Jamnik

Jamniki krótkowłose mogą być jednokolorowe (czerwone, rudo-żółte, żółte z czarnym odcieniem lub bez), dwukolorowe (czarne lub brązowe z podpalaniem) lub marmurkowe (tygrysie, pręgowane).

Jamniki szorstkowłose w większości mają kolor od jasno- do ciemnodziczego. 

Osobniki długowłose najczęściej są jednokolorowe (od czerwonych po żółte), mogą być też dwukolorowe (odcienie czerni, brązu lub z podpaleniami) lub marmurkowe (ciemna szata z szarymi lub beżowymi znaczeniami).

Istnieje kilka odmian: sierść krótka, szorstka lub długa: 

• Jamnik długowłosy: sierść jest gładka, błyszcząca i dobrze przylegająca do ciała. Włos przedłużony na podbrzuszu.
• Jamnik krótkowłosy: sierść jest krótka, twarda, błyszcząca i gładka. Podszerstek jest twardy i gęsty.
• Jamnik szorstkowłosy: włos okrywowy miesza się z podszerstkiem. Przylega na całym ciele, jest twardy w dotyku.

W zależności od koloru szaty oczy mogą przyjmować barwę od brązowoczerwonej po brązowoczarną. Oczy różnobarwne są dopuszczalne, ale niepożądane u psów marmurkowych.

Jamnik to pies o wydłużonym ciele i krótkich łapach. Ma dynamiczną, dobrze umięśnioną sylwetkę. Głowa jest dość płaska z jak najmniej zaznaczonym stopem. Istnieją trzy rozmiary rasy (jamnik standardowy, miniaturowy i króliczy), które z kolei dzielą się na odmiany krótkowłosą, długowłosą i szorstkowłosą.

Jamnik jest niezwykle przyjacielski wobec członków swojej grupy społecznej. 

Odmiana długowłosa jest najłagodniejsza i najbardziej łasa na pieszczoty (przez skrzyżowanie ze spanielami). Odmiana szorstkowłosa jest z kolei najbardziej niezależna ze względu na skrzyżowanie z terierami.
 
Jamnik krótkowłosy jest bardzo zaborczy, nie lubi z nikim dzielić się swoim panem. 

Bez względu na odmianę to bardzo dynamiczny, energiczny i aktywny pies. Zabawa to dla niego doskonały sposób na pozbycie się nadmiaru energii. Rasa ta charakteryzuje się świetnym węchem, doskonale więc sprawdzą się zabawy związane z tropieniem.

Ten myśliwski pies jest dość pewny siebie i zdeterminowany, potrzebuje też sporo aktywności. Jeśli jednak zapewnimy mu odpowiednią dawkę ruchu, potrafi spokojnie leżeć. 

Jamniki długowłose są spokojniejsze niż pozostałe odmiany.

To wyjątkowo inteligentny pies potrafiący łatwo przystosować się do różnych trybów życia. Bez względu na to, czy żyje w mieście czy na wsi, czy bierze udział w polowaniach czy też jest zwykłym psem do towarzystwa, spodoba się wielu osobom. 

Inteligencja jamnika przekłada się też na jego dużą złośliwość. Ma silny charakter i wykorzysta dla własnych interesów najmniejszą słabość drugiej strony.

Obecnie jamnik traktowany jest raczej jako pies do towarzystwa, ale warto pamiętać, że początkowo wykorzystywano go do polowań i nadal tylko 1/3 szczeniaków przeznaczana jest na psy domowe. Jamnik to świetny myśliwy, zwłaszcza odmiana szorstkowłosa, odznaczająca się największą odwagą.

To pies dość zdystansowany wobec nieznajomych. Uczucia rezerwuje raczej dla najbliższych. Dotyczy to zwłaszcza odmiany krótkowłosej, która poświęca całą uwagę wyłącznie swojemu panu.

Jamnik nie wykazuje szczególnej niezależności, nie jest też przylepą. To dość zrównoważona rasa.

