Chow chow

Jednolicie czarna, ruda, niebieska, cynamonowa, kremowa lub biała. Możliwe odcienie kolorów, ale nigdy plamy. Wielobarwny lub czarny chow chow jest niezgodny z oficjalnym wzorcem rasy.

Istnieją dwie odmiany – długo i krótkowłosy chow chow. Długowłose psy mają obfitą, bujną, prostą sierść odstającą od ciała. Włos okrywowy jest szorstki, podszycie zaś miękkie i wełniste. Krótkowłose chow chow mają obfitą, gładką i bujną sierść o pluszowej strukturze. Nie leży płasko. W obu przypadkach sierść jest bardziej bujna i gruba przy karku, gdzie tworzy typową dla tej rasy grzywę.

Oczy powinny być ciemne, ale tolerowane są też psy o oczach niebieskich lub cynamonowych, zgodnych z kolorem szaty.

Chow chow to krępy pies o krótkim tułowiu, przypominający lwa. Wygląda godnie i dumnie. Charakterystyczną cechą tej rasy jest czarno-niebieski język. Pysk tego puchatego psa ma dość gniewny wyraz, choć przez wielu rasa ta jest uważana za jedną z najpiękniejszych.

Pomimo rzeczywistego przywiązania do grupy społecznej chow chow w żaden sposób nie okazuje czułości, przez co może wydawać się chłodny i zdystansowany wobec bliskich. 

Ten chiński pies nie ma wesołkowatej natury. Może tolerować dziecięce zabawy, ale nigdy nie będzie w nich uczestniczył.

Jego dumny i niezależny charakter sprawiają, że jest to wyjątkowo spokojny pies. Ze względu na brak chęci do zabawy i potrzeby ciągłej uwagi stanowi świetne towarzystwo dla osób, które cenią spokój i nie lubią nagabywania.

Dawniej chow chow wykorzystywany był do stróżowania i polowań, obecnie jest to zwierzę do towarzystwa i na wystawy. Jego naturalne zdolności są więc wykorzystywane w bardzo niewielkim stopniu. 

Ten chiński pies odznacza się jednak inteligencją – był zresztą kiedyś wykorzystywany podczas wojen i jako pies zaprzęgowy. Może mieć zatem zdolności do słuchania i współpracy.

Pomimo myśliwskiej przeszłości pies ten nie jest obecnie zainteresowany tropieniem zwierzyny. Może odstraszać niektóre gatunki, ale nie ma charakteru drapieżnika.

Ten puchaty pies z niebieskim językiem jest niezwykle wierny i opiekuńczy wobec swojej rodziny, co sprawia, że okazuje nieufność wobec obcych wkraczających na jego terytorium. Nie jest jednak agresywny. 

Rzadkie oznaki czułości kieruje zawsze wobec swojego pana, nigdy wobec obcych. Nie lubi pieszczot, zwłaszcza głaskania po głowie.

Ze względu na swój niezależny charakter chow chow często jest postrzegany jako chłodny i zdystansowany. Nie lubi się bawić z dziećmi ani z dorosłymi i woli komunikować się za pomocą oczu. 

Ta typowa dla rasy cecha sprawia, że jest to dyskretny, mało kłopotliwy pies o samotniczej naturze.

Chow chow chętnie zostanie sam w domu. Nieobecność pana nie powoduje u niego żadnego stresu. Ten spokojny domator nie lubi, gdy mu się przeszkadza, uwielbia spokój, więc doskonale czuje się sam.

Szkolenie tego przepięknego psa jest trudnym zadaniem, głównie ze względu na jego mocny temperament i czasem niemal całkowitą obojętność wobec kontaktów z człowiekiem. 

Niezależny charakter chow chow powoduje, że będzie próbował ignorować polecenia swojego pana. Aby temu zaradzić, niezbędne jest wczesne szkolenie i spora dawka zdecydowania.

Pamiętajmy tylko, że zdecydowanie w żadnym wypadku nie oznacza brutalności. By stworzyć i wzmocnić dobre stosunki między psem a jego panem, konieczna jest cierpliwość i konsekwencja. 

Szkolenie można prowadzić wyłącznie poprzez relację opartą na zaufaniu i wzajemnym szacunku. 

Zgodnie ze swoją spokojną i cichą naturą, ten pies z niebieskim językiem szczeka niezwykle rzadko.

Niezależność chow chow może skłonić go do samotnych spacerów, jeśli pozwala mu na to otoczenie. Jednak jako niezwykle wierny pies, broniący swojej rodziny i terytorium, rzadko oddala się na dłuższy czas.

Rasa psów chow chow nie ma destrukcyjnych skłonności. Mogą zostawać same na długie godziny bez obaw, że coś zniszczą.

Chow chow lubi jeść. Nigdy nie odmówi codziennego posiłku, ale jedzenie nie jest dla niego specjalną motywacją, zwłaszcza podczas szkolenia.

Pomimo dystansu, który utrzymuje w stosunku do członków swojej grupy społecznej, jest do niej bardzo przywiązany i ma silny instynkt obrońcy. 

Dzięki lojalności wobec bliskich to doskonały stróż, który odstraszy każdego intruza zamierzającego wkroczyć na jego terytorium. 

W dodatku rzadko szczeka, więc gdy już to robi, jest to świadome i powinno zaalarmować jego właścicieli.

Ten chiński pies nie powinien trafić w przypadkowe ręce. Osoby bez doświadczenia mogą nie poradzić sobie z tą rasą. 

