Niemcy, to po Francji i Wielkiej Brytanii, trzeci kraj mogący się pochwalić największą liczbą ras psów. Większość z nich jest bardzo dobrze znana i lubiana w Polsce, jak m.in. owczarek niemiecki, jamnik czy rottweiler.
Spora część z nich to psy myśliwskie z długą tradycją (gończy niemiecki, posokowiec bawarski czy jamnik), do dnia dzisiejszego chętnie wykorzystywane podczas polowań, jednocześnie jednak w równym stopniu pełniące rolę psów rodzinnych. Wśród ras pochodzących z Niemiec znajdziemy również psy obronne i stróżujące (rottweiler, owczarek niemiecki, doberman). Przyjrzyjmy się im bliżej.
1. Owczarek niemiecki
Zacznijmy od zdecydowanie najpopularniejszej w Polsce niemieckiej rasy psa, czyli owczarka niemieckiego. Ten wspaniały czworonóg pierwotnie wykorzystywany był przede wszystkim jako pies pasterski, ale z powodzeniem pełnił również funkcję psa stróżującego oraz policyjnego.
Obecnie owczarek niemiecki uznawany jest – całkowicie słusznie – za wszechstronnego psa pracującego. Poza tym, że nadal wykorzystywany jest w wyżej wymienionych celach, chętnie widziany jest między innymi w roli psa ratowniczego, obronnego, a także asystującego.
Powszechnie uważa się, że owczarki niemieckie to psy bardzo inteligentne, które niemal same się uczą, dlatego są „bardzo łatwe w prowadzeniu”. Owszem, rasa ta odznacza się dużą inteligencją, chęcią nauki oraz współpracy z człowiekiem, ale wbrew pozorom wcale nie tak łatwo wyszkolić owczarka.
W związku z tym nie jest on polecany jako pierwszy wybór dla osób niedoświadczonych. Owczarek niemiecki potrzebuje opiekuna świadomego, znającego jego potrzeby, bardzo aktywnego i… kreatywnego!
2. Dog niemiecki
Dog niemiecki jest psem imponującej wielkości. Osiąga wysokość do 80 cm i wagę do nawet 95 kg (suki są nieco mniejsze i lżejsze od psów). Śmiało można powiedzieć, że dog niemiecki to łagodny olbrzym.
Pomimo tego, że pierwotnie wykorzystywany był jako pies bojowy i myśliwski na grubą zwierzynę, jest czworonogiem zrównoważonym, spokojnym, który do tego mocno przywiązuje się do osób z najbliższego otoczenia. Jest wobec nich bardzo czuły, sam przy tym domaga się pieszczot i stałego kontaktu z człowiekiem.
Zgodnie z wzorcem dog niemiecki nie powinien być psem lękliwym bądź agresywnym, natomiast w stosunku do obcych jest nieufny. Pielęgnacja tego czworonoga jest prosta i niewymagająca. Jedyny problem dla co bardziej wrażliwych i pedantycznych osób może stanowić fakt, że pies dość mocno się ślini… Dog niemiecki niestety nie należy do ras długowiecznych. Średnia długość życia tego psa wynosi 6-8 lat.
3. Jamnik
Pod hasłem „jamnik” kryje się naprawdę ciekawa rasa, która liczy kilka odmian – długowłosą, krótkowłosą i szorstkowłosą. Każda z nich może występować w rozmiarze standardowym, miniaturowym i króliczym. Historia rasy sięga najprawdopodobniej XVI wieku.
Już wtedy bowiem istniał pies doskonale sprawdzający się w polowaniu na borsuki, charakteryzujący się krótkimi łapami i długim tułowiem. Niemiecką nazwę jamnika dachshund można przetłumaczyć jako „borsuczy pies”.
Jamnik swego czasu był czworonogiem niezwykle popularnym w Polsce. Popularność ta wynikała m.in. z niewielkich rozmiarów, dzięki czemu był psem „idealnym do mieszkania w bloku”. Pomimo jednak swoich niewielkich rozmiarów jamnik jest psem niezwykle wytrwałym i aktywnym.
To urodzony myśliwy a nie typ kanapowca. W związku z tym zdecydowanie nie jest polecany osobom ceniącym sobie spokój i raczej siedzący tryb życia. Psy tej rasy mają tendencję do tycia, dlatego wymagają regularnych aktywności różnego rodzaju.