Jeśli pies ma wystarczająco dużo ruchu i ma czym się zająć podczas nieobecności właścicieli, jest w stanie dobrze znieść samotność. Nieobecność nie powinna jednak być zbyt długa.

Jamnik ma upartą naturę, jego szkolenie nie jest łatwe, zwłaszcza jeśli pies nie widzi sensu w wykonywanych ćwiczeniach. 

Szkolenie należy rozpocząć wcześnie. Powinno być stanowcze i konsekwentne. Nie warto okazywać psu pobłażania, bo wykorzysta wszelkie nasze słabości. Jednak dzięki jego inteligencji, entuzjazmowi i chęci do zabawy szkolenie może być efektywne, zwłaszcza jeśli opiera się na wzmacnianiu dobrych zachowań.

Ten nieduży pies z natury jest nieufny wobec obcych. Szczeka, by ostrzec i ewentualnie odstraszyć nieznajomego.

Brak szkolenia, nieprawidłowa relacja pan-pies i niezaspokojone zapotrzebowanie na ruch to czynniki, które mogą skłonić psa do ucieczki, zwłaszcza gdy złapie trop lub zechce pozbyć się nadmiaru energii. 

Jeśli jamnik mieszka w domu z ogrodem, konieczne będzie solidne ogrodzenie.

To wścibski i ciekawski pies. Może zniszczyć przedmioty, które go zainteresują. Poza tym jego uparte usposobienie sprawia, że niełatwo odpuszcza.

Wbrew pozorom jamnik to wielki żarłok, który przy nieprawidłowym żywieniu może łatwo stać się otyły.

Jamnik to szczekliwy pies, który może ostrzegać przed intruzem, jednak ze względu na swoje rozmiary nie będzie w stanie go odstraszyć.

Przy odpowiednim wychowaniu jamnik nadaje się na psa do towarzystwa. W przeciwnym razie współżycie ze zwierzęciem będzie bardzo trudne ze względu na jego uparte usposobienie. Właściciel psa nie powinien więc być zbyt pobłażliwy. 

Jamnik nadaje się na pierwszego psa, o ile mamy świadomość wszystkich cech rasy i nie wybieramy go tylko ze względu na niewielkie rozmiary i zabawny wygląd. Przed podjęciem decyzji należy rozważyć wszystkie aspekty jego nie zawsze łatwej osobowości.

Jamnik to pies myśliwski i do towarzystwa. Najchętniej przebywa na zewnątrz, może jednak bez problemu dostosować się do życia w mieszkaniu w mieście, o ile zaspokoimy jego zapotrzebowanie na ruch zapewniając mu długie i ciekawe spacery.

Dzięki wytrzymałości i odwadze jamnik może przebywać na zewnątrz nawet przy niskich temperaturach (zwłaszcza podczas polowań), ale z pewnością doceni przytulny i ciepły dom. 

Pamiętajmy, że odmiana długowłosa jest najbardziej dostosowana do życia w mieszkaniu, ma ona najspokojniejsze i najłagodniejsze usposobienie.

Jak każdy szanujący się pies, jamnik do pełnego rozwoju potrzebuje codziennego ruchu, zwłaszcza jeśli nie bierze udziału w polowaniach. Zaspokojenie jego potrzeb fizycznych, umysłowych i węchowych jest niezmiernie ważne. 

W przypadku jamnika najlepiej sprawdzą się ćwiczenia wymagające używania węchu, który u tej rasy jest niezwykle rozwinięty. Unikajmy jednak nieodpowiednich ćwiczeń, na przykład skoków. Jamnik jest podatny na zwyrodnienia kręgosłupa, aktywność fizyczna musi być zatem dostosowana do budowy jego ciała. 

Szczególną czujność należy zachować w okresie wzrostu jamnika, by uniknąć problemów związanych z rozwojem.

Jamniki miniaturowe i królicze mogą bez problemu podróżować w torbie transportowej, co znacznie ułatwia podróż. 

