Jamnik

Jamnik jest niezwykle przyjacielski wobec członków swojej grupy społecznej. 

Odmiana długowłosa jest najłagodniejsza i najbardziej łasa na pieszczoty (przez skrzyżowanie ze spanielami). Odmiana szorstkowłosa jest z kolei najbardziej niezależna ze względu na skrzyżowanie z terierami.
 
Jamnik krótkowłosy jest bardzo zaborczy, nie lubi z nikim dzielić się swoim panem. 

Bez względu na odmianę to bardzo dynamiczny, energiczny i aktywny pies. Zabawa to dla niego doskonały sposób na pozbycie się nadmiaru energii. Rasa ta charakteryzuje się świetnym węchem, doskonale więc sprawdzą się zabawy związane z tropieniem.

Ten myśliwski pies jest dość pewny siebie i zdeterminowany, potrzebuje też sporo aktywności. Jeśli jednak zapewnimy mu odpowiednią dawkę ruchu, potrafi spokojnie leżeć. 

Jamniki długowłose są spokojniejsze niż pozostałe odmiany.

To wyjątkowo inteligentny pies potrafiący łatwo przystosować się do różnych trybów życia. Bez względu na to, czy żyje w mieście czy na wsi, czy bierze udział w polowaniach czy też jest zwykłym psem do towarzystwa, spodoba się wielu osobom. 

Inteligencja jamnika przekłada się też na jego dużą złośliwość. Ma silny charakter i wykorzysta dla własnych interesów najmniejszą słabość drugiej strony.

Obecnie jamnik traktowany jest raczej jako pies do towarzystwa, ale warto pamiętać, że początkowo wykorzystywano go do polowań i nadal tylko 1/3 szczeniaków przeznaczana jest na psy domowe. Jamnik to świetny myśliwy, zwłaszcza odmiana szorstkowłosa, odznaczająca się największą odwagą.

To pies dość zdystansowany wobec nieznajomych. Uczucia rezerwuje raczej dla najbliższych. Dotyczy to zwłaszcza odmiany krótkowłosej, która poświęca całą uwagę wyłącznie swojemu panu.

Jamnik nie wykazuje szczególnej niezależności, nie jest też przylepą. To dość zrównoważona rasa.

Jeśli pies ma wystarczająco dużo ruchu i ma czym się zająć podczas nieobecności właścicieli, jest w stanie dobrze znieść samotność. Nieobecność nie powinna jednak być zbyt długa.

Jamnik ma upartą naturę, jego szkolenie nie jest łatwe, zwłaszcza jeśli pies nie widzi sensu w wykonywanych ćwiczeniach. 

Szkolenie należy rozpocząć wcześnie. Powinno być stanowcze i konsekwentne. Nie warto okazywać psu pobłażania, bo wykorzysta wszelkie nasze słabości. Jednak dzięki jego inteligencji, entuzjazmowi i chęci do zabawy szkolenie może być efektywne, zwłaszcza jeśli opiera się na wzmacnianiu dobrych zachowań.

Ten nieduży pies z natury jest nieufny wobec obcych. Szczeka, by ostrzec i ewentualnie odstraszyć nieznajomego.