unika konfliktów. Jeśli spotka kolegę, u którego wyczuje oznaki wrogości, nie wyjdzie mu naprzeciw, odda się własnym zajęciom i nie będzie zwracał na niego uwagi. Nie należy jednak zaniedbywać jego socjalizacji, zdając się na jego naturalne pozytywne reakcje wobec innych psów. Eurasier potrzebuje interakcji z nimi od okresu szczenięctwa, by mógł rozwijać wrodzone umiejętności komunikacji.

Łagodny, cierpliwy i chętny do zabawy eurasian jest psem idealnym dla rodziny z dziećmi. Rodzice powinni jednak umieć zadbać o spokój swojego poczciwego i dobrodusznego pupila, ustanawiając reguły zabaw i dbając o ich przestrzeganie przez dzieci. 

Kilka przykładów:

• nie wolno niepokoić psa, kiedy jest w swoim legowisku,
• przed rozpoczęciem zabawy z psem należy zawsze poprosić rodzica o zgodę,
• nie wolno ciągnąć psa za sierść lub wsiadać na niego,
• należy odsunąć się od psa, gdy „uśmiecha się” (pokazuje zęby), warczy lub szczeka, itp.

Choć z pozoru masywny i silny, eurasian jest idealnym towarzyszem dla starszych ludzi. Ten łagodny i powściągliwy pies, który dodatkowo nie ma wygórowanych potrzeb ruchowych, potrafi dostosować się do trybu życia osób starszych. Co więcej eurasier ma silną potrzebę przebywania z ludźmi, doceni więc stałą obecność opiekuna w domu. Osoby prowadzące siedzący tryb życia będą jednak musiały skorzystać z pomocy innych, by raz na jakiś czas zapewnić psu dłuższy spacer.

Eurasier traci dużo sierści na wiosnę, w okresie linienia. W tym czasie wymaga codziennego szczotkowania, które pozwoli usunąć jak najwięcej martwych włosów.

Długość życia eurasiera szacuje się na 12 lat.

Eurasier cieszy się dobrym zdrowiem, głównie dzięki temu, że jest krzyżówką szczególnie odpornych ras. Choruje bardzo rzadko i jest długowieczny.

Eurasian nie cierpi bardzo z powodu wysokich temperatur, nie należy jednak pozostawiać go długo na słońcu. W trakcie upałów należy mu zapewnić stały dostęp do świeżej wody i zacienionego miejsca.

Grube futerko i gęsty podszerstek dobrze chronią eurasiera przed złą pogodą, zarówno przed zimnem, jak i wilgocią.

Eurasier nie jest psem, który lubi biegać, przy nieodpowiedniej diecie może więc szybko przybrać na wadze. Kontrola i odpowiednie zbilansowanie posiłków oraz codzienne spacery powinny mu pomóc wrócić do formy.

• Dysplazja biodra
• Jaskra pierwotna (generyczna choroba oczu)
• Dwurzędność rzęs (niedorozwój mieszka włosowego)
• Entropium (podwinięcie powieki)
• Zespół Dandy’ego-Walkera (hipoplazja mózgu)

Rasa eurasier powstała z inicjatywy słynnego etologa Konrada Lorenza, który podjął próbę odtworzenia rasy łajki nienieckiej, od dłuższego czasu wymarłej. Ten dawny pies rosyjski był krzyżówką szpica niemieckiego z chow-chow i żył w stanie dzikim. Dzięki odpowiedniemu krzyżowaniu Lorenzowi udało się stworzyć, lub raczej odtworzyć, eurasiera. Kierował pracami hodowcy Juliusza Wipfela, wprowadzając do jego hodowli okazy samojeda. W 1973 r. eurasier został uznany przez FCI i rozpowszechnił się w Niemczech, Austrii, Holandii, Belgii, Szwajcarii i w Hiszpanii. Niestety nie zdobył dużej popularności. Za bardzo przypomina chow-chow, który jest dużo bardziej znany i poszukiwany przez hodowców.