Odmiana standardowa, mogąca ważyć do 9 kg, nie może podróżować transportem publicznym w torbie. Niemniej jednak niewielkie rozmiary jamnika sprawiają, że można go zabrać ze sobą właściwie wszędzie. W tym celu konieczne jest odpowiednie szkolenie i socjalizacja szczeniaka, by nie bał się zmian otoczenia i niecodziennych sytuacji.

Jamnik dogada się z kotem, o ile mieszka z nim od młodego wieku. Dorosły pies ma jednak silny instynkt drapieżnika, przez co porozumienie z kotami staje się niezwykle trudne.

Jamnik dobrze dogaduje się ze swoimi współbraćmi, pamiętajmy jednak, że ten niewielki pies nie zawsze ma świadomość własnych rozmiarów. 

Ze względu na upartą naturę bywa natarczywy, a nawet niegrzeczny przy pierwszym kontakcie. Nie wszystkim psom to odpowiada. 

Od pierwszych miesięcy życia szczeniaka powinniśmy zadbać o jego prawidłową socjalizację, by opanował psie kody komunikacyjne i zdobył jak najwięcej pozytywnych doświadczeń.

Jamnik potrafi doskonale odróżnić dzieci od dorosłych i jest wobec nich znacznie bardziej wyrozumiały. Nie okazuje agresji wobec dzieci, co może zdarzyć się w stosunku do nieszanujących psa dorosłych. 

Pomimo przyjacielskiego nastawienia psa wobec dzieci, konieczne jest wprowadzenie zapewniających bezpieczeństwo zasad współżycia.

Jako psy dla starszych osób najlepiej sprawdzą się osobniki długowłose. Dwie pozostałe odmiany mniej się do tego nadają ze względu na uparty charakter i duże zapotrzebowanie na ruch.

Jamnik traci sierść przez cały czas, ale w umiarkowanej ilości. Regularne szczotkowanie zapewnia usuwanie martwego włosia.

Długość życia jamnika to około 13 lat.

Jamnik jest wytrzymały i długowieczny. Ze względu na swoją budowę miewa jednak problemy ze zdrowiem.

Podczas upału zadbajmy, by pies miał odpowiednią ilość wody i kąt w cieniu. Intensywną aktywność należy wówczas zminimalizować stosownie do pogody.

Jamnik bez problemu znosi złą pogodą, jeśli jednak nie pracuje i nie jest aktywny fizycznie, może nie przepadać za chłodem.

Jamnik szybko przybiera na wadze. Pamiętajmy, że ze względu na jego budowę otyłość może spowodować poważne problemy z kośćmi. Dieta musi być zrównoważona i kontrolowana.

• rak,
• choroby serca,
• choroby neurologiczne,
• problemy z grzbietem spowodowane długością kręgosłupa,
• zwyrodnienie kręgosłupa,
• dyskopatia,
• ryzyko nadwagi sprzyjającej bólom grzbietu.

Rasa ta, podobnie jak inne jej podobne, selekcjonowana była ze względu na swoją przydatność do polowań. Możliwe, że użyteczność jamnika przy polowaniach w norach odkryto w tym samym czasie w różnych częściach świata. Jamnik to stara rasa, jej początki sięgają średniowiecza. Najnowsza historia rasy zaczyna się w Niemczech, a dokładniej w Bawarii, gdzie w XIX w. powstały pierwsze hodowle. Jamnik jest także popularny w Anglii jako pies myśliwski i pies do towarzystwa, ale z dwoma odrębnymi wzorcami. Trzy odmiany (standardowa, miniaturowa i królicza) różnią się od siebie głównie rozmiarem. Jamniki miniaturowe i królicze są najmłodsze. Jeśli chodzi o historię dotyczącą różnej długości sierści, odmiana krótkowłosa jest najstarsza, długowłosa zaś powstała w XVI wieku poprzez skrzyżowanie ze spanielami. Odmianę szorstkowłosą stworzono w XIX wieku jako krzyżówkę jamnika szorstkowłosego ze sznaucerem, Dandie Dinmont terrierem i prawdopodobnie terierem szkockim.