Chow chow nie jest skory do zabawy, nie jest też tak łasy na jedzenie, by dać się ugłaskać, w związku z tym szkolenie wymaga dobrej znajomości rasy oraz odpowiednich metod wychowawczych i postawy zapewniającej sukces.

Jego zdecydowana, czasem niepokorna natura i siła to cechy, które musimy wziąć pod uwagę przed podjęciem decyzji o zakupie lub adopcji chow chow.

Na pierwszego psa polecamy wybrać przedstawiciela jakiejś bardziej ugodowej rasy.

Dla chow chow nie ma znaczenia, czy mieszka w domu czy w mieszkaniu. Łatwo się dostosowuje, o ile zaspokoimy jego potrzeby i zapewnimy mu spokój. 

W dodatku niewielka skłonność do szczekania i dobre znoszenie samotności sprawiają, że świetnie nada się do życia w mieście. 

Będzie jednak równie szczęśliwy i spełniony w domu z ogrodem. Pies ten wszędzie poczuje się dobrze, o ile tylko zapewnimy mu nieco komfortu.

Mimo że w przeszłości chow chow był wykorzystywany jako pies myśliwski i zaprzęgowy, nie jest on wielkim miłośnikiem sportu. Musimy zapewnić mu codzienne spacery, zwłaszcza jeśli żyje w mieszkaniu, ale nie powinny być one zbyt długie. 

Chow chow znosi jedynie bardzo umiarkowaną aktywność fizyczną i bardzo szybko się męczy. Codzienne spacery są jednak niezbędne, by uniknąć nadwagi.

Na pierwszy rzut oka jego rozmiary mogą wydawać się imponujące, ale to wrażenie sprawia głównie futro. W rzeczywistości chow chow to pies średnich rozmiarów. W związku z tym podróżowanie z nim jest względnie łatwe. Jednak by wszystko dobrze się potoczyło, konieczne jest wczesne szkolenie i socjalizacja. 

W przypadku podróżowania samochodem lub samolotem musimy też przyzwyczaić psa do transportera. W pociągu wymagane będzie również noszenie kagańca i używanie smyczy. Podczas szkolenia należy zatem położyć nacisk na pozytywne przyzwyczajanie psa do noszenia kagańca, chodzenie na smyczy przy nodze i odpowiednie zachowanie, gdy nie ma możliwości ruchu.

Choć niektórzy twierdzą, że ten pies z niebieskim językiem pod wieloma aspektami przypomina kota, z pewnością nie będzie żył z nim w komitywie. Przedstawiciele tej rasy nie powinni mieszkać razem z kotami.

Niemniej jednak, jeśli już się zdarzy, że osobniki obu gatunków będą razem dorastać, być może zaczną się tolerować. Nie ma jednak mowy o jakiejkolwiek przyjaźni.

Chow chow ma dość awanturniczą naturę i nie znosi towarzystwa innych psów. Wspólne mieszkanie dwóch niewykastrowanych samców może szybko doprowadzić do problemów. 

Powinniśmy zadbać o wczesną socjalizację psa, ale nie ma co liczyć na jego życzliwość wobec przedstawicieli tego samego gatunku

Chow chow może mieszkać z dziećmi, ale w przypadku małych dzieci konieczna jest szczególna ostrożność. Nie znosi on bowiem hałasów i zamieszania wokół siebie. 

Nawet w przypadku porozumienia dzieci nie powinny za bardzo męczyć psa, ponieważ zwierzę tego nie zaakceptuje. Konieczne jest wdrożenie i przestrzeganie zasad współżycia, by zapewnić spokój i bezpieczeństwo całej rodziny.

Spokojny temperament chow chow oraz niewielkie zapotrzebowanie na ruch i uwagę świetnie pasują do siedzącego trybu życia starszych osób. Muszą one jednak być w stanie wyszkolić i uspołecznić psa, by móc spokojnie z nim spacerować.

Chow chow intensywnie traci sierść, zwłaszcza jesienią i wiosną. Linienie jest proporcjonalne do objętości jego niesamowitego futra.

Długość życia chow chow to około 10 lat.

Chow chow to odporny pies, który jednak ponosi obecnie konsekwencje zbyt intensywnej selekcji. Gęsta sierść i wełnisty podszerstek zapewniają mu dobrą ochronę przed czynnikami zewnętrznymi.

Ze względu na grubą skórę i bujne futro chow chow bardzo szybko łapie zadyszkę i źle znosi upały.

Jego podwójna sierść zapewnia mu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią.

Chow chow często bywa otyły, głównie ze względu na kiepską kondycję i brak zamiłowania do ruchu. Trzeba zapewnić temu podobnemu do lwa i niedźwiedzia psu karmę dostosowaną do wieku, kondycji fizycznej i stanu zdrowia.

• dysplazja stawu biodrowego i łokciowego,
• entropium (podwinięcie powieki),
• choroba zwyrodnieniowa stawów,
• problemy z więzadłami (zerwanie więzadła krzyżowego),
• choroby skóry (alergie, piodermia, łysienie itd.),
• zwichnięcie rzepki,
• pęcherzyca (grupa autoimmunologicznych chorób dermatologicznych).

Chow chow to bardzo stara rasa, której dokładne pochodzenie nie jest znane. Chińczycy wykorzystywali go podczas wojen, następnie został psem zaprzęgowym, psem stróżującym, a w końcu, co mało chwalebne, psem zabijanym dla mięsa (które było bardzo cenione) i futra. Obecnie jego ojczyzną jest Anglia, gdzie przybył w XIX wieku. Tutaj dokonywano selekcji tej rasy, która następnie rozpowszechniła się w całej Europie.