4. Posokowiec bawarski
Posokowiec bawarski to rasa wywodząca się od innego niemieckiego psa – posokowca hanowerskiego. Jest stosunkowo młoda, bo powstała w XIX wieku. Posokowiec bawarski jest zdecydowanie lżejszy i bardziej zwinny od hanowerskiego, dzięki czemu doskonale nadaje się m.in. do pracy w górskim terenie. Poza tym ma lepszy węch od swojego przodka. Zainteresowanie nim w Polsce pojawiło się dopiero w latach 70. ubiegłego wieku.
Nie jest to pies dla osób niedoświadczonych. Wymaga przewodnika cierpliwego, opanowanego i konsekwentnego. On sam również jest czworonogiem zrównoważonym i spokojnym, jeśli wszystkie jego potrzeby są zaspokojone. Lubi współpracę z człowiekiem, łatwo się do niego przywiązuje. Wobec obcych pozostaje nieufny.
5. Eurasier
Eurasier, w przeciwieństwie do większości niemieckich ras, nie należy do psów myśliwskich i nie ma długiej historii. To typowy pies do towarzystwa. Rasa powstała niedawno, bo w latach 60. ubiegłego wieku, ze skrzyżowania szpica wilczego i chow chow. Początkowo nazwa rasy brzmiała wolf-chow, ale po kolejnych krzyżówkach, tym razem z samoyedem, ostatecznie nadano jej miano eurasiera.
Nie jest to pies szczególnie popularny w Polsce. Czworonóg ten jest bardzo zrównoważony i spokojny, mocno przywiązuje się do najbliższych i wymaga od nich sporej uwagi. Nie jest typem samotnika, dlatego nie jest polecany osobom zapracowanym, dużo czasu spędzającym poza domem.
6. Rottweiler
Wymieniając niemieckie rasy psów, trudno nie wspomnieć o rottweilerze. To wspaniały pies stróżujący, którego historia sięga czasów starożytnych. Poza tym, że czworonóg ten miał strzec stada, służył również m.in. do zaganiania oraz jako pies zaprzęgowy.
W związku z tym, że w pewnym momencie rasa przestała być wykorzystywana na tak szeroką skalę jak dotychczas, prawie doszło do jej wyginięcia. Na szczęście tak się nie stało i wiek XX przyniósł ponowne zainteresowanie rasą.
W Polsce rottweiler niestety nie cieszy się dobrą opinią. Widnieje w wykazie ras psów uznawanych za agresywne. Chcąc posiadać rottweilera, należy uzyskać zgodę z urzędu gminy bądź miasta.
To duży, silny pies, który jest wyjątkowo odważny, wytrwały, spokojny i pewny siebie. Cechuje się niezwykłą czujnością i dystansem wobec obcych. W stosunku do bliskich jest łagodny i przyjazny. Silnie przywiązuje się do rodziny i będzie bronić jej za wszelką cenę. W czym zatem problem? Skąd tak zła sława?
Rottweilery to psy inteligentne, lubiące się uczyć i współpracować z człowiekiem. Opiekun powinien być jednak osobą doświadczoną, spokojną, konsekwentną i łagodną zarazem. Ze względu na swój charakterystyczny, stosunkowo „groźny” wygląd czworonogi te niestety często trafiają w ręce nieodpowiednich osób…
7. Szpic miniaturowy
Szpic miniaturowy, zwany również pomeranianem, to malutki pies rodzinny, dawniej wykorzystywany również jako pies stróżujący. Jego przodkiem jest szpic torfowy, który pochodził jeszcze z epoki kamienia. Obecny wygląd rasy ukształtował się w XIX wieku. Jedna z teorii o pochodzeniu rasy mówi, że pochodzi ona z Pomorza (stąd nazwa pomeranian).
Szpic miniaturowy jest psem dość głośnym i aktywnym. Nie znosi nudy i samotności, wymaga bliskości człowieka. Choć jest niewielki i cechuje się „arystokratycznym” wyglądem, jest naprawdę wytrwały i szybko przyswaja wiedzę. Z powodzeniem może nawet uprawiać rozmaite sporty kynologiczne.
Szpic miniaturowy to pies długowieczny i stosunkowo zdrowy, choć miewa problemy z uzębieniem i oczami. W trosce o piękną szatę tego szpica, należy ją regularnie szczotkować i przycinać.
8. Leonberger
Leonberger to duży pies zaliczany do molosów w typie górskim. Jego historia, choć niedługa, jest bardzo ciekawa. Jedna z teorii mówi o tym, że leonbergery są potomkami mastifów tybetańskich występujących w okresie średniowiecza na terenie Alp.
Druga teoria, zdecydowanie chętniej przyjmowana, głosi natomiast, że powstanie rasy ma bezpośredni związek z miastem Leonberg, na herbie którego widnieje lew. Nazwę tę można przetłumaczyć jako „Lwia Góra”.
Jeden z mieszkańców miasta, chcąc je rozsławić, stworzył nową rasę w latach 30. XIX wieku. Zgodnie z tą teorią leonbergery powstały w wyniku skrzyżowania nowofundlanda z bernardynem. W kolejnych latach hodowca eksperymentował również z łączeniem wymienionych raz z pirenejskim psem górskim.
Leonberger to wyjątkowy stróż, doskonały pies lawinowy i ratowniczy. Najczęściej jednak pełni funkcję towarzysza rodziny. Jest inteligentny, zrównoważony, chętnie się uczy i współpracuje z człowiekiem. Wobec dzieci wykazuje niezwykłą cierpliwość i łagodność. Nie jest psem popularnym w Polsce. Wielką miłośniczką rasy była m.in. słynna cesarzowa Sissi.
9. Bokser
Bokser to kolejna swego czasu niezwykle popularna w Polsce niemiecka rasa psa. Obecnie zainteresowanie nią spada. Bokser należy do grupy molosów. Rasa powstała w XIX wieku i od początku wykorzystywana była przede wszystkim do stróżowania, a ponadto do obrony. Przodkami boksera są prawdopodobnie bullenbeissery, doskonałe psy myśliwskie. Ich cechą charakterystyczną, podobnie jak i boksera, jest szeroka kufa.
Bokser to wspaniały pies pracujący, który świetnie sprawdzi się nie tylko w takim zadaniu jak stróżowanie, ale też jak np. praca w policji czy ratownictwie. Mocno przywiązuje się do swoich bliskich i nie lubi samotności. Jest psem cierpliwym, łagodnym, a zarazem wyjątkowo wesołym i energicznym. To wymarzony towarzysz dla osób aktywnych, które są w stanie poświecić psu sporo czasu i uwagi.
10. Wyżeł niemiecki
Wyżeł niemiecki jest wszechstronnym, zrównoważonym i godnym zaufania psem myśliwskim. Rasa występuje w 3 odmianach: krótkowłosej, ostrowłosej oraz szorstkowłosej. To psy silne, szybkie i wytrzymałe. Mają harmonijną i dystyngowaną sylwetkę.
Początki rasy są niepewne. Przypuszcza się, że pochodzi on od starego wyżła hiszpańskiego, którego w połowie XVII w. sprowadzili do Niemiec Flandryjczycy. Później z pewnością został skrzyżowany z pointerem.
Wyżeł czy pinczer karłowaty silnie przywiązują się do właściciela i wymagają przemyślanej socjalizacji. Ich szkolenie nie jest szczególnie skomplikowane, jeśli zapewnimy psom wszystkie podstawowe warunki. W przypadku wyżłów krótko i długowłosych największym wyzwaniem będzie duża dawka ruchu. Niestety nie każdy właściciel poradzi sobie z takimi potrzebami pupila, dlatego wyżły posiadają niekiedy opinie rozrabiaków.
Inne niemieckie rasy psów
Wyżej wymienione to oczywiście nie wszystkie niemieckie rasy psów, bo tych jest znacznie więcej. Należą do nich m.in.:
- hovawart,
- doberman,
- pudel,
- pinczer małpi,
- pinczer średni i miniaturowy (ten ostatni potocznie nazywany ratlerkiem),
- wyżeł weimarski,
- sznaucer (zarówno miniaturowy, średni i olbrzym),
- szpic niemiecki.
Wiele z nich to rasy, które możesz spotkać na co dzień na ulicy, ale są również takie, którym jeszcze nie udało się zyskać przychylności w Polsce. Na pewno warto je bliżej poznać!
Przeczytaj